เมียเก็บ (ชลทรัพย์)

จากหลานสาวของแม่บ้าน สู่ตำแหน่งเมียเก็บลูกชายเจ้าของบ้านที่กำลังจะแต่งงานกับหญิงอื่น...
.
.
.
"อย่าเล่นตัวหน่อยเลย ยอมฉันนิดๆ หน่อยๆ มันไม่ทำให้ร่างกายเธอสึกหรอไปมากกว่านี้หรอก" คำพูดเหยียดหยามของเขาปลุกหญิงสาวตื่นจากภวังค์แสนหวาน เธอรีบยันเขาโครมใหญ่พร้อมยกมือปิดหน้าอกของตัวเอง
ไม่เข้าใจว่าเหตุใดกษมาถึงได้ดูถูกกันเช่นนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาแสร้งเป็นคนดีอ่อนโยนอย่างนั้นหรือ ทำไมถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน หล่อนไม่เข้าใจสักนิดแต่ก็ตั้งสติได้พอจะรีบลุกจากเตียง แต่มือหนาก็เร็วกว่าและคว้าเอวคอดไว้ จับเธอลงมานอนราบเช่นเดิม
"ปล่อยนะคุณก่อ ปล่อยลินน์!!" สองแขนถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่เขาจะจับหล่อนเอาไว้มั่น แล้วตอบกลับเสียงดังพอกัน
"ไม่ปล่อย! ฉันให้ไม่เท่าคนพวกนั้นเหรอ อยากได้เท่าไหร่ล่ะ สองหมื่น สามหมื่นหรือห้าหมื่น บอกมาสิ..." ท้ายประโยคอ่อนลงคล้ายน้ำเสียงอ้อนวอน แต่ตอนนี้หล่อนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หญิงสาวคิดว่าเขากำลังเมาจึงพูดจาเรื่อยเปื่อย พยายามดิ้นรนขัดขืน ไม่ใช่ความเต็มใจเหมือนเมื่อครู่
เงินพวกนั้นหล่อนไม่ต้องการสักนิด หากแลกมากับการมอบกายให้ชายเชยชม ถึงเขาจะเป็นคนที่ตนพึงใจก็ตาม
"คุณมันบ้า บ้าไปแล้ว" เขาก้มลงปิดปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็ว ความอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน กัดริมฝีปากล่างของเธอราวต้องการสั่งสอน ใช้ต้นขาบีบขาเรียวเอาไว้ไม่ให้ดิ้น จุมพิตที่แทบจะเรียกว่าสูบวิญญาณเนิ่นนานจนเธอเกือบหมดลมหายใจ