พ่ายรักลวงแค้น

สำหรับเขาเธอก็แค่เครื่องมือแก้แค้นที่ใช้งานเสร็จเมื่อไหร่ก็เขี่ยทิ้งได้เมื่อนั้น แต่สำหรับเธอเขากลับเป็นโลกทั้งใบ เป็นแสงสว่างที่เปล่งประกายในค่ำคืนอันมืดมิด ในเมื่อต่างคนต่างยึดมั่นในอุดมการณ์ของตัวเอง สุดท้ายแล้วระหว่าง รัก กับ แค้น ใครจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้กันนะ...


#น้ำจิ้มขม

"คุณมีคนรักแล้วนี่คะ ทำไมถึงมายุ่งกับข้าวอีก"
"เพราะจำเป็นมั้ง"
"อ้าว แปลกแฮะ คงไม่ใช่เรื่องเงินหรอกใช่ไหม ก็คุณรวยจะตายนี่"
"อีกไม่กี่เดือนเดี๋ยวเธอก็รู้เองนั่นแหละ ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีเถอะจะได้หอบเงินไปให้คนที่เธอรักเยอะ ๆ"
"เขาไม่เอาหรอกคะ"
"ทำไม"
"เขามีเยอะกว่าข้าวหลายเท่า อีกอย่างเขาก็ไม่ได้รักข้าวด้วยค่ะ"
"แต่เธอกลับรักมันในขณะที่คบกับน้องชายฉันอยู่นี่นะ" อัคคีจับไหล่บางทั้งสองข้างแล้วเขย่าสุดแรง จนใบข้าวตัวแทบปลิว
"คบกับใครนะ คุณพูดอย่างกับรู้ว่าข้าวรักใครงั้นแหละ อีกอย่างข้าวไม่เคยมีแฟนค่ะ ไม่เคยคบกับใคร ไม่รู้ด้วยว่าคุณพูดเรื่องอะไรอยู่"
"อย่างมาเสแสร้ง ฉันรู้จักผู้หญิงอย่างเธอดี ใบข้าว"
"ไม่จริงค่ะ คุณไม่รู้จักข้าว คุณจำข้าวไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"
"แล้วทำไมฉันต้องจำผู้หญิงขายตัวอย่างเธอด้วย"


#น้ำจิ้มหวาน

"ทำอะไรของเธอ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถาม
"นอนไงคะ"
"พื้น?"
"ก็ในห้องมีเตียงเดียวนี่ คุณอัคคีเป็นคนจ่ายตังค์ข้าวเลยต้องเสียสละให้ค่ะ"
"ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ" อัคคียืนท้าวเอวมอง กล้ามเนื้อเรียงสวยที่ไร้เสื้อปกปิดทำให้สาวน้อยหน้าร้อนฉ่าจนต้องรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดเอาไว้เพราะเขินจนทำตัวไม่ถูก
"ไม่ค่ะ"
"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะใบข้าว ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้" อัคคีตวาดเสียงดัง คนตัวเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังยืนยันคำเดิม
และแล้วความอดทนของอัคคีก็ขาดผึงลงในที่สุด ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยมีใครกล้าขัดคำสั่งของเขาแบบนี้มาก่อน ใบข้าวเป็นคนแรกที่โคตรจะดื้อ ทั้งที่มีผู้หญิงมากมายอยากปีนขึ้นเตียงเพื่อถวายตัวให้เขา แต่ยายนี่กลับเอาแต่หนีอยู่ได้ มันน่าหงุดหงิดชะมัดเลยโว้ย
"ฉันเตือนแล้วนะ" เอ่ยพร้อมกับสาวเท้าเข้าหาแล้วเอาผ้าห่มมาพันเธอไว้ทั้งตัวเหมือนมัมมี่ จากนั้นก็อุ้มเจ้าก้อนขึ้นมาวางบนเตียงนุ่มแล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ
"ว้าย จะทำอะไรคะ"
"นอน" อัคคีตอบห้วน ๆ แล้วกระชับวงแขนที่มีผ้าห่มและคนตัวเล็กอยู่ในนั้น ผ้าห่มเนื้อดีแถมยังผืนใหญ่และหนาพิเศษ พอม้วนหลายชั้นเข้าใบข้าวก็อึดอัดจนหายใจไม่ออก ต้องดิ้นเพื่อเอาศีรษะออกมาให้พ้นผ้าห่มแล้วโกยอากาศเข้าปอด
"ฟู่วว" ใบหน้าสวยชุ่มเหงื่อโผล่ออกมาอวดแก้มป่องสีลูกพีชน่าจุ๊บ อัคคีถึงกับลอบกลืนน้ำลาย ดวงตาคมจ้องอีกคนอย่างไม่วางตาจนกระทั่งเธอรู้สึกตัวเพราะใบหน้าอยู่ห่างกันแค่คืบ ใบข้าวทำตัวไม่ถูก ร้อนก็ร้อนเขินก็เขิน ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลยตัดสินใจมุดลงไปอยู่ในผ้าห่มอีกรอบ
"เป็นเต่าหรือไงเธอนี่ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่นั่นแหละ" ว่าไปมือหนาก็คลายผ้าห่มไปจนกระทั่งเธอเป็นอิสระแล้วกลิ้งหลุน ๆไปนอนยังอีกฝั่งของเตียง
"ฟู่ว นึกว่าจะตุยเย่ซะแล้วเรา"
"สมน้ำหน้าอยากดื้อดีหนัก"
"ข้าวไม่"
"ถ้าเถียงคืนนี้เธอไม่ได้นอนแน่ฉันรับรอง"
"มะ ไม่พูดแล้วค่ะ อย่าทำอะไรข้าวนะ ข้าวยังไม่พร้อม"
"ไม่พร้อมอะไรก็เอาไปหลายทีแล้วนี่"
"แต่ตอนนั้นข้าวถูกบังคับนะคะ"
"งั้นคืนนี้ทำให้สมยอมเลยดีไหมหืม"


********
*แนะนำ ios/apple ซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ราคาถูกกว่าซื้อผ่านแอปโดยตรงนะคะ

#คุณรี๊ดที่ซื้อไปแล้วอย่าลืมอัพเดตไฟล์ใหม่น้า ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ^^