พลาดรักพ่อลูกม๋า

ตอนหลัก 22 ตอนจบ 2 ตอนพิเศษ iosซื้อผ่านซาฟารีจะได้ในราคาถูกกว่า

คำเปรย
กฎของการเป็นผู้จัดการนำทัพ ห้ามรัก ห้ามรู้สึก ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัว ห้ามจุกจิกจู้จี้ ถ้าจบสัญญานั่นหมายถึงเราไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องบนเตียง ไม่มีความสัมพันธ์หลังจากนั้นอีก
...
"อยากได้เงินเดือนเท่าไร เขียนลงไป"
"แน่ใจนะครับ"
"ฉันไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน ถ้าเธอโอเคก็เซ็น เริ่มงานพรุ่งนี้ ดีไหม"
เหอะ ไม่ค่อยรีบเลย
"ผมสงสัยครับ" อย่าคิดแม้แต่จะเอาเปรียบคนอย่าง น้ำแข็ง
"ว่ามาสิ"
"ผมจะไว้ใจได้ยังไงว่าหลังเซ็นสัญญาแล้ว คุณจะไม่ขีด ฆ่าหรือเพิ่มอะไรเข้าไป"
""
คำถามเขาไม่ได้ยากและไม่ได้ทำให้คนพูดแสดงสีหน้าพูดไม่ออก เพราะคนตรงหน้าเอาแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะปรบมือเบา ๆ
"ว้าว ฉันประทับใจ เธอพูดยาว"
น้ำแข็งสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาไม่ชอบคนนอกประเด็นเป็น ที่สุด "ตอบครับ"
ว่าที่เจ้านายซี้ดปาก "ถ้าเธอดูไอ้ที่ฉันขีดฆ่า มันเป็น ประโยชน์กับเธอเห็น ๆ จากหกเดือนเป็นหนึ่งปี หรืออาจจะมากกว่า นั้นถ้าฉันพอใจ เธอพอใจ เพิ่มให้ดูแลการกินของฉัน เช่นทำอาหาร มีรถให้ขับ มีคอนโดให้อยู่ จำนวนเงินก็ให้กรอกเอง ฉันไม่จำเป็นต้องโกงถูกไหม"
ก็ใช่ "งั้นผมขอเพิ่มอีกข้อได้ไหมครับ"
"เอาสิ สำหรับเธอ ฉันให้ได้ทุกอย่าง"
คิดไปเองไหมว่าเขากำลังถูกหว่านเสน่ห์ น้ำแข็งเลิกสนใจ การกระทำไร้สาระก่อนจะเขียนข้อตกลงที่ว่า ทางโรงพยาบาลของอัศวนันท์ธาดาต้องรับเคสพ่อเขาไปผ่าตัดกระทั่งรักษาให้หาย และ เงินเดือนตัวเขากำกับไว้เพียงแค่หนึ่งแสนต่อเดือน
นำทัพอ่านข้อตกลงเพิ่มเติมโดยไม่คิดจะถามอะไรให้มาก ความ พยักหน้าตกลงทันที อีกทั้งยังเพิ่มวงเงินเป็นสองแสนตามที่ เคยเสนอ
"อย่าลืมที่ฉันกำชับ ห้ามรัก ห้ามรู้สึก ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัว ห้ามจุกจิกจู้จี้ ถ้าจบสัญญานั่นหมายถึงเราไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องบนเตียง ไม่มีความสัมพันธ์หลังจากนั้นอีก"
"ครับ" มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับน้ำแข็ง เป็นผู้จัดการ เป็นคู่ นอน เป็นพ่อครัวส่วนตัว ให้เป็นแค่ไหนก็จะเป็นแค่นั้น อุ้งมือ ครอบครองปากกาก่อนจะจรดปลายลงเพื่อเซ็นสัญญา


...
น้ำแข็งกำลังสติแตกขั้นสุด
กวาดของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าเดินทางเตรียมกลับกรุงเทพ คราวนี้อย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าผู้ชายเฮงซวยคนนั้นอีก
"น้ำแข็ง จะไปไหน" นำทัพผลักประตูเข้าห้อง ถามด้วย น้ำเสียงร้อนรน ตนตั้งใจวิ่งมาอธิบาย ไม่ได้หวังว่าจะเห็นภาพที่ น้ำแข็งกำลังเก็บกระเป๋าหนี
"" ตัวเมิน แต่ใจเจ็บเอาแต่ร้องด้วยความเจ็บปวด
"น้ำแข็ง!" เมื่อเรียกแล้วไม่ได้ผล ร่างสูงจึงปรี่ตัวเข้าไป ประคองไหล่มนให้หันมาสบตากัน เห็นดวงตาแดงก่ำ มีน้ำสีใสอยู่ในนั้น นำทัพเจ็บ "ฟังก่อน"
"ปล่อย"
"ฟังน้องก่อนได้ไหม"
"ปล่อย!!" ตวาดลั่นก่อนจะหอบหายใจจนหน้าอก กระเพื่อมขึ้นลง อีกนัยหนึ่งที่ต้องตะคอกก็เพราะไม่ให้หัวใจอ่อนไป กับคำพูดของคนเลว "แล้วก็เลิกแทนตัวเองแบบนั้นด้วย ฉันรังเกียจ"
"น้ำแข็ง"
"อย่าเรียกชื่อฉัน"
"มันไม่ใช่แบบนั้น มันเป็นเรื่อ"
"ไม่ฟัง!!!! จะอะไรก็ช่างหัวมัน ฉันไม่ฟัง กรุณาปล่อยด้วย" น้ำแข็งไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้กลายเป็นคนโง่ซ้ำซาก ซ้อนทับเป็นภาพในความทรงจำที่แม่มักจะตวาดใส่และด่าทอพ่อทุกวี่ทุกวัน เมื่อก่อนไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ไม่พูดดี ๆ แต่วันนี้เข้าใจแจ่มแจ้งเลยแหละ เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องหย่า
"ไม่ฟังแล้วจะรู้เรื่องได้ยังไง"
"จะอะไรก็เรื่องของคุณ ต่อไปนี้มันไม่เกี่ยวกับฉัน ไม่อยากเกี่ยว" ร่างเล็กกว่าสะบัดพันธนาการออก หันไปปิดกระเป๋าเดินทาง พลันสะดุดเข้ากับขวดโหลเมื่อคืน มือสั่นระริกด้วยความ โกรธจับมันขึ้นมาก่อนจะเขวี้ยงใส่ผนัง ของแข็งกับของแข็งกว่ากระทบใส่กัน เกิดความเสียหาย ขวดแก้วแตกก่อนเปลือกหอยที่อยู่ในนั้นกระจายเต็มพื้น
"น้ำแข็ง! ทำบ้าอะไร!" มาถึงคราวที่นำทัพเป็นฝ่ายฉุนเฉียวบ้าง การทำลายข้าวของทางใจมันไม่ต่างอะไรจากทำลาย ความสุขในช่วงนั้นให้เสียหาย ไหนจะก้อนเนื้อภายใต้ซีกโครงได้รับ บาดเจ็บแตกเป็นเสี่ยงตามขวดแก้ว
หากเรื่องนั้นตนเป็นคนผิด จะไม่หือไม่อือเลยสักนิด แต่นี่ ไม่ใช่
"ไม่อยากได้"
"ทำไมถึงไม่ฟังอะไรเลยวะ!"
"ไม่ฟังคือไม่ฟัง หลบ!"
"เธอก็เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง!" เสียงทุ้มที่ดังสะเทือนห้องยับ ยั้งการเดินของน้ำแข็งให้หยุดลง "คิดว่าตัวเองเสียใจอยู่คนเดียวหรือไง ฉันไม่มีความรู้สึกเลยใช่ไหม ถึงได้คิดจะทำอะไรก็ทำ"
""
"ทำลายความทรงจำดี ๆ ระหว่างเราทำไม เคยจะถามกัน บ้างไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น เห็นแค่นั้นฉันกลายเป็นคนเลว กลายเป็นสัตว์ในสายตาเธอเลยเหรอ"
""
"ความรักที่ฉันมีให้เธอมีค่าแค่นั้นเองเหรอน้ำแข็ง เธอถึง ไม่คิดจะรักษาฉันไว้ แม่ง น้อยใจเป็นบ้าเลยว่ะ"
"ความรักงั้นเหรอ" น้ำแข็งแค่นหัวเราะเย้ยหยันพร้อมกับ ผินหน้ามามองคนพูดที่บัดนี้น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม "คำว่ารักสำหรับคุณคงง่ายไปหมดสินะ อยากได้ใครก็แค่บอกรัก อยากเอา กับใครก็ใช้เงิน ใช้สัญญาผูกมัด เจอคนที่อยากได้ก็ร่านไปทั่ว"
"เธอ." ด่าสัตว์ก็เสียใจจะแย่แล้ว นี่โดนด่าว่าร่านเลย เหรอ ให้ตายเถอะ ทั้งอึ้งทั้งเสียใจ ไม่คิดว่าน้ำแข็งจะด่ากันแรง ขนาดนี้ ด่าในเรื่องที่เขาไม่ได้ผิดเนี่ยนะ ไม่เห็นยุติธรรม
"หรือฉันพูดผิด ใช่ ในสายตาฉันคุณมันก็แค่สัตว์ตัวผู้ตัว หนึ่งที่ใช้หัวล่างดำเนินชีวิต"
กล้าสาบานเลยว่าในชีวิตสามสิบปีไม่เคยมีเรื่องไหนทำให้เสียใจเท่าเรื่องน้ำแข็ง และตอนนี้ความเสียใจถาโถมจนสองขาอันมั่นคงแทบยืนไม่ไหว เมื่อคืนเรายังมีความสุขกันอยู่เลย ทำไมมันถึงได้จบง่ายขนาดนั้น เพิ่งจะมีโอกาสได้จีบน้ำแข็งแท้ ๆ ตนผิดอะไรนักหนาเหรอ ถึงถูกปฏิบัติแบบนี้
ด่าเจ็บมาก
"เหอะ ฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ เธอถึงได้พูดจาใจร้ายขนาดนี้ ความพยายามของฉันที่ผ่านมา พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อรักเธอ อยู่กับเธอมันไม่มีค่าเลย ไม่มี"