ทำไมต้องรักเขา

“ทะ...เธอมาทำอะไรอันนา” เอ่ยติดขัดพร้อมกับชักมือตัวเองกลับมาล้วงกระเป๋า เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้
“อะ...เออ! คือ...ฉัน...”
“เธอจะมาดูในครัวใช่ไหมว่าเด็กทำกับข้าวรึยัง”
หญิงสาวยังพูดไม่ทันสุดความ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็เอ่ยแก้สถานการณ์ให้หญิงสาว เพราะดูก็รู้ว่าตอนนี้เธอนั้นอายแค่ไหน ก็ดูเอาเถอะแก้มแดงจนถึงใบหูแล้วตอนนี้
“ค่ะ ใช่แล้วฉันมาเพื่อถามเรื่องนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปหาน้องมุกก่อนนะคะ” ว่าแล้วเธอก็รีบหมุนตัวเดินกุมแก้มของตัวเองเดินออกไปด้วยความเขินอายทันที
“หึหึ แบบนี้สิคนดีของฉัน เธอช่างไร้เดียงสาเหลือเกินอันนา...”




ปล.ณิฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ แนวนี้ไม่เคยเขียนเลย อย่าเพิ่งตัดสินกันนะคะ (แหะๆ รู้ตัวเลยว่าจะไม่รอด) ลองเขียนแนวนี้ครั้งแรก ถ้าไม่ไหวจะกลับไปหื่นหนักเหมือนเดิมค่ะ