กรงรักลูกสาวยากูซ่า

“พวกเธอเป็นใคร! มาทำอะไรตรงนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!!” เสียงเข้มตะคอกถาม ร่างกำยำหน้าบึ้งตึงเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง



“พะ...พวก....ฉะ...ฉัน....” ริสาก้มหน้าลงด้วยความกลัวจับใจ บุรุษตรงหน้าเธอดูดุดัน นัยน์ตาสีนิลดำฉายแววเกรี้ยวกราด



“แต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้ขนาดนี้คงไม่พ้นเป็นผู้หญิงขายตัวใช่ไหม” เสียงห้าวทรงพลังเอ่ยขึ้นตัดหน้าหญิงสาว สายตาคมกวาดมองรูปร่างของหญิงสาวทั้งสองที่อยู่ชุดเกาะอกตัวเล็กกับกระโปรงตัวสั้นโชว์เรียวขายาวขาวเนียนก่อนที่สายตาของหยางจะมาหยุดอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มของริสาที่ปริ่มๆ ล้นออกมาจากเสื้อเกาะอกเล็กน้อยจากการวิ่งหนีลูกน้องของคุณลุงลลิตาเมื่อเห็นสายตาคู่นั้นกำลังแทะโลมร่างของเธอและลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ทนไม่ได้



“ปล่อยแขนริสาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้ากาม!” ลลิตาหญิงสาวหน้าหวานรูปร่างบอบบาง เข้ามาผลักอกของหยาง ดึงร่างของลูกพี่ลูกน้องมาหลบข้างหลังเธอ เมื่อเห็นชายสูงใหญ่หน้าตาดีเอาแต่ตะโกนใส่ญาติผู้พี่ของเธอแถมยังมาหาว่าพวกเธอทำงานเป็นหญิงขายบริการอีก



“เธอรู้ไหม ว่าเธอกำลังพูดกับใครอยู่” แววตามัจจุราชฉายประกายแวววับ ตรงเข้ากระชากท่อนแขนเรียวเล็ก มือหนาอีกข้างก็คว้าหมับที่ลำคอขาวแน่น



ใบหน้าของลลิตาเหยพยายามแกะมือของหยางออกออก เมื่อเธอเริ่มรู้สึกหายใจไม่สะดวก ริสารีบเข้าไปช่วยดึงมือของหยางแต่กลับถูกชายหนุ่มเหวี่ยงกระเด็นออกไป



ปัง!



กระสุนลอยละลิ่วด้วยความเร็วสูงฝังลงที่หัวไหล่ของหยางส่งผลให้เลือดสีสด ไหล่ออกมาซึมเสื้อของเขาทันตาเห็น เขาคลายมือออกจากลำคอของลลิตา เอื้อมมือมาจับหัวไหล่ของตัวเอง ชายหนุ่มกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกลั้นความเจ็บปวด แต่ก็ไม่ทิ้งความว่องไวเอื้อมมือไปคว้ากระบอกปืนที่กระเด็นตกเมื่อตอนที่ถูกริสาผลักประตูใส่



ปัง!



เสียงปืนดังขึ้นอีกนัดแต่กระสุนลูกนี้ไม่ได้ถูกอวัยวะส่วนใดของหยางมันกลับเป็นกระบอกปืนของเขาเองที่รับลูกกระสุนไปเต็มๆ



“ถ้าขืนแกเขยื้อนตัวแม้แต่นิดเดียว ฉันสัญญาว่าไม่ใช่ที่แขนของแกอีกแต่จะเป็นที่กลางกบาลของแกแน่หยาง” ราเชนทร์กล่าวเสียงเข้ม เดินเข้าไปเตะปืนกระบอกนั้นจนมันกระเด็นออกไปไกลพร้อมจ่อปืนของตัวเองเข้าที่ศีรษะของหยาง



“แกพร้อมที่จะลงนรกแล้วหรือยัง” ราเชนทร์เอ่ยเสียงเย็น นัยน์ตาสีดำนิลหรี่ลง มือกระชับด้ามปืนพร้อมที่จะระเบิดสมองของหยางได้ทุกเมื่อริสาเเละลลิตายืนมองสองหนุ่มที่กำลังฟาดฟันกันด้วยสายตา ทั้งสองแทบหยุดหายใจเมื่อราเชนทร์เดินผ่านหน้าพวกเธอไป ลลิตายอมรับว่าชายทั้งสองดูน่ากลัวเสียจนคุณหนูอย่างเธอยังหวั่นๆ เล็กน้อยกับนัยน์ตาดุดันของชายทั้งสองที่แฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด



ริสายืนนิ่งมองดูราเชนทร์เตรียมจะสังหารหยางก่อนที่ราเชนทร์จะเหนี่ยวไก ริสาก็ตรงเข้าไปแย่งปืนจากมือของราเชนทร์



“อย่านะคะ อย่ายิงเขา” ริสาโถมตัวเข้าบังร่างหยางกางปีกป้องเขา



“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคุณ!” เสียงเข้มตวาดลั่นพยายามดันร่างของริสาให้ถอยออกไป แต่ริสากลับเกาะร่างของหยางไว้แน่น



เธอไม่ยอมให้ใครมาตายต่อหน้าเธออีก แค่นี้ก็ทำให้เธอเจ็บปวดมามากพอแล้ว ถึงแม้ว่าผู้ชายที่เธอกำลังปกป้องอยู่นี่จะพูดจาไม่ดีกับเธอและคิดจะฆ่าลลิตาก็ตาม



“ถ้าคุณไม่หลีกไปอย่าหาว่าผมไม่เตือน” ราเชนทร์เล็งปืนมาที่ใบหน้าหวานของริสาแทนลลิตาถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันที เมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องถูกชายหนุ่มหน้าตาดีเล็งปืนจ่อที่หน้า ไม่รู้เสียแล้วว่าใครเป็นใครกล้าเอาปืนมาจ่อหน้าลูกหลานยากูซ่าเหรอ อย่างนี้มันต้องเจอทีเด็ดยากูซ่า