หยางฟางหรง ย้อนเวลามาเป็นสตรีแสนขี้เกียจ ยุค 70

เพราะยุคสมัยที่เธอเคยวาร์ปไป มันมีคำว่า แพสชั่น ( Passion) มันมีคำว่า แพสสีพอินคัม ( passive income) มันมีคำว่า ทำน้อยได้มาก มันมีคำว่า การลงทุน หรือ investment มันมีคำว่า ใช้เงินทำงาน

แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมลำบากตรากตรำไปทำงานภาคสนามล่ะ แต่การใช้เงินทำงานในยุคสมัยนี้จะเข้าทีเหมือนยุค 2023 ที่เคยวาร์ปไปหรือไม่ อันนี้ไม่อาจรู้ได้ แต่ที่รู้แน่ๆก็คือ ยุคนี้เงินมันหายาก แล้วจะหาเงินที่ไหนมาทำงานให้เรากันล่ะเนี่ย แหมคิดๆแล้วมันปวดหัว คิดจะทำตัวเป็นสตรีแสนขี้เกียจทั้งที อย่าได้ให้คนตราหน้าว่าเกิดมาเสียชาติเกิด เป็นคนไร้ค่า เป็นขยะของสังคม แต่.. จงทำให้ผู้คนอึ้งไปเล๊ย ว่าถึงจะขี้เกียจยังไงแต่ฉันก็สวยและรวยมาก อิอิ

ส่วนเรื่องความรักน้านนนนนระหว่าง หนุ่มชาวบ้าน ทำงานคอมมูน กับ พวกหนุ่ม ชามข้าวเหล็กทั้งหลาย เธอจะเลือกใคร


แนะนำตัวละคร

หยางฟางหรง : หญิงสาวชาวบ้านในคอมมูนแห่งหนึ่งในชนบทยุค 70s เป็นแกะดำในบ้าน ถูกกดขี่ ถูกโขกสับและถูกเอารัดเอาเปรียบสารพัด เธอมีร่างกายอ่อนแอ ตากแดดนานก็ไม่ได้จะต้องเป็นลมแทบทุกครั้ง มีอาการง่วงนอนตลอดเวลา บางครั้งนั่งกินข้าวอยู่ก็หลับไปเฉยๆซะอย่างนั้น จนผู้คนในคอมมูนต่างพากันตั้งฉายาให้ว่า เป็นจอมขี้นเกียจแห่งคอมมูน หยางฟางหรงตายไปแล้วหนึ่งชาติภพ วิญญาณของเธอได้ วาร์ป คือ ได้ไปเกิดใหม่ในอีกหลายๆที่ หลายๆชาติ เธอได้รับพรวิเศษ 1 ข้อมาจากสวรรค์ นั่นคือ เธอจะมีความทรงจำของทุกชาติภพติดตัวมาด้วย และครั้งนี้เธอก็ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ในร่างเดิมได้เวลาเอาคืนแล้ว


การวาร์ปไปเกิดใหม่หลายชาติภพแล้วได้ทักษะต่างๆติดตัวกลับมา ก็เหมือนกับการที่เราคอย Reskill/ Upskill ให้มีความรู้ความเชี่ยวชาญในหลายๆทักษะ ยุคสมัยเปลี่ยนไป AI เข้ามา เราต้องหมั่นหาความรู้และทักษะใหม่ๆใส่ตัวเสมอๆ เพราะไม่รู้ว่าวันใดวันหนึ่งเราอาจจะได้ใช้มันก็ได้ ( นี่คือสิ่งที่ไรท์ต้องการจะสื่อผ่านนิยายเรื่องนี้ รักนะจุ๊บจุ๊บ ทู๊กคน)


สืออู๋เฉิน : หนุ่มชาวบ้านผู้ที่เรียกได้ว่า รูปหล่อเหนือสามัญ คือ หล่อกว่าชายหนุ่มคนอื่นๆทั้งคอมมูน เป็นคนที่คนอื่นคิดว่ามีดีเพียงหน้าตา เพราะตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลกก็ถูกพ่อแท้ๆโยนตราบาปให้ว่าเป็นตัวอัปมงคล เกิดมาแล้วก็ทำให้แม่ตาย เขาจึงกลายเป็นคนเก็บกด เงียบขรึม ไม่สุงสิงกับใคร ชีวิตของเขาว่างเปล่า โดดเดี่ยว เดียวดาย ไม่มีทั้งความหวังและความฝัน ชีวิตไร้ค่า อยู่ไปวันๆ ปมใหญ่ของชีวิตก็คือการที่ตัวเองเป็นตัวอัปมงคล พอเกิดมาแม่ก็ต้องตายเพราะตกเลือด ความสุขอย่างเดียวในชีวิตของเขาก็คือการเฝ้ามองหญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งเคยทำให้เขายิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา