ดอกไม้ในมือมาร บุษบาและมิคาอิล

เพราะการสลับตัวในผับคืนนั้นจึงนำมาซึ่งความวุ่นวาย บุษบา เกษมจิตรวัฒน์ เผลอไผลวันไนท์สแตนด์กับบอสใหญ่ของน้องสาวฝาแฝด เสียความสาวให้เขาไปโดยที่บอสใหญ่ไม่รู้ว่าเธอคือแฝดพี่
เธอตัดสินใจปลอมตัวไปทำงานแทนน้องสาวบนเรือสำราญ เพราะกลัวว่าเขาจะตามราวีแฝดน้อง แต่กลายเป็นว่าตัวเธอได้เดินเข้าสู่วังวนแห่งความพิศวาส
มิคาอิล วอสเครสเชนสกี้ หนุ่มรัสเซียเจ้าของผมสีน้ำตาลเข้มอมแดง ที่ไฟรักดั่งเปลวเพลิง มองภาพสาวที่เขาต้องการเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์กับเศรษฐีหนุ่มเมืองไทย ใจแน่นอัดอั้นด้วยความแค้น เธอทำให้เขารู้สึกเหมือนผ้าขี้ริ้ว ถูกใช้แล้วทิ้ง และคนรัสเซียมักชำระแค้นของเขาเสมอ แม้ว่าต้องยอมเป็นชายชู้ของชายคนอื่นก็ตาม
..
"ทำไมหน้าแดง?"
หน้าหวานส่ายหน้าไม่ตอบรีบตักของหวานทานต่อให้หมดเร็ว ๆ กระทั่งมือแกร่งสีเข้มเชยคางมนให้เงยขึ้น
"มองผม"
เธอยังส่ายหน้าดึงคางหนีแต่นิ้วแข็งแกร่งยังล็อคไว้แน่น
"มอง!!"
เสียงตะวาดขึ้นทำให้คนร่างเล็กกว่าต้องหันกลับไปมอง ดวงตากลมหวานซึ้งเงยสบตาล้ำลึกอีกครั้ง กลืนพานาคอตต้าคำสุดท้ายลงคอ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มส่องประกายจับจ้องกลีบปากบางสีขมพูและลำคอระหงยามบุษบากลืนขนมหวาน
"ผมจะไม่เป็นชู้ของใครแพรี่ อย่าพยายามอ่อยผม กินเสร็จแล้วกลับไปได้เลย ที่เหลือให้แซคมาเก็บต่อ"
เขาสะบัดมือออกจนหน้าหวานสะบัดหันไปตามแรง เธอรีบวางช้อนลุกออกจากโต๊ะ ก้าวซอยเท้าไปทางประตู
"แพรี่!!"
บุษบาหยุดเท้าลงหน้าประตูแต่ยังไม่ยอมหันกลับไปมอง มือเกร็งจับลูกบิดแน่น
"ผมจะไม่ยอมเป็นชู้ ผมขอย้ำอีกครั้ง"
..............................................................
"คุณอย่าขยันหน้าแดงนักได้ไหม"
หน้าหวานซึ้งดวงตากลมไหวระริกสบตาคมเข้มฉายแววปรารถนาเต็มเปี่ยม
"ฉันห้ามไม่ได้"
เสียงแผ่วเบาดั่งเสียงกระซิบ มือกำผ้าคลุมที่นอนแน่นจนเกร็ง ภาพในหัวยังวนเวียนเห็นภาพที่มิคาอิลบรรยายออกมา
"เวลาคุณหน้าแดง มันทำให้ผมอยากเอาคุณ เข้าใจไหมแพรี่ อยู่ให้ห่างจากผม"
มิคาอิล นายกำลังตกต่ำ นายกำลังคิดทำผิดศีลธรรมข้อใหญ่ที่ถ้าใครรู้ก็ไม่อาจให้อภัยนายได้
..