ใต้อัคคี

''เขาเย็นชากับคนอื่นแต่ร้อนแรงดั่งเปลวเพลิงกับเธอคนเดียว'

โปรยปราย......
สปอร์ตคลับศูนย์ออกกำลังกายขนาดใหญ่ที่สุดในย่านใจกลางเมือง

"ลุงปรัชครับ มีขนมมาฝาก"

เด็กชายผิวขาวสะอาดสะอ้านตัวอ้วนกลมในมือป้อมๆ หิ้วถุงขนมที่ซื้อมาจากข้างนอกวิ่งหรี่เข้ามาในห้องของเจ้าของคลับ ด้วยความคุ้นเคย ไม่รอผู้เป็นมารดาที่กำลังล็อกรถ โดยไม่รู้ว่าด้านในผู้เป็นลุงกำลังมีแขกคนสำคัญ

"มาแล้วเหรอไอ้ลูกหมาน่ารัก"

ปรัชญานั่งย่อตัวลงอ้าแขนกอดรัดร่างกลมที่โถมเข้าใส่เต็มแรงจนถุงขนมกระจุยกระจาย ดีที่มีมือหนาคว้ามาหยิบไว้ทัน พร้อมทำตาขวางใส่เพื่อนรัก

"แกหาว่าฉันเป็นหมา"

อัคคีหันมาทำเสียงเข้มใส่เพื่อน ปรัชญาหันมากระซิบเบาๆ ไม่ให้หลานชายได้ยิน

"แกยอมรับเองว่าเป็นพ่อของสายน้ำ ก็แสดงว่าเป็นตามที่ฉันเอ่ยเมื่อกี้"

พูดกับคนตัวสูงใหญ่เสร็จ หันมามองเด็กชายที่อยู่ในอ้อมแขน

"วันนี้ได้อะไรมาฝากลุง"

"ขนมมะม่วง มามี้บอกอร่อยที่สุดในสามโลก"

เด็กชายศิราทำมือกางออกให้ดูกว้างประกอบคำพูด เสียงผู้เป็นลุงหัวเราะร่วนด้วยความชอบใจกับคำว่าอร่อยในสามโลกของหลานชาย

พลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่ยืนกอดอกมองพร้อมทำหน้าบึ้งตึงใส่เขา แต่สายตาคมเข้มจ้องเด็กชายด้วยแววตาอ่อนโยน

"สายน้ำสวัสดีลุงอัคก่อนครับ"

ร่างกลมที่ในอ้อมแขนยกมือไหว้คนตัวสูงใหญ่ที่อยู่ในห้อง ซึ่งไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เด็กชายเอียงคอมองคุณลุงคนใหม่ พร้อมกับทำหน้ายุ่ง

"สายน้ำมีลุงสองคน ลุงศิน ลุงปรัช เพิ่มลุงอัคมาอีกหนึ่งคนเป็นสาม "

นิ้วป้อมๆ ยกขึ้นนับตามจำนวนคนที่พูดถึง พอพูดจบเสียงลุงปรัชญาระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น ยิ้มเยาะเย้ยที่ตอนนี้อัคคีมีสถานะเท่าเทียมกับเขา

"ขอลุงอุ้มหน่อยครับ"

อัคคียื่นมือออกไปรับร่างกลมๆ ด้วยอาการสั่นน้อยๆ เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาช่างน่ารักน่าเอ็นดู น้ำตาความปลาบปลื้มเอ่อรื้นในดวงตาสีดำ

"พี่ปรัชสัญญาว่าจะไม่ให้เขามายุ่งเกี่ยวในชีวิตของเพลงอีก.....ทำไมผิดสัญญาละค่ะ..."

มือหนาที่กำลังเอื้อมไปรับร่างกลมน่ารักรีบหดกลับทิ้งลงข้างลำตัว เมื่อได้ยินเสียงใสๆ เสียงดังฟังชัดของคนที่คุ้นเคยคนที่อยู่ในหัวใจ

*   *  *   *   *   *
#จบfeel good
#ไม่นอกกายนอกใจ

*หมายเหตุ: รบกวนซื้อผ่านทางหน้าเว็บนะคะ เพื่อให้ราคาเป็นไปตามที่ระบุไว้