ไฟรักร้ายไซฟาน

ชื่อเดิมของเรื่องนี้คือ ร้อนรักร้ายไซฟาน

‘เขา’ คือหัวหน้าเผ่าบารายันต์ แห่งเมืองลับแล
‘เธอ’ คือเหยื่อสวาท แสนหวาน
ในยามค่ำคืน เขาก็ตักตวงความสุขบนเรือนร่างของเธอ
ในตอนกลางวันเขาก็ใช้งานเธอเยี่ยงทาส
เขาช่างใจร้ายเหลือเกิน ร้ายที่สุดเท่าที่เคยพบเจอคนมา
ผ้าห่มที่เพิ่งกระชับเข้าหาตัวเมื่อครู่ ถูกดึงแล้วเหวี่ยงออกจากร่างเล็กที่กำลังนอนหนาวสั่นอยู่อย่างไม่ใยดี
“ไซฟาน เอาผ้าห่มคืนมานะ ฉันหนาว”
“คืนนี้ ผ้าห่มคงไม่จำเป็นสำหรับคุณ” บอกพลางคุกคามเข้าหาอย่างรวดเร็ว
ฟูกนุ่มยุบลง หญิงสาวเตรียมลุกถอยหนี แต่ก็ถูกมือแข็งแรงดุจคีมเหล็กจับข้อเท้าเอาไว้แล้วลากลงมาที่เดิม
“โอ๊ย เจ็บนะ”
“หึ เจ็บกว่านี้คุณยังทนมาแล้วนี่”
“อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ ไอ้คนใจดำ ฉันเกลียดคุณ”
“ก็ไม่ได้ขอให้รักนี่ หนาวอยู่ไม่ใช่เหรอ มาให้กอดดีกว่านะ จะได้อุ่นๆ”
“กรี๊ด... ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! ไม่นะ... อย่าทำอะไรฉันนะไซฟาน ยะ!...”
“ฉันจะเกลียดคุณไปจนตาย”
“พอถอนจูบก็ปากเก่งเลยนะ”
“มันไม่เรียกว่าจูบหรอก”
“แล้วมันเรียกว่าอะไรล่ะ”
“มันคือการลงทัณฑ์จากคนไม่มีหัวใจต่างหาก”
“รู้ก็ดีแล้วนี่ งั้นก็เตรียมใจรับโทษทัณฑ์ซะ” จบคำชายหนุ่มก็ก้มลงประกบปากนุ่มอีกครั้งอย่างร้อนแรง