เมื่อฉันได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล (ฮาเร็ม) เล่ม 1

ถ้าฉันต้องเสียเงิน ฉันจะต้องได้ร่วมเตียงกับบุรุษผู้หล่อเหลาเท่านั้น!

ในแวดวงชนชั้นสูงของจักรวรรดิอาบีมิเอลนั้นเริ่มว้าวุ่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวการเสียชีวิตของบารอนและบารอนเนสแห่งตระกูลฟิโลเลนโซที่แสนร่ำรวย

การจากไปของผู้นำตระกูลทำให้ทรัพย์สินจำนวนมหาศาลในนามของฟิโลเลนโซตกอยู่ภายใต้การปกครองของทายาทเพียงคนเดียว เลดี้อนิลา

เธอถูกเลี้ยงดูมาด้วยกฎระเบียบที่เข้มงวดและธรรมเนียมที่เก่าคร่ำครึ อนิลามิได้รับอนุญาตให้ไปร่วมงานเลี้ยงใดๆ เธอคือเลดี้ที่จับกระดาษและปากกาขนนกมากกว่าที่จะจับแก้วน้ำชา

แต่ถึงพวกท่านทั้งสองจะเข้มงวดมากแค่ไหน การสูญเสียท่านพ่อและท่านแม่ไปอย่างกะทันหันทำให้อนิลาปิดคฤหาสน์ฟิโลเลนโซเป็นการชั่วคราวเพื่อไว้อาลัย อันที่จริงเธอมิได้อยากจะตัดขาดการติดต่ออะไรนานมากขนาดนั้นแต่เธอทนไม่ไหวกับจดหมายการขอแต่งงานของชนชั้นสูงพวกนั้น อีกทั้งราชวงศ์ก็ยื่นมือเข้ามายุ่ง

ถึงฟิโลเลนโซ่จะร่ำรวยมากแค่ไหน แต่ทว่าเธอนั้นเป็นเพียงบุตรีของบารอน ไม่มีทางที่เธอจะสามารถค้านอำนาจของราชวงศ์เรื่องการแต่งงานได้หรอกนะ

สองปีต่อมา อนิลาสั่งให้เปิดคฤหาสน์อีกครั้งพร้อมกับพิธีบรรลุนิติภาวะของเธอที่จัดขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่สมเป็นผู้นำตระกูลมหาเศรษฐี ทว่าเมื่อคฤหาสน์ฟิโลเลนโซ่ได้เปิดขึ้นอีกครั้ง

การแข่งขันที่ดุเดือดของเหล่าบุรุษได้เริ่มต้นขึ้น!!

“ข้อแนะนำเดียวของข้าคือเจ้าจะต้องเลือกบุรุษสักคนมาแต่งงานด้วยนิลา ไม่อย่างนั้นเจ้าจะพบเจอปัญหาพวกนี้ไม่รู้จักจบสิ้น..”

อลินากลอกตามองบนเมื่อโรซี่เพื่อนเพียงคนเดียวของเธอกล่าวเช่นนั้น

“พวกเขามองข้าเหมือนกับกองเงินกองทองและคาดหวังว่าจะเสวยสุขกับทรัพย์สินของฟิโลเลนโซหากเป็นแบบนั้นมิสู้เอาเงินมากมายไปซื้อเหล่าชายบำเรอ น่าจะได้เพลิดเพลินมากกว่าสามีที่ข้าต้องมาคอยปรนนิบัติ..จากใจของข้าเลยนะโรซี่ ข้าจะไม่แต่งงานโดยเด็ดขาด”

เธอพึ่งจะมีอิสระและสามารถตัดสินชีวิตตัวเองได้ สามารถเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองอีกทั้งยังได้สนุกสนานกับเหล่าคณิกาหนุ่มหล่อที่บาร์อีก

การแต่งงานคือการผูกโซ่ตรวนที่เธอจะไม่มีวันทำอย่างเด็ดขาด!

“ดูเหมือนว่าเลดี้จะมองเห็นราชโองการของข้าเป็นเรื่องล้อเล่น..เจ้ากล้าเพิกเฉยกับคำสั่งของข้าอย่างนั้นหรือ?”

อนิลามิได้หวาดกลัวรัชทายาทแห่งโทมัสโซเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะในครั้งที่เรียนในอคาเด็มมี่เราค่อนข้างสนิทกันพอสมควร

“หม่อมฉันยังเด็กนัก เรื่องการแต่งงานนั้นรอฝ่าบาทแต่งตั้งพระชายาแล้วหม่อมฉันค่อยคิดก็ยังไม่สายเพคะ”

“อย่ามายอกย้อนนิลา น้องชายของข้าจะดูแลและปกป้องเจ้า”

“ถ้าหากว่าน้องชายของพระองค์จะมาเป็นนายบำเรอให้หม่อมฉันแล้วล่ะก็ เตียงของหม่อมฉันยังว่างเสมอเพคะ ฝ่าบาทสามารถส่งเขามาที่นี่ในคืนนี้ได้เลยหากว่าเป็นเรื่องนั้น”

.

.

“ทำยังไงก็ได้ให้สตรีผู้นั้นรับรักเจ้า..เจ้าก็รู้นี่ว่าตระกูลของเรากำลังขาดแคลนเงินทุนจำนวนมากในการเดินเรือ..”

เซอร์มานูเอลก้มหน้าลงในทันที

“เรามิได้ขาดแคลนเงินทุน เป็นท่านพ่อต่างหากที่นำเงินไปเล่นพนันจนหมด!”

“จะยังไงก็ช่าง แค่เจ้าไปแต่งงานกับนางให้ได้มันไม่ยากเกินไปหรอกมานูเอล แม่ของเจ้ากำลังป่วยอีกทั้งน้องก็พึ่งจะเข้าเรียน เจ้าเข้าใจพ่อใช่ไหมว่าบ้านเรากำลังต้องการเงิน..”

.

.

“เจ้ากำลังจะเป็นหนูที่ตกถังข้าวสารล่ะรอยด์ เพราะสตรีผู้นั้นได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแล้วนี่ คราวนี้นางจะต้องมารับเจ้าไปอยู่ด้วยเป็นแน่”

รอยด์นั่งอยู่หน้ากระจกห้องแต่งตัว เขาคือคณิกาชายที่มีรูปงามยิ่งกว่าสตรีเสียอีก สิ่งที่ทำให้รอยด์มั่นใจมากที่สุดคือใบหน้าที่พระเจ้าทรงปั้นนี้

“ข้าเองก็คิดว่ามันคงจะเป็นเช่นนั้น นางหลงใหลและเรียกใช้ข้ามากกว่าใครๆ เลยนี่”

.

.

“หากมันยุ่งยากนักก็มาแต่งงานกับข้า!”

อนิลายกมือขึ้นมานวดหว่างคิ้วเบาๆ

“จะบ้ารึไงอัคราฟ เราเป็นเพื่อนกันมานานข้าทนมองหน้าเจ้าตอนนอนไม่ไหวหรอก น่าจะมัวแต่หัวเราะจนไม่ได้นอน”

มันเริ่มตั้งแต่ตรงไหนกันนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาคิดเกินเลยกับเธอมาไกลมากขนาดนี้ ที่เขาพูดไม่ใช่เพราะต้องการช่วยเหลือ แต่ต้องการแต่งงานกับเธอจริงๆ ต่างหาก!

ทว่าความรู้สึกของเขามันไม่มีวันส่งไปถึงอนิลาเลย

"ข้าบอกไงอัคราฟว่าข้าจะไม่แต่งงาน"





คำเตือน เรื่องนี้เป็นแนวฮาเร็มที่นางเอกของเรื่องมีความรักหรือว่ามีคู่นอนหลายคน หากไม่สะดวกใจในแนวนี้สามารถผ่านได้เลยนะคะ 

ฝากกดหัวใจ กดติดตามให้ฝากรักด้วยนะคะ