แฮริก มาเฟียคลั่งรัก (หนังสือเสียง)

จะเล่นตัวหรือว่าตัวถูกเล่นเลือกได้ที่ไหน... เมื่อหนุ่มหล่ออย่างนายแฮริกต้องการสะอย่าง สาวสวยก็ไม่อาจหลีกหนีไปจากสายตาที่ดึงดูดอย่างกับแม่เหล็กไปได้หรอก

แขนแกร่งดั่งคีมเหล็กรัดแน่นจนเธอขยับตัวไม่ได้ ยิ่งดิ้นเขายิ่งรัด จนเธอเกือบหายใจไม่ออก หมดแรงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“คุณจะทำอะไร ปล่อยเดียวนี้เลยนะ”
“เธอเป็นใคร แล้วฉันต้องทำตามคำสั่งเธอไหม”
เขาไม่ปล่อยแถมพูดเสียงเข้มใส่ คนอย่างแฮริกไม่มีใครมาสั่งได้
“แล้วคุณเป็นใคร ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับคนอื่นด้วย”
เธอตอกกลับเสียงแข็งไม่แพ้กัน อึดสู้แล้วดิ้นเพื่อสลัดตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งราวกับเหล็กดัด
สายตาดูแคลนมองสบลงมา จนผักบุ้งรู้สึกใจคอไม่ดี“เป็นคนมีเงินให้เธอเดินมาหา พอได้ไหม”
“คุณ!”
“คุณแฮริก เรียกสิ คุณแฮริก...” เขาบอกเสียงเรียบ
ผักบุ้งเมมปากจนเป็นเส้นตรง ไม่สนใจว่าเขาจะมีชื่อว่าอะไร แต่คำพูดที่ไหลผ่านเข้ามา มันช่างยั่วโทสะดีแท้
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ถึงคุณจะมีเงิน แต่ก็ใช่ว่าจะทำแบบนี้กับคนอื่นได้”
“ไม่อยากให้ทำ หรือเลือกรับคนทำกันแน่” เสียงนั้นเค้นออกมาหน้าเครียดตึง
คิ้วเรียวขมวดมุ่น ครุ่นคิด ยิ่งเธอนิ่งก็ยิ่งถูกรัดแน่นอยู่ในอ้อมกอดไม่พอ ยังต้องมาทนฟังคำพูดจิกกัดไม่ยอมปล่อย เหมือนบังคับให้เธอยอมรับในสิ่งที่เขาพูด ผักบุ้งรู้สึกอ่อนใจ
“คุณแฮริกต้องการอะไรคะ”
“ต้องการเธอไง”
คำพูดตรง ๆไม่อ้อมคอม ทำให้ผักบุ้งใจเต้นโครมคราม จ้องหน้าหล่อคมชนิดที่ว่าใคร ๆก็ใจละลาย เธอเองก็เช่นกัน แต่ไม่ถึงกับตีอกชกต่อยหากมีผู้ชายมาพูดใส่หูแบบนี้ เพราะนั้นคงเป็นแค่ลมปากยามอยากได้ของที่ถูกใจ
“ขอโทษนะคะ พอดีว่าคนอย่างผักบุ้งไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
มุมปากหนาบิดขึ้นเล็กน้อยแล้วจางหายไป
ผักบุ้งรู้สึกชาวาบ
สายตาคมเข้มสีเหล็กกล้าจ้องใบหน้างามเนียนไม่วางตา แล้วเอ่ยน้ำเสียงชนิดที่ว่าผู้ฟังถึงกับเย็นเยือกไปทั้งตัว
“คิดว่าคนอย่างแฮริกจะปล่อยมือเหรอ ลองกลับไปคิดทบทวนให้ดี ๆนะ...”
คำพูดดูท้าทายและเป็นต่อ แต่คนอย่างผักบุ้งมั่นใจไม่เปลี่ยนความคิดแน่นอน
“สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้ก็เป็นการตัดสินใจได้ดีที่สุดแล้วค่ะ”
“หากคิดว่าการกระทำฉันวันนี้ ทำให้เธอตัดสินใจง่ายขึ้น งั้นฉันขอเพิ่มอีกนิด”
สิ้นเสียงคำพูด ใบหน้าคมเข้มก้มประกบริมฝีปากอิ่มเย้ายวนที่อ้าค้างทันที ...