เด็กดี อย่าได้คิดจะหนีจากข้า

นามสือหยางหลง บุรุษลึกลับผู้มีเบื้องหลังคลุมเครือ ทุกคนทราบเพียงนามไม่อาจล่วงรู้ตัวตน เขาถูกคนรักหักหลัง ถูกคนสนิทลอบทำร้าย ทำให้ต้องหลบหนีความตายเข้าไปในป่าลึก จนบังเอิญได้ช่วยเหลือหญิงสาวนางหนึ่งเอาไว้ ชายหนุ่มไม่อาจทอดทิ้งสตรีโง่เขลาให้ผจญอันตรายตามลำพังได้ จึงตัดสินใจหอบหิ้วตัวภาระหนีไปด้วยกัน

เริ่มแรกเพราะความจำเป็นบีบบังคับ แต่หลังจากนั้นทุกอย่างก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นความตั้งใจ

กูกุ้ยฮวาคุณหนูผู้มีชีวิตแสนรันทด นางละทิ้งอดีตทุกอย่างไว้ในเมืองหลวง ตั้งใจจะมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ท่ามกลางป่าเขา ทว่าหาของป่าเลี้ยงชีพได้เพียงไม่กี่ครั้ง ชะตาชีวิตก็นำพาให้นางพบพานกับเหตุอันตรายที่สุดในชีวิต



ตัวอย่างบางตอน 


"เจ้าเป็นสตรีประเภทไหนกัน! เหตุใดเอาแต่สร้างความรำคาญให้ข้าไม่หยุดหย่อน"

"ทางมันชัน อีกอย่าง...ที่เท้าข้าก็มีผ้าพันเอาไว้ ทำให้ข้าเดินไม่ถนัด"

"แก้ตัว!"

"ข้าเปล่า!"

"กล้าขึ้นเสียงกับข้ารึ!" ใช้สายตากดข่มจ้องมอง ต้องการให้นางยอมสยบ ก่อนที่เขาจะโมโหไปมากกว่านี้

ครั้นสตรีผู้กำลังน้อยเนื้อต่ำใจ เห็นแววตาดุดันปนตำหนิจับจ้อง จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"นายท่าน!ข้าไม่ตั้งใจจะเป็นตัวถ่วง" กลั้นสะอื้น เพราะน้อยใจที่เขาเอาแต่ต่อว่าไม่เคยคิดจะซักถาม ว่านางเจ็บมากน้อยแค่ไหน

"หากท่านรำคาญข้า จะทิ้งข้าไว้ตรงก็ได้"

สือหยางหลงปรายตามองคราบสีแดงที่ซึมออกมาตรงไรผม ก่อนจะบอกตัวเองให้ใจเย็นลงอีกหน่อย อดทนอีกนิดเดียวเท่านั้น!

"ตอนนี้มันสายเกินกว่าที่เจ้าจะพูดคำนั้นแล้ว" จับไหล่ทั้งสองข้างยกร่างเล็กลุกขึ้น "ออกจากป่าได้เมื่อไหร่ ข้าจะไม่เหลือบแลเจ้าให้เสียสายตาเลย"

"ช่างหวานชื่นกันเสียจริง ๆ ขออภัยด้วยที่เข้ามาขัดจังหวะ"

สิ้นเสียงร่างซุนเหยียนเหอก็เผยตัวตน พร้อมคนติดตามอีกสิบชีวิต

สือหยางหลงหันหาที่มาของเสียง แขนข้างหนึ่งยื่นมาขวางกันร่างหญิงสาวเอาไว้ เนื่องจากอารมณ์หงุดหวิดคั่งค้างจากราตรีที่ผ่านมา อันมีจูกุ้ยฮวาเป็นสาเหตุ ในขณะที่ถกเถียงกัน จึงลดความระวังจับความเคลื่อนไหวรอบกายมิได้

"ห่างคุณหนูว่านเพียงไม่กี่คืน ท่านประมุขเปลี่ยนใจ มาชอบสตรีหน้าตาจืดชืดเช่นนี้แล้วรึ? ความชอบส่วนตัวของท่าน บอกตามตรงว่าข้าเข้าไม่ถึงจริง ๆ "

เอ่ยวาจายั่วยุ พร้อมใช้สายตาหยามเหยียดมองสำรวจสตรีเพียงหนึ่งเดียว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า