คนเลวอย่างคุณ

มาร์คัสค่อยๆ เอามือจับผ้าคลุมสีขาวออกและเผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่ตนรักทีละน้อย นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกว้างด้วยความตกใจ
" นี่เธอ!!! "
" ฉันนน... "
เผยให้เห็นใบหน้าหวานที่หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มแต่กลับไม่ใช่หญิงสาวที่ตนรักและเสน่หา เขาจำได้ว่าหล่อนคือน้องสาวของพริ้มพราว ชื่อว่าพริ้มแพร
" ว่าไปแล้วเธอก็สวยเหมือนกันนะ ถึงฉันจะไม่ได้ชอบก็เถอะ แต่ก็น่าเอาดี "
" จะเล่นตัวอะไรกันนักกันหนาว่ะ หน้าที่ภรรยาแค่นี้ก็ทำไม่ได้ "
" ฮืออ!!! "
มาร์คัสลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพลางหันหลังเดินออกจากเธอ
สวบบ!!!
พริ้มแพรลุกขึ้นยืนพลางเดินมาสวมกอดเอวสอบแน่น ศีรษะน้อยถูไถแผ่นหลังกว้างอย่างอ้อนวอน
" น้องแพรขอโทษ ฮืออ.. น้องแพรยอมทุกอย่างแล้ว น้องแพรจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่มาร์คัส "
ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
" ดีมาก " มาร์คัสหันหน้ามามองหญิงสาวตัวเล็ก
" ยัยโง่ บนโลกนี้จะมีใครโง่และปัญญาอ่อนเท่าเธอคนนี้ไหม แต่ก็ดี โง่แบบนี้แหละ " มาร์คัสคิดในใจ
" ถอดเสื้อผ้าเธอออกสิ "
สายตาที่เขามองเธอนั้นหาใช่ความเสน่หาแต่เป็นแววตาที่มองเหยียดด้วยความสมเพชตั้งแต่หัวจรดเท้า
" คะ..ค่ะ "