ของสำรอง(ต้อง)รัก

ชื่อ ต้องรัก แต่กลับไม่ถูกรัก
เพราะถูกมองเป็นเพียงแค่สิ่งของ
และยังเป็นของสำรองเท่านั้น

................................................................
"ถ้าคิดว่าเป็นเมียฉันแล้วจะสบายละก็ เธอคิดผิด"
มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อ ก่อกวนเธอไม่ให้หลับ มันเหมือนเป็นคำขู่ที่ต้องรักเชื่อว่าถ้าเปลี่ยนเป็นตุลยาที่เขาพึงใจเขาคงไม่พูดเช่นนี้
"ถ้าตามหาตุลยาเจอเมื่อไหร่ เธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง"
ร่างสูงพลิกตัวขึ้นทาบทับเธอเอาไว้ ต้องรักไม่ได้ขัดข้อง เมื่อเสื้อนอนถูกถอดออกอีกครั้งแบบไม่อ่อนโยนนัก ครั้งนี้มันถูกถอดด้วยฝีมือของเขา แล้วบราเซียร์ก็ถูกเขากระชากออกจนขาดวิ่น
"ทำไมฉันต้องตกนรกด้วย คุณมีเงินนี่ กว่าคุณจะตามพี่ตาลเจอ ตอนนั้นฉันคงตกลงไปในกองเงินของคุณแล้ว"
กลัวที่ไหนนรก ในเมื่อต้องรักก็ไม่เคยรู้จักกับสวรรค์
"จะเอาเท่าไหร่"
เขาถามเกือบจะเป็นคำรามเมื่อเกี่ยวขอบกางเกงนอนลง ต้องรักไม่ห้ามนอกจากกอดรอบไหล่เขาเอาไว้ราวจะใช้เป็นหลักยึดเมื่อเขายกเอวเธอขึ้นเพื่อรูดกางเกงผ่านสะโพกผาย
"สองล้าน"
เธอคิดว่าน่าจะพอให้น้าอุไรไปตั้งตัว ความฝันของอุไรคือมีบ้าน ตอนนี้ก็มีแล้ว ที่เหลือก็คงเงิน สองล้านบาทคงมากพอที่น้าของเธอจะเลิกโหยหาเงินสักที
"ถูกดี แต่ก็ดีแล้วเหมาะกับเธอ"