ตีตรา รักในปกครอง

โปรย...

เพียงฟ้า เด็กกำพร้าวัยเก้าขวบถูกป้าแท้ ๆ ยกให้เจ้าหนี้แทนลูกสาวตัวเอง ทว่าชนกันต์ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ไม่พอใจที่ลูกหนี้เอาเด็กกะโปโลมาให้ แถมยังมานั่งร้องห่มร้องไห้เสียงน่ารำคาญจนอดไม่ได้เข้ามาจับตัวเขย่าแรง ๆ พร้อมกับสาดด่าเด็กน้อยอย่างคนไร้ความรู้สึก ก่อนจะพลั้งมือผลักจนร่างเล็กล้มลงพื้นอย่างแรง แต่ก็ยังกระเสือกกระสนคลานหนี้ไปด้วยความกลัว กระทั่งชนเข้ากับขาของปราณนต์ที่เดินเข้ามาในบ้านของชนกันต์พอดี เพียงฟ้าจำได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนเดียวกันกับคนที่ช่วยไม่ให้เธอถูกรถชนเมื่อหลายวันก่อน ก็รีบเข้ามากอดขาชายหนุ่มเอาไว้แน่นและขอร้องให้พาเธอออกไปจากตรงนี้..

"หนูขอไปอยู่ด้วยนะคะ หนูสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเดือดร้อน ให้หนูทำงานอะไรก็ได้หนูทำได้ทุกอย่าง นะคะ ให้หนูไปด้วย" ประโยคของเด็กน้อยทำให้ชายหนุ่มนั่งลงต่อหน้าอีกครั้ง ขณะที่ดวงตาใสซื่อก็มองคนตรงผ่านม่านน้ำตาอยู่อย่างนั้น ก่อนที่มันจะเอ่อล้นออกมาอาบใบหน้าที่แสนจะมอมแมมนั้นหยดแล้วหยดเล่า ปราณนต์เห็นแล้วก็รู้สึกสงสารจับใจและมันก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาออกให้พร้อมกับคำพูดหนึ่งที่ฟังแล้วรู้สึกอุ่นไปทั้งใจ

"ไม่ต้องร้องนะตัวเล็ก ไม่มีใครทำอะไรหนูหรอก.."

"คุณจะพาหนูไปด้วยใช่ไหมคะ" น้ำเสียงซื่อ ๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมากุมมือของชายหนุ่มเอาไว้ทั้งสองมือ ในขณะที่ดวงตากลมโตก็มองคนตรงหน้าราวกับว่ามันคือความหวังสุดท้าย

"เอ่อ.. คือ ฉัน"

.............................

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป จากเด็กกะโปโล เข้ามาอยู่ในการปกครองของชายหนุ่มได้อย่างไร และความสัมพันธ์จะพัฒนาจากการเป็นผู้ปกครองไปสู่การครอบครองได้อย่างไร ติดตามอ่านต่อได้ใน