ห้ามใจรักท่านประธาน

นลิน หญิงสาวสู้ชีวิตที่ดิ้นรนหาเงินตั้งแต่ยังเด็กเพื่ออยากมีคุณภาพชีวิตที่ดี เพราะต้องการอยากยื้อชีวิตแม่จึงทำให้เธอต้องใช้ร่างกายหาเงิน

+++ตัวอย่าง+++


"อ๊ะ " ฉันหลับตาปี๋ไล่อาการปวดหัวจี๊ดออกไป ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็มีแต่อาการปวดหัวปวดตัวกำลังเล่นงานอยู่ตอนนี้

ทรมานเป็นบ้าเลย ฉันหยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมากดดูเวลา เที่ยงแล้ว ฉันยังไม่ได้ไปไหนเลย คนขับรถยังรอฉันอยู่หรือเปล่า ไม่น่าเลย ทำทุกอย่างผิดแผนไปหมด ถ้าไม่มีรถแล้วฉันจะกลับยังไง

ฉันดันตัวเองลุกจากที่นอน เพิ่งรู้ว่าตัวเองนอนแก้ผ้า เมาแล้วเละเทะมากเลยลินเอ๊ย ฉันเอื้อมมือหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ พอปลดผ้าขนหนูออกแล้วหันมองกระจกบานใหญ่ตรงหน้าฉันถึงกับอุทานออกมาเสียงดังแล้วยกมือปิดปากก้มมองผิวตัวเองที่มีรอยแดงจ้ำ คล้ายๆ รอยในคืนนั้น โดยเฉพาะตรงหน้าอก

เมื่อคืน

"ถูกข่มขืนเหรอ" เมื่อคืนฉันเมามากเพราะดื่มไวน์ไปหลายขวด ถ้าถูกข่มขืนจริง ๆ ฉันสะบัดความคิดบ้าบอแบบนั้นออกจากหัวแล้วรีบอาบน้ำออกมาแต่งตัว โรงแรมหรูขนาดนี้การรักษาความปลอดภัยต้องรัดกุมมากอยู่แล้ว

พอออกมาจากห้องน้ำฉันก็ต้องตกใจอีกครั้ง มีถาดอาหารเช้าวางอยู่บนเตียง ข้าวต้มกลิ่นหอมน่าจะแก้อาการปวดหัวได้ดี น้ำส้มคั้น แล้วก็ขนมปัง เป็นบริการจากทางโรงแรมแน่ๆ เลย

"เมื่อคืนเพ้อเจ้ออะไร"

"ว้าย! " ไม่ใช่พนักงานแต่เป็นเจ้าของเงินที่เปิดห้องนี้แล้วก็ค่าไวน์เมื่อคืนนี้ด้วย

"กินต่อสิ ปวดหัวมั้ย" มือกำช้อนข้าวต้มแน่นแต่ก็พยักหน้า เขาโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่หรือว่าอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่เมื่อคืน บ้ามากๆ เขากลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ

"คุณเมฆ มาได้ยังไงคะ"

"ขับรถมา เหนื่อยชะมัด" เขาโยกศีรษะไปมาแล้วนั่งลงมองหน้าฉัน มองแบบนี้จะกินลงได้ยังไง

"ก็ไหนว่ามีธุระด่วนไงคะ"

"จัดการเรียบร้อยแล้ว" เขาตอบหน้านิ่ง 

"เมื่อคืนลินเมามาก ขอโทษด้วยนะคะที่สั่งไวน์มาหลายขวด" มันแพงมากฉันรู้ แต่เพราะอารมณ์ล้วนๆ ก็เลยสั่งเยอะอย่างที่เห็น

"เมาแล้วเปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนี้อันตรายมาก" ฉันตัวลีบ เมื่อคืนฉันคงบ้ามากๆ ทำอะไรไปบ้างจำไม่ได้สักอย่าง รอยบนตัวนี่เหมือนกัน

"คุณเมฆมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" ฉันแอบกลัว กลัวว่ารอยบนตัวจะเป็นฝีมือของเขา

"เมื่อคืน"

"แล้ว" ฉันอึกอักไม่กล้าถาม หัวใจเต้นแรงตื่นเต้นไปหมด มือที่จับช้อนเริ่มสั่นนิดๆ

"ฉันเป็นคนทำเอง รอยบนตัวเธอ ทั้งหมด" เขาเน้น ทั้งหมด! จนฉันวางช้อนในมือลง

"คุณเมฆทำแบบนี้กับลินทำไมคะ ทำได้ยังไง แค่นี้ยังทำร้ายลินไม่พออีกเหรอคะ" ไม่มีน้ำตาสักหยดไหลออกมา ฉันโกรธแล้วก็โมโหมาก จะไม่มีการร้องไห้ให้กับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป

"เธออ้อนวอนฉันเอง"

"แล้วคุณทำทำไม ในเมื่อคุณมีคุณบัวอยู่แล้ว" คราวนี้เขาเงียบแล้วลุกเดินไปที่ระเบียง

"กลับไปกับฉัน"

"คุณรู้ว่าลินไม่มีที่ไป คุณเอาข้อนี้มาทำร้ายลิน"

"ฉันไม่เคยคิดทำร้ายเธอ"

"แล้วรอยบนตัวลิน คืออะไรคะ " เขาฉวยโอกาสตอนฉันเมา ล่วงเกินฉัน

แนะนำให้อ่านตัวอย่างรายตอนใน readawrite ก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณค่ะ