สลับร่างสร้างพันธะรักมาเฟียร้าย #Mpreg

อดีตเคยเป็นเสือร้ายที่ใครต่างก็ยำเกรง แต่ปัจจุบัน เป็นได้เพียงไอ้ด่างที่นอนครางหงิงๆ เพราะเมียไม่สนใจ แถมยังไม่ยอมให้อยู่ใกล้ลูกอีกต่างหาก ทีนี้ก็โบร๋วววววไปสิ

เรื่องย่อนิดๆ
นายเอกเกิดอุบัติเหตุจนสลับไปอยู่ในร่างของคนอื่น แล้วคนนั้นดันเป็นเด็กเอ็น นายเอกเลยต้องไปทำงานเป็นเด็กเอ็นแทน วันนั้นรับงานอยู่ก็ถูกแขกวางยาในเหล้าหวังจะพาขึ้นห้อง แต่นายเอกหนีออกมาได้ แต่สุดท้ายก็ถูกใครก็ไม่รู้มาพรากความบริสุทธฺ์ไปในคืนนั้น ตัดสินใจออกมารับงานเองเพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนแบบครั้งก่อน จนได้มาทำงานกับพระเอก นานวันเข้าก็รู้สึกดีกับเขา จนยอมมอบทั้งกายและใจให้เขาไป แต่ดันมารู้ทีหลังว่าเขามีตัวจริงอยู่แล้ว สุดท้ายจึงตัดสินใจถอยออกมา พร้อมกับเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้อง

เอาน้ำจิ้มมาอ่อยจ้า!!!
"แค่ก แค่ก~" คนตัวเล็กกระแอมไอเบาๆ ออกมา รู้สึกว่ามันอึกอัดและจุกอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกว่ามันแน่นมากที่หน้าอกแล้วก็เริ่มหายใจไม่ค่อยออกอีกด้วย

ลมหายใจแผ่วเบาค่อยๆ หายใจเข้าออกช้าๆ หวังกอบโกยอากาศหายใจเข้าปอดไปให้ได้มากที่สุด พยายามหยัดตัวลุกขึ้นเพื่อพาตัวเองเดินออกจากห้อง หวังออกไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่หรือใครก็ตามที่อยู่ข้างนอก

"แม่ แม่ครับ แค่ก แค่ก~" เสียงเรียกคนเป็นแม่เบาหวิว ใบหน้าเริ่มซีดเผือดจนไร้สีของเลือดฝาด พลางยกมือทุบหน้าอกตัวเองสลับกับไอค่อกแค่กออกมาไม่หยุด

ราวกับอากาศหายใจมันใกล้จะหมด คนตัวเล็กทรุดลงที่หน้าประตูห้องทันทีที่บิดลูกบิดประตูห้องได้ ตอนนี้ซันเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ อากาศหายใจของเขาใกล้หมดลงทุกที มันทุรนทุรายจนเหมือนตัวเองกำลังดำดิ่งลงสู่ที่มืด หัวใจเต้นเร็วแรงจนเม็ดเหงื่อผุดผายเต็มร่าง มือสั่นตัวสั่นด้วยว่ากำลังจะหายใจไม่ออก

'ไม่นะ วันนี้วันเกิด เราจะมาตายอะไรวันนี้เนี่ย'

ปึ้ก!

###################

เฮือก!

"อาการเป็นยังไงบ้างครับ" คนที่นอนอยู่ทำหน้างง ก่อนที่คุณหมอคนเดิมจะถามอาการต่อ

"รู้สึกวิงเวียนหรือคลื่นไส้อะไรไหมครับ" เจ้าของร่างที่ถูกถามส่ายหน้าไปมาเป็นการตอบ ด้วยว่ายังงงอยู่

"แล้วมีเจ็บหรือปวดตรงไหนบ้างหรือเปล่าครับ" คำตอบของคนถูกถามยังคงเหมือนเดิม ส่ายหน้าไปมาเบาๆ เป็นการตอบกลับ

"อาการภายนอกดูปกติทุกอย่างนะครับ งั้นหมอขอถามอีกคำถามก็แล้วกัน ไม่ทราบว่าคนไข้ชื่ออะไรครับ"

"ผมชื่อ" หืม เจ้าของเสียงพูดย่นหัวคิ้วทันที รู้สึกแปลกกับเสียงของตัวเองขึ้นมาดื้อๆ

"ครับ คนไข้ชื่ออะไร จำได้ไหม"

"จะ จำได้ครับ" แม้จะรู้สึกงงๆ กับเสียงของตัวเองตอนนี้ แต่ก็คงต้องปล่อยไปก่อนเพราะต้องตอบคำถามของคุณหมอ "ผมชื่อซัน ธารา ครับ"

###################

"ชะ ช่วยผมหน่อย ผะ ผม อื้อ"

"หึ ให้ช่วยเหรอ แล้วนายจะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ" ข้อมือหนายื่นเข้าไปจับที่ปลายคางของคนตัวเล็ก ก่อนเชยมันขึ้นเพื่อสบตากับเขาระยะประชิดเพียงลมหายใจ

"ผะ ผมไม่รู้ ผมร้อน ผะ ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร" ใบหน้าสวยส่ายไปมาเพื่อตอบ สองมือจับยึดปลายเสื้อเชิ้ตของคนตัวสูงเอาไว้แล้วพูดบอกน้ำเสียงขาดห้วง

"นายขอร้องให้ฉันช่วยเองนะ ต่อจากนี้ให้นายเรียกชื่อฉันเข้าใจไหม" เสียงทุ้มพูดบอกพร้อมแสะยิ้มที่มุมปาก

"คะ ครับ ผมจะเรียกชื่อคุณ"

###################

"โอย ทำไมมันถึงได้ปวดไปทั้งตัวแบบนี้วะเนี่ย เมื่อคืนเราไปทำอะไรมาวะซัน" พูดบอกกับตัวเองเพราะเพียงแค่ขยับตัวมันก็รู้สึกปวดร้าวไปหมดทั้งตัวแล้ว

แต่พอคิดถึงเงินที่มีคนฝากไว้ ซันถึงกับสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดที่กำลังคิดอยู่ทันที

"ไม่น่า ไม่ใช่มั้ง เฮ้อ ไม่ใช่แหละ" แค่คิดว่านี่คือค่าตัวของตัวเองก็ทำซันอยากร้องไห้แล้ว เพราะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แถมจำอะไรก็ไม่ได้เลย

"เชี่ย มึงถูกรุมโทรมมาหรือเปล่าเนี่ยซัน" ลำคอ แผ่นอก หน้าท้อง เรียกได้ว่าแทบทุกที่มีแต่รอยจ้ำแดงไปทั่วทั้งตัว มันไม่ใช่ร่องรอยของการถูกทำร้ายร่างกาย แต่มันคือร่องรอยของการถูกจัดหนักมามากกว่า แถมไม่รู้ด้วยว่าตัวเองไปทำกับใครมา แล้วถูกใครกี่คนทำมาบ้าง

###################

"พี่อยากนอนกับไนท์เหรอ"

"ครับ" คำถามถูกตอบกลับเพียงสั้นๆ แต่มันกลับทำให้คนถามรู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก

"คิดจะเอาเงินฟาดไนท์เท่าไหร่อีกล่ะ"

"แล้วไนท์อยากได้เท่าไหร่ล่ะ พี่พร้อมจ่าย" ทันทีที่เรียลพูดจบ คนตัวเล็กก็ขยับตัว สองมือยันอีกฝ่ายออกแล้วขยับมานั่งที่ปลายเตียง พาให้เรียลตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าเป็นแบบนั้น

สุดท้าย ก็คิดจะใช้เงินซื้อกันจริงๆ สินะ

"พี่เรียลเห็นไนท์เป็นแค่เด็กขายบริการเหรอครับ" เสียงเศร้าเอ่ยถามในขณะที่นั่งหันหลังให้อีกฝ่าย

อุตส่าห์รู้สึกดีด้วยจนแอบมอบใจให้เขาไปแล้วด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็เห็นตนเองเป็นเพียง...เฮ้อ

ร่างสูงขยับเข้าใกล้ ใช้สองแขนโอบกอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง ก่อนซุกหน้าลงที่หัวไหล่เล็กแล้วตอบ

"ถ้าบอกว่ารักล่ะจะเชื่อไหม"

###################

"หม่าม้า"

"ว่าไงครับน้องรัน เรียกหม่าม้าทำไมครับลูก"

"วันนี้ คุงคูให้น้องรันวาดภาพคอบคัว น้องรันก็วาดหม่าม้าซัน มี๊ไนท์ คุงยาย แย้วก็พี่ปั้น" ซันนั่งฟังในสิ่งที่ลูกชายพูด ก่อนที่น้องรันจะหยุดพูดไปแป๊บนึงแล้วพูดต่อ "ตอนน้องรันเอากะดาษไปส่ง คุงคูถามน้องรันด้วยว่าปะป๊าไปไหน"

"แล้วน้องรันตอบคุณครูไปว่าอะไรครับ" ลูบหัวลูกชายไปด้วยอย่างนึกสงสาร เพราะไม่รู้ว่าข้างในเจ้าตัวน้อยจะเป็นอย่างไรบ้าง

"น้องรันตอบคุงคูว่าน้องรันไม่มีปะป๊า"

"แล้วน้องรันเสียใจไหมลูก"

"น้องรันไม่เฉียใจฮัฟหม่าม้า ก็น้องรันมีหม่าม้า มีมี๊ไนท์ มีคุงยาย มีพี่ปั้น มีคุงลุงวี มีน้องนมข้าว น้องรันไม่เฉียใจฮัฟ" เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ เปรียบเสมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ คิดแบบไหน เข้าใจแบบไหน ก็พูดมันออกมาแบบนั้น

###################

"ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งได้ไหมไนท์"

"ผมบอกแล้วไงว่าชื่อซัน" ตะคอกเสียงดังใส่ด้วยว่าอีกฝ่ายฟังไม่รู้เรื่องสักที

ก็บอกไปตั้งหลายรอบแล้วว่าชื่อซัน ชื่อซัน ก็ยังจะเรียกไนท์อยู่ได้

"โอเคครับซัน พี่ขอโอกาสได้ไหม ขอให้เราได้ปรับความเข้าใจกันก่อน"

"ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่เคยรู้จักคุณ เพราะฉะนั้นเราไม่มีอะไรที่ต้องคุยกัน ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเถอะ ขืนคุณทำแบบนี้ไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก"

คนตัวสูงทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าข้างๆ กับรถของตัวเอง ดวงตาแสดงให้เห็นถึงความเสียใจและรู้สึกผิดต่อคนตรงหน้า

"ซันจะด่าพี่ หรือซันจะทุบตีพี่ยังไงก็ได้ แต่พี่ขอร้อง ขอให้พี่อยู่ที่นี่ต่อเถอะนะซัน พี่จะไม่ยอมไปไหนทั้งนั้นถ้าซันยังไม่ฟังพี่อธิบาย"

"คุณมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเถอะ อย่าให้ผมต้องพูดมากกว่านี้เลยนะ" พูดกับอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับเงียบใส่จนซันเริ่มโมโห

"หน้าด้าน เจ้าของที่เขาไล่แล้วยังไม่ไปอีก" เสียงแข็งกระแทกเสียงใส่หน้าคนที่นั่งอยู่บนพื้นจนคนฟังถึงกับหน้าชา


นิยายเรื่องนี้เป็นการรวมตัวของนักเขียนทั้ง 2 คน เป็นแนว Mpreg นะคะ

1. ไรต์เองจ้า นามปากกา วอ อา ยอ วาย ชื่อเรื่อง สลับร่างสร้างพันธะรักมาเฟียร้าย #Mpreg

2. นามปากกา Boonchoo0204 ชื่อเรื่อง สลับร่างสร้างพันธนาการรักมาเฟียร้าย #Mpreg

ซึ่งนิยายทั้ง 2 เรื่อง เป็นการสลับร่างของเด็กหนุ่มทั้ง 2 คน ที่มีบางอย่างเกี่ยวเนื่องกันจนทำให้พวกเขาเกิดอุบัติเหตุจนสลับร่างเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในร่างของอีกคน

สามารถอ่านแยกได้นะคะ แต่ถ้าได้อ่านทั้ง 2 เรื่องเลยก็จะดีมากจ้า