ปีศาจร้ายหมายรัก

ปีศาจก็ต้องปราบ ความรักจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้
ศึกนี้ช่างใหญ่หลวงนักสำหรับซีซวนผู้นี้แล้ว...
"ซีซวน" จึงต้องบอกกล่าวกับ "ซูเม่ย"
ว่าขอพักเรื่องความรักระหว่างเขากับนางเอาไว้ก่อน
การปราบปีศาจเสร็จลงคราใด เขาจะมาพูดเรื่องความรักกับนางครานั้น
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
นางก้มหน้าเล่าด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้า ส่วนซีซวนตั้งใจฟังก่อนตอบรับนาง "ข้าว่าจะต้องมีวิธีรักษาร้านซาลาเปาของเจ้าเอาไว้ได้แน่ ถ้าไม่วิธีใดก็วิธีนึง"
"ท่านเก่งมากที่ท่านมีวิธีรักษาร้านซาลาเปาให้ข้าแล้ว" หญิงสาวหันมายิ้มกับเขาอย่างมีความหวัง
"ยัง...ข้าหมายความว่าข้ายังไม่มีวิธี" ชายหนุ่มพูดพลางส่ายหน้าไปมา
"นี่ท่าน หลอกข้า ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับข้า" หญิงสาวตัดพ้อพร้อมทุบกำปั้นลงไปที่หน้าอกของซีซวน
"มีปีศาจออกอาละวาดคร่าชีวิตคนอีกแล้ว พวกข้าจะมีชีวิตอยู่อย่างไร" เสียงชาวบ้านที่อยู่ระแวกนั้นพูด
"ปีศาจออกคร่าคนไม่เว้นแต่ละวัน"
ซีซวนเร่งลุกขึ้นจากที่ยังนั่งให้นางทุบตีอยู่...
"ท่านจะรีบไปไหน?" หญิงสาวมองอย่างสงสัยในท่าทีของเขา
"ข้าจะไปดูคนตายด้วยฝีมือปีศาจ" เขายังลากตัวของซูเม่ยให้ติดสอยห้อยตามเขาไปด้วย