กรงดอกท้อ

นางรักเขา...ในวันที่นางยังไม่รู้จักความรักดีพอ
เขารู้ว่ารักนาง...ในวันที่เขาปราศจากนางข้างกาย


เรือนดอกท้อถูกสร้างเพื่อให้ใครอีกคนมาอยู่ด้วยกันไปชั่วฟ้าดินสลาย
เป็นดั่งกรงที่กักขังความรักความปรารถนาอันมากล้น
ทว่ามันก็มิอาจกักขังหัวใจเอาไว้ได้...


ดอกท้อเอย เจ้าผลิบานเพื่อบุรุษเพียงผู้เดียว

แม้รั้งคนไว้ข้างกายได้
แต่กาลเวลามิอาจหยุดยั้ง
เมื่อบุปผาแย้มบานย่อมต้องมีวันราโรย
ในวันที่เจ้าต้องร่วงหล่นสู่ผืนพสุธา

วันนั้น...บุรุษที่เจ้ารัก
จะมีน้ำตาให้เจ้าบ้างหรือไม่?