เลวสิ้นดี

เขาเข้าใจว่าผู้หญิงในความมืดคือเด็กคนเดิมที่ถูกส่งให้มานอนด้วยเป็นครั้งที่สอง จึงกระทำกับเธออย่างไม่ปรานี แต่พอถึงตอนเช้า แม่เล้ากลับโทรมาขอโทษว่าเด็กแอบหนีไปก่อนหน้านั้นแล้ว เลยไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรกับใครเพราะตื่นมาแล้วไม่เห็น เห็นแต่สร้อยที่สลักชื่อ 'รวิกานต์ นิรากร' ตกอยู่หน้าห้องน้ำ
ผ่านไปปีกว่าเขาได้เจอกับเธออีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าเด็กที่เธออุ้มมาเลี้ยงในที่ทำงานด้วยคือลูกของตัวเอง
"เด็กน้อย พ่อเป็นใครเหรอ หน้าตาดีไหม"
"นี่ เด็กน้อย ถ้าตอบว่าพ่อที่ตายไปแล้วหล่อน้อยกว่าฉัน ฉันจะให้อภัยนะ"

*********

เหมันต์ลุกขึ้นยืนมองพิรญาณ์ป้อนนมลูก ก่อนจะเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจนัก "ในขวดนั่นนมแม่เหรอ"
"ค่ะ" เธอตอบโดยที่ไม่มองหน้าคนถาม
ชายหนุ่มคิดในใจว่ามันอร่อยขนาดนั้นเลยหรือ? เจ้าเด็กพีร์ถึงได้ดูดนมจากขวดเหมือนกลัวว่าจะมีคนแย่ง เขาโน้มตัวลงไปมองใกล้ๆ ก่อนจะถามหญิงสาวอีกว่า
"ขอชิมได้ไหม"
พิรญาณ์มองค้อนทันที "คุณจะบ้าเหรอ นี่ของลูกฉันนะ"
"ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะกินนมที่อยู่ในขวด แต่จะกินนมจากเต้าต่างหาก" พูดจบก็ดึงผ้าขนหนูของคนตัวเล็กลง จนเผยให้เห็นหน้าอกข้างหนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปดูดชิมจริงๆ
คนที่นั่งอยู่นั้นตกใจจนร้องเสียงหลงเพราะถูกจู่โจมเร็วมาก แต่ไม่ทันไรเขาก็ถอนปากออกพร้อมกับทำหน้าแปลกใจ
"ดูดแล้วมันไม่ออกอะ"
พิรญาณ์แทบอยากฆ่าคนพูดให้ตายเสียตั้งแต่ตอนนี้ เธอดึงผ้ามาปิดหน้าอก ก่อนจะขยับอีกเล็กน้อยแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

*********

เรื่อง 'เลวสิ้นดี' มีความเกี่ยวเนื่องมาจากนิยายชีวิต/ดราม่าเรื่อง 'อย่าให้รักโรยรา' ซึ่งไรต์ได้หยิบเอาเรื่องราวของ 'รวิกานต์' น้องบุญธรรมของพระเอกเรื่องนั้นมาเขียน ปัจจุบันน้องได้เปลี่ยนชื่อเป็น 'พราว พิรญาณ์' เพราะมีเหตุผลบางอย่าง ถ้าอยากรู้ว่าเหตุผลนั้นคืออะไรก็ตามอ่านเรื่องนี้ได้เลยค่ะ แอบกระซิบว่าพระเอกหน้ามึนมาก