ทัณฑ์เทพบุตร (หนังสือเสียง)

การถูกใส่ร้ายทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำ ซิน หรือ นันธิยา ถูกทำโทษด้วยการทำงานชดใช้ จนกว่าจะพิสูจน์ความจริงว่าเธอไม่ได้เอาของสิ่งนั้นไปจริง ๆ หรือจนกว่าจะได้ของที่ขโมยไปกลับมาคืน เธอจึงจะได้รับอิสระ
แต่เมื่อไม่ได้ทำ แล้วเธอจะมีสิ่งใดเอากลับมาคืนให้ ดรันภพ หรือ มิวสิค ได้ คฤหาสน์หลังงามจึงกลายเป็นที่จองจำสำหรับคนที่ถูกตราหน้าว่าขโมย
แต่เปล่าเลยเมื่อเวลาผ่านไป เธอกับโดนเรียกคืนด้วยร่างกาย อย่างตะกละตะกลาม จนกว่าจะได้ของคืน
ความปวดร้าวหากแต่สุขสม ซินจะทำอย่างไรและพ่อเทพบุตรจะตัดสินใจยังไง เมื่อความจริงปรากฏ มาติดตามกันคะ...




นิ้วชี้เล็ก ๆ จิ้มไปบนผิวกายเนียนละเอียดของเนินหน้าอกที่นูนเด้งเป็นก้อนสวยงามจนน่าอิจฉา เพียงแค่จิ้มสัมผัสแผ่วเบา รู้สึกถึงแรงสปาร์คของผิวเนื้อส่วนกลาง ปั่นป่วนในช่องท้อง จนต้องรีบดึงมือกลับ
เธอกำลังทำอะไรนางซิน... ตะโกนถามตัวเองในใจ พร้อมกับขนอ่อนชี้ชัน
"เล่นพอหรือยัง"
หะ! ตากลมโตเบิกกว้าง ปากอ้าค้าง
อุ๊บ! เธอยกมือขึ้นปิดปาก ผ้าขนหนูผืนเล็กตกจากมือ หัวใจเต้นรัว หน้าเห่อร้อน
ตาคมเข้มจริงจัง จิกมองใบหน้านวล แล้วก้มมองผ้าที่ยังเปียกชื่น ตกลงไปบนกลางลำตัวส่วนล่าง รู้สึกถึงความเย็นวาบ หากแต่ไม่คิดขยับหรือปัดมันทิ้ง
"ให้มาเช็ดตัว ไม่ใช่ให้มาลวนลาม"
โอ้ย อย่าย้ำนักสิ... "ค่ะ คึ คือ..."
"หยิบมา"
หะ!? ซินลำคอแห้งผากกว่าเดิม ทั้งอายทั้งเขิน ทั้งโมโหตัวเอง มองผ้าขนหนูสลับมองหน้าชายหนุ่มที่จ้องหน้าไม่วางตา ซึ่งเป็นกึ่งบังคับให้เธอต้องทำตาม
ซินนับหนึ่งถึงสิบ ค่อย ๆยื่นมือไปหยิบ มือมือแตะสัมผัสผ้าก็จกหวือขึ้นมาถือไว้
"อยากเก่งก็เก่งให้ตลอดสิ เช็ดเลย"
ดรัณภพไม่สั่งเปล่า ขยับและดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง หลังพิงหัวเตียง ถอดเสื้อที่ถูกปลดกระดุมคาอยู่เหวี่ยงทิ้งข้างตัว
ผิวขาวโพล่นแทงตา ซินที่ยังนั่งนิ่งเป็นหุ่น ตาเบิกกว้าง กลืนก้อนที่ตีขึ้นกลับลงท้อง
"เช็ดสิ" เขาสั่งอีกครั้ง พร้อมกับอ้าแขนออกกว้าง เชิงบอกให้อีกฝ่ายรู้ ว่าเขาพร้อมเต็มที่แล้ว
ซินสูดลมหายใจเข้าปอด เรียกความกล้า ในเมื่อเธอกล้ามากับเขาหลายครั้ง ลองครั้งนี้อีกครั้งจะเป็นไรไป...
ซินขยับตัวเข้าไปใกล้คนสั่งเล็กน้อย เพื่อที่ตัวเองได้เช็ดตัวเขาถนัดขึ้น ก่อนจะวางผ้าขนหนูหมับไปบนไหล่หนาแล้วเช็ดลงไปปลายแขน ทำซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น จนอีกคนทักขึ้น
"ไม่คิดจะย้ายไปเช็ดตรงอื่นแล้วหรือไง" เธอเพียงสบตาเขาแล้วย้ายไปเช็ดอีกแขนเมื่อเจ้าของยื่นมาให้ แล้วเช็ดตามลำตัวเรื่อย ๆ ลงไปอย่างระมัดระวังที่สุด
"เงียบแบบนี้ด่ากันในใจหรือเปล่า" คนร้อนตัวพูดขึ้น
"หนูด่าใครไม่เป็นหรอกค่ะ" เธอพูดออกมาบ้าง ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องโดนใส่ความไปถึงไหนต่อไหน