วิธีแก้โรคหลงตัวเองของคุณชายชีต้าร์

ถ้ามันจะมีคนสักจำพวกหนึ่งบนโลกใบนี้ ประเภทที่สามารถหลงตัวเองได้มากถึงมากที่สุด ผมก็คงต้องบอกว่า...คนพวกนั้นก็คือ "เหล่าอัลฟ่า"

อัลฟ่าเป็นเพศที่สองของมนุษย์ซึ่งอยู่บนยอดสูงสุดของพีระมิด มีจำนวนเพียงแค่หยิบมือ มีความสามารถล้นเหลือแล้วก็...เซ็กซ์จัดสุด ๆ ชนิดที่ว่าหมาทั่วไปยังต้องอาย

ทุกปี พวกรุ่นพี่มักจะเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวที่อัลฟ่าสัตว์ตัวเป้ง ผู้สร้างเรื่องเอาไว้มากมายด้วยเสน่ห์ที่ทำให้ผู้คนคลั่งไคล้ ดูเหมือนปีนี้จะเป็นปีของคู่หูผมขาวดำ แต่ตัวเบิ้มที่แท้จริงนั้น...ก็มีแค่ ชีต้าร์

ไอ้หมอนั่นมันคือตัวบ้าเซ็กซ์คนหนึ่งที่ผมต้องฟังเรื่องมันทุกวันหลังอาหาร!

หล่ออย่างนั้น รอยยิ้มทรงเสน่ห์เกินต้านอย่างนี้! ข้าวหลามใหญ่เท่ากับต้นแขน! แล้วมีอะไรอีกนะ... อ๋อ! ลีลาบนเตียง ดุ เด็ด เผ็ดร้อนยิ่งกว่ามาม่าผัดฉ่าที่ผมชอบกิน!!

อ่า...ที่ผมมาเรียนจิตแพทย์ไม่ได้อยากจะรู้เรื่องรักของคนอื่นสักหน่อย แต่จากจำนวนคนไข้สามในสิบสี่ของทุกวัน ผมมักจะโดนถามเรื่องคล้าย ๆ กันเสมอ

ทำยังไงถึงจะให้อัลฟ่าสัตว์สุดหล่อพวกนั้นสนใจ
วิธีจีบแมวอัลฟ่า เป็นต้น

ผมงี้ฟังจนเอือมแล้วครับ ฟังจนไม่คิดว่าจะต้องฟังอีก ฟังจนตายด้านไปแล้ว แต่ใครจะไปคิดเล่าว่า...วันหนึ่ง ผมจะได้เจอกับตัวเบิ้มในห้องให้คำปรึกษาเข้าจริง ๆ

"หมอครับ"

"ครับ วันนี้มีอะไรอยากเล่าให้หมอฟังหรือเปล่า?"

ลมหายใจผมสะดุดไปชั่วขณะที่สบตาสีอำพันของสัตว์ดุร้ายคู่นั้น ใบหน้าเรียวราวกับไอดอลฝึกหัด ริมฝีปากบางที่เหมือนแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ตลอดเวลา ขณะที่เขาอ้าปากพูด เขี้ยวสองข้างคมกริบด้านในก็ทำให้ผมรับรู้ได้ถึงอันตราย

อย่างน้อย สิ่งที่เหล่าคนไข้ใจพูดกับผมก็มีความจริงอยู่ในนั้น ชีต้าร์ผู้นี้มีเสน่ห์ของนักล่าอย่างล้มหลาม ทว่าสำหรับผมแล้ว...เขาดูเจ้าเล่ห์และเย่อหยิ่งมากกว่าอยากถูกเขาจับฟัดลงเตียง

"ผมรู้สึกว่าตัวเองตายด้านไปแล้ว"

.

.

.


ครับ!?

เหมือนผมจะได้ยินอะไรแปลก ๆ นะ