เมียไร้ตัวตนของมาร์ติน

คำโปรย

เขาชายหนุ่มที่รักอิสระ แต่ต้องมาถูกคลุมถุงชนแบบต้านไม่ได้ เขาจึงทำทุกทางเพื่อให้เธอไม่มีความสุขและยอมหย่าไปเอง ความเจ็บปวดของเธอคือความสุขของเขา 
เธอหญิงสาวหัวอ่อนยอดกตัญญู ทำตามที่บิดาและมารดาบอกตั้งแต่เด็กจนโต จนเมื่อเธอเจอกับเขาชีวิตเหมือนเธอก็ตกนรกทั้งเป็น เขาคือซาตานที่ทำให้เธอทั้งรักทั้งเกลียด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด เมื่อไหร่ที่มันหมดลงก็คือไม่เอาอะไรเลยแล้วเหมือนกัน.....

ตัวอย่างเนื้อหา

" ถึงกับตาค้างเลยหรอ คิดไม่ถึงล่ะสิว่าผู้ชายที่เธอกำลังพยายามจับจะรวยขนาดนี้ " 
เขาไม่วายพูดประชดเธอเมื่อวางเธอลงที่โซฟากว้างเสร็จแล้ว 
" แหวะ...คนหลงตัวเอง ใครเขาอยากจะมาจับคุณกันเล่า ถ้าจะมาจับคุณสู้ไปจับหนุ่มๆหล่อๆไม่ดีกว่าหรอ " 
ร่างบอบบางก็ยังไม่ยอม พูดประชดเขาตอบกลับไปให้เขาได้เจ็บจี๊ดเช่นกัน 
" นี่เธอ!!! เธอหาว่าฉันแก่อย่างนั้นหรอ? " 
ร่างบอบบางกระตุกยิ้มอย่างพอใจที่สามารถยั่วโมโหเขาได้ 
" เนยยังไม่ได้พูดออกไปเลยสักคำ คุณคิดเองเออเองต่างหาก " 
มาร์ตินทำท่าทางจิ๊จ๊ะไม่พอใจ หาว่าเขาแก่นั้นหรอ ห่างกันแค่ไม่กี่ปีเองก็แค่สิบกว่าปีแล้วยังไง เขายังหน้าเด็กอยู่ เขายังไม่ได้แก่แต่เธอแค่เด็กมากต่างหาก  
" นี่เธอจะปากร้ายเกินไปแล้วนะ เห็นทีแรกเงียบๆนึกว่าจะเรียบร้อยแต่ที่ไหนได้เธอมันก็แสบใช่เล่น " 
" เนยไม่เคยพูดว่าตัวเองเรียบร้อยนะคะ เนยแค่รู้จักกาลเทศะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็ต้องทำตัวเป็นเด็กที่ดีสิคะ " 
" แล้วทำไมอยู่ต่อหน้าฉันถึงไม่ทำตัวดีๆ " 
" ก็คุณมันน่าเคารพที่ไหนเล่า! " 
คำนี้เธอได้แต่พึงพำในลำคอเบาๆนั่นจึงทำให้มาร์ตินไม่ค่อยได้ยิน 
" เธอว่าอะไรนะ? "