วายุเสน่หา

ความรักจะเป็นเช่นไรเมื่อมาถึงทางแยกที่จะต้องเลือกระหว่างความแค้นของครอบครัว สัญญาที่ให้ไว้ กับความรู้สึกที่มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ใกล้ชิดและผูกพัน

**********************************************************************


"ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าทำถึงขนาดนั้นหรอก แต่ทว่า...อืม..." ไป๋ซูเหวินเข้าใจดีถึงเหตุผลที่นางพูดออกมา จะว่าไปก็เป็นเหตุผลที่เขารับได้ แต่ทว่าสิ่งหนึ่งที่ติดค้างในใจของเขาก็คือเรื่องของความเหมาะสมระหว่างชายหญิง ถึงอย่างนั้นเขาก็ทราบดีว่าถ้าพูดออกไป นางก็จะยืนกรานเหมือนเดิม และย้ำว่าที่จริงเขาก็ แตะต้องล่วงเกิน นางไปแล้ว แม้ว่าในตอนนั้นเขาจะทำไปเพราะช่วยชีวิตนาง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเขาทำลงไปจริงๆ เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

"ขอบคุณค่ะ" ลี่ฮุ่ยเฟินเขย่งปลายเท้า หอมแก้มของเขาเบาๆ หนึ่งที หญิงสาวเอามือไพล่หลัง นางจ้องเขาอยู่อย่างนั้น อยากจะดูว่าเขามีปฏิกิริยาเช่นไร แต่นางก็ไม่เห็นว่าสีหน้าของเขาจะเปลี่ยน ชายหนุ่มยังคงนิ่งสงบ หรือว่าในสำนักท่วนเจี่ยนี่จะเป็นสำนักของนักพรต อย่างที่คนทั่วไปเลื่องลือจริงๆ เขาก็คงเป็นนักพรตคนหนึ่ง

ไป๋ซูเหวินใจเต้นรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากำหมัดแน่น พยายามควบคุมสติไม่ให้กระเจิดกระเจิงอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาไม่เคยรับมือในเรื่องนี้ เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเข้ามาใกล้ชิดเขาถึงขั้นนี้

"ข้ารู้แล้ว" ลี่ฮุ่ยเฟินอุทานขึ้นมา และยื่นหน้าเข้าไปหา ชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาเป็นประกายสุกใส

"เจ้า...เจ้ารู้อะไร" ไป๋ซูเหวินใจหายวูบ นางรู้อะไร หรือว่านางจะอ่านใจเขาออก ว่าเขากำลังมีความสับสนในใจบางอย่างก่อตัวขึ้น ที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าคือเรื่องอะไร หรือเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?