ข้าเป็นมารดาเลี้ยงของพระเอกผู้คลั่งรัก

เพราะชะตาที่รันทด การได้รับความเมตตาจากท่านเฉิงกั่วหยางผู้มั่งคั่ง ราวกับสวรรค์มาโปรดและพลิกชีวิตของนางให้ดีขึ้นในทุกๆอย่าง จินหลิงเหมย จึงตัดสินใจตอบรับที่จะแต่งงานเป็นภรรยาของผู้อาวุโสผู้นี้เพื่อตอบแทนบุญคุณ
นอกจากจะต้องดูแลว่าที่สามีที่อายุห่างกันเกือบสามสิบปี นางต้องมาเป็นว่าที่มารดาเลี้ยงของบุตรสาวของเขาที่เอาแต่ใจ และบุตรชายของเขาที่อายุยี่สิบปีแล้ว แต่สติปัญญาคล้ายเด็กอายุสิบขวบ
นางเตรียมกายเตรียมใจอย่างดีเพื่อเป็นฮูหยินคนใหม่ของตระกูลเฉิงและเป็นมารดาเลี้ยงของบุตรทั้งสอง ให้สมกับที่นางได้รับความเมตตาเอ็นดูอย่างมหาศาลจากว่าที่สามี แต่ทว่า....นางกลับเผลอไผลแพ้ความใกล้ชิต หลงรักคุณชายเฉิงมู่เฉิน เด็กน้อยจอมออดอ้อนของนางเสียอย่างนั้น.

..................................

"คุณชาย! ตำรากามสูตรนี้มาอยู่ในห้องของท่านได้อย่างไร"
"ของข้าเอง"
"ขอวท่าน!"
นางทวนคำอย่างไม่อยากเชื่อ คุณชายมู่เฉินผู้มีสมองสิบขวบ ริอาจศึกษาในเรื่องนี้ด้วยหรือ
"มันน่าแปลกใจหรือ"
"มันไม่เหมาะสมกับเด็กเช่นท่าน"
"มันน่าสนใจนะหลิงเหมย ลองเปิดดูดีๆสิ"
นางหน้าร้อนผ่าว ไม่ต้องเปิด.... นางเปิดเมื่อครู่ภาพยังติดตาอยู่เลย คุณชายมู่เฉินผิดปกติยังจะหมกมุ่นให้เรื่องพวกนี้ได้อยู่หนอ
"หลิงเหมย..."
นางตกใจเล็กน้อย เมื่อร่างสูงของเขาตรงเข้าหานาง นางถอยกรูด เขาก็ประคองเอวของนางไว้แล้วดึงไปแนบชิด
"มันรู้สึกดีนะ เจ้าลองหรือไม่"
นางยิ่งหน้าแดง ยิ่งตนเองบัดนี้เหมือนอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่อบอุ่นนางยิ่งใจเต้นแรง และอดไม่ได้ที่จะนึกไปถึงรสจูบครั้งนั้น นี่แค่จูบที่ไม่เต็มปากเต็มคำ หากชัดเจนเช่นในตำราที่เห็นเมื่อครู่ จะรู้สึกอย่างไร.
"หลิงเหมย ไม่อยากลองหรือ รู้สึกดีนะ ข้าอยากให้เจ้าลอง เพราะข้าก็อยากลองเช่นกัน ลองกับเจ้า"
คุณชายมู่เฉินออดอ้อนเสียงหวานชวนให้หลงและเคลิบเคลิ้มยิ่ง นางรีบดึงสติตีแขนเขาแรงๆ
"ปล่อยนะเจ้าคะ เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่ ช่างเจรจาและเอาแต่ใจมากกว่าเดิม"