ยังคงห่วงหา

โปรย ยังคงห่วงหา
"ไปไหนมา" น้ำเสียงดุดันของคนที่นั่งรออยู่ที่ห้องทำให้ไหมแก้วกัดปากตัวเองเล็กน้อย
"ไหมไปช่วยเพื่อนขายของขายมาคะ"
"ขายอะไร" เขาหรี่ตามองอย่างจับผิด เห็นว่าเธออยู่มหาวิทยาลัย มีหนุ่ม ๆ รุมจีบขนาดไหน เขาเป็นหมออยู่ที่มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ จึงได้เห็นว่าเธอทำตัวยังไงลับหลังเขา แต่เขาแสดงออกมากไม่ได้ จะพิพากษาเธออีกทีก็ตอนที่ได้อยู่ในห้องพักด้วยกันเท่านั้น
"พวกมะม่วงดอง ผลไม้ดองน่ะค่ะ"
"เงินที่ให้ไม่พอหรือไงถึงต้องไปเร่ขายของพวกนั้น"
"พอค่ะ แต่ไหมไม่อยากรับแต่เงินของคุณค่ะ ไหมอยากพึ่งตัวเองให้ได้"
"ทำไม เตรียมโบยบินไปจากฉันอย่างนั้นเหรอ" เขาเริ่มรวนและหาเรื่องเธอไม่เว้นแต่ละวัน "คุณเมาแล้วนะคะ" เธอได้กลิ่นเหล้าหึ่งมาจากเขา แรกเจอกันเขาคือคุณหมอใจดี น่ารัก สุภาพเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน เหล้ายาไม่แตะ แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงได้ขี้หงุดหงิด โมโห และพูดจาร้าย ๆ กับเธออยู่ทุกวัน
"เมาแล้วทำไม หน้าที่เธอไม่ใช่เหรอ"
"ก่อนที่เราจะจากกัน จะพูดจากันดี ๆ สักนิดไม่ได้เหรอคะ ทำไมต้องพูดจาร้าย ๆ กับไหมด้วยคะ" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น รู้สึกสะท้านในอก เจ็บปวดคือเธอ ส่วนเขาเคยมีความรู้สึกเห็นใจนกน้อยในกรงทองแบบเธอบ้างไหม