ภรรยาตัวแทนที่(ไร้)รัก

คำโปรย...

ภัคคินทร์สูญเสียเมียที่รักไป เขาจมอยู่กับมหาสมุทรแห่งความทุกข์ พึ่งพาน้ำเมาให้หลงลืมความปวดร้าว โดยมีสายตาแห่งความห่วงใยของบัว หญิงสาวที่รักเขาอย่างใจจริง คอยเผ้ามองแทบตลอดเวลา
จนวันหนึ่ง ความเมาก็ทำให้เขามีอะไรกับบัวเพราะความเข้าใจผิด เพียงเพราะบัวฉีดน้ำหอมของอดีตภรรยาของเขา ทั้งสองจึงตกเป็นของกันและกัน แม้เขาจะรับผิดชอบ แต่บัวก็ปัดทิ้งความหวังดี เพราะไม่อยากให้เขาทำเพราะความจำเป็น หาใช่ความรักไม่
แต่แล้วก็มีเหตุให้คนทั้งสองต้องแต่งงานกัน เพราะนางจันทร์ แม่ของภัคคินทร์ขอร้องบัว ให้ดูแลลูกชายของนางไว้ ด้วยความรักที่มีอยู่แล้ว บัวจึงตกลง ก่อนที่เธอจะพบว่า เธอเป็นแค่ตัวแทนของแววดาว อดีตเมียของเขาเท่านั้น แทบไม่มีทางเป็นตัวจริงได้เลย
บวกกับคลื่นปัญหามากมายถาโถมเข้าใส่คนทั้งสอง จึงทำให้บัวที่ตั้งท้องต้องหนีไปด้วยความน้อยใจ ภัทรเสียใจอย่างมาก เขาเพียรตามหาบัวกับลูก แต่ก็ไร้วีแวว
สุดท้ายแล้ว ทั้งสองจะได้เจอกันอีกครั้งไหม บัวจะให้อภัยภัทรได้หรือเปล่า โปรดมาลุ้นในเล่มนี้ได้เลยค่ะ

ซินยอริต้า


ตัวอย่างเนื้อหาเพิ่มเติมค่ะ


"พี่ภัทร หนักค่ะ"
แต่เพราะเขาได้กลิ่นน้ำหอมของแววดาว ที่เผอิญบัวเจอในห้องของตัวเอง แววดาวเคยมานอนบางครั้งบางครา หากว่าคืนไหนภัทรไม่กลับห้อง สองสาวเคยคุยกระหนุงกระหนิง ตามประสาผู้หญิงด้วยกัน
เพราะเธอดันไปฉีด หากเธอไม่ฉีด ภัทรก็อาจจะไม่เข้าใจผิด !
ในจังหวะที่จะลุกขึ้น ภัทรก็เรียกเธอว่า แววดาว พร้อมผลักให้นอนลง ก่อนที่จะซุกไซ้ซอกคอ มิไยที่บัวจะขัดขืน ก็ต้านแรงความกำยำของหนุ่มชาวไร่เช่นเขาไม่ได้
"พี่ภัทร อย่าค่ะ พี่ภัทร อย่า"
"ดาว พี่คิดถึงดาวมาก รู้ไหม ดาว"
รู้ทั้งรู้ว่าภัทรรักแต่แววดาว แต่แววตาของภัทรที่ดูมีความสุข ทำให้บัวสะเทือนใจ สงสารในความอาภัพของเขา เธอจึงปล่อยตัวปล่อยใจ ให้เขามีความสุข ภายใต้ความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง
ใช่แล้ว ! ภัคคินทร์ไม่ผิด คนที่ผิดก็คือคนที่จงใจจะให้เขาเข้าใจผิด แต่ผลกลับทำให้เธอเป็นทุกข์ เธอน่าจะหนีไป ในช่วงที่เขายังหลับ ไม่น่าไปนั่งร้องไห้ด้วยความอ่อนแอเลย


ค