บอสแสนร้าย

กรภัทร์...เขาคือบอสแสนร้ายกาจ
พลอยหยก...เธอคือแม่กวางสาวที่จะถูกบอสขย้ำให้จมเขี้ยว
---------------------------------------------------------------------------------------
"จะยืนนิ่งเป็นรูปปั้นอีกนานไหม"
"คะ..." อันนี้เธอไม่แน่ใจว่าเขาต้องการจะใช้งานอะไรกันแน่ ปกติเธอเห็นเขาจะเรียกแต่ระดับหัวหน้ามาคุยงาน
"ติดอ่างอีกเหรอ" กรภัทร์อดเอ็นดูคนที่ส่ายหน้าไม่ได้
"เปล่าค่ะ หนู...เอ่อ...ดิฉันแค่ไม่ทราบว่าบอสต้องการเรียกหาเรื่องอะไรคะ"
วันแรกที่มาทำงานที่บริษัทของคุณผู้หญิง เธอก็ได้รับคำสั่งจากเขาว่าต้องวางตัวอย่างมืออาชีพ จะมาทำเป็นตีเสมอเหมือนคนรู้จักที่อยู่บ้านเดียวกันไม่ได้ เขาไม่ชอบคางคกขึ้นวอ
"อย่ายืนนิ่ง มานั่งตักฉัน"
พลอยหยกรู้ตัวเลยว่ากำลังจ้องหน้าเขาและอ้าปากค้าง
"เร็วๆ ฉันไม่ชอบคนช้า" กรภัทร์จะลงไปหาเธอถึงห้องคนรับใช้หลายครั้งแล้ว แต่ก็อยากให้เธอได้พักให้พร้อมสำหรับเรื่องที่จะต้องทำกันอีกมาก
"แต่ดิฉันคิดว่า..." เธอมองคนที่ลุกขึ้นยืนแล้ว พอเขาเดินมา เธอก็ถอยหลังอัตโนมัติ
"คิดอะไร..."
"บอสเดินมาทำไมคะ" แล้วในที่สุดก็ถูกต้อนเข้าไปจนหลังติดผนัง
"ฉันไม่ใช่บอส..."
"อย่าค่ะ" เธอเบี่ยงหน้าหนีทันทีที่เขาก้มลงมากดจมูกกับแก้ม
"อย่าอะไร เธอห้ามใครอยู่"
เธอหันไปมองจ้องตาคมคาย ในขณะที่มือกว้างก็เริ่มปลดกระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่า
"บอส นี่มันที่...อื้อ..."
เขาไม่ได้รอให้เธอพูดจบก็จูบเอาๆ จนเธอระทวยไปกับอุ้งมือที่พยุงแก้ม
"บอสอะไร ฉันเป็นผัวเธอต่างหาก"
"อื้อ..." ปากถูกโรมรันเข้าใส่ เขาจูบเธอดุเดือด ไม่ได้สนใจว่าที่นี่คือห้องทำงานอันแสนศักดิ์สิทธิ์ที่เขาเคยหวงห้ามหนักหนา
มารู้ตัวอีกครั้งเธอก็ถูกพามานั่งบนขอบโต๊ะทำงาน
"บอสแน่ใจเหรอคะ...อื้อ..." ปากยังถูกจูบต่อ มีร่างแกร่งขยับมายืนที่กลางหว่างขา ตอนนี้เสื้อช็อปถูกเหวี่ยงไปอย่างไร้ทิศทาง