twenty-eight forever

เจ็มรู้สึกสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่รู้ว่าทำไม
มันเหมือนการที่เขาพาตัวเองออกมาสร้างความทรงจำใหม่ ๆ กับไซซี
ไปปลดล็อกอะไรบางอย่างในใจกัน
เจ็มหวังให้ตัวเองดีขึ้นในทุก ๆ วันเพื่อที่จะกลับมารักตัวเองให้มากพอ...
มากพอที่วันหนึ่งจะเอาใจไปรักคนอื่นได้บ้างอีกครั้งหนึ่ง

แต่พอเราสุขมาก ๆ เราก็ลืมคิดไป
มันไม่ง่ายขนาดนั้น
เพราะว่ารักคือคำที่หนัก
หนักหน่วงจนเขาไม่นึกอยากแบกมันอีก

"ขอโทษครับ"
"เราไม่รู้ว่าเรารักเธอรึเปล่า"

ผมในตอนที่อายุยี่สิบแปด
ยังหลงทางเหมือนกับตอนที่ผมอายุยี่สิบเจ็ด