ภรรยาสุดที่รัก Dearest wife

ช่วงชีวิตในวัยเด็กพิพัฒน์เคยมีความสุขมากๆ และทุกข์มากๆ เช่นกัน เขาเป็นแค่เด็กชายตัวเล็กๆที่อยู่กับแม่เพียงลำพัง อยู่กันแบบมีความสุขไม่ต้องมีเงินทองมากมาย แต่เพราะโรคร้ายทำลายชีวิตของแม่ จึงทำให้เขาสูญเสียทุกสิ่ง แต่ยังดีที่มีพ่อเข้ามาช่วย และนั่นก็คือจุดเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตเขา แต่สิ่งที่ต้องแลกคือต้องจากลาเด็กสาวที่มีสัญญาระหว่างกัน ความรักความผูกพันจะได้กลับมาพบกันอีกรึเปล่า
_____________________________
"คุณ..ขะ เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง" เขาคือผู้ชายที่เทียวไปเทียวมาที่ร้านดอกไม้ของเธอ แล้วอยู่ๆก็หายหน้าไปทำไมตอนนี้เขาถึงมาอยู่ในห้องเธอได้ แล้วแถมยังใส่ชุดสูทกับโจงกระเบน เหมือนชุดเจ้าบ่าวเลย
"เรียกซะเหินห่างเชียว ไม่เรียกพี่พฤกษ์ล่ะน้องกรีน"
"อะไร คุณพูดเรื่องอะไรคะ ฉันงงไปหมดแล้ว" เธอจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้วนะ ไม่รู้ว่าเรื่องควรจะไปต่อยังไง ในสมองตอนนี้ตีกันไปหมดแล้ว
"พี่เป็นเจ้าบ่าวของน้อง ทีนี้เข้าใจรึยัง"
บ้าไปแล้วต้องบ้าแน่ๆ นี่เขาจะหลอกอะไรเธออีกเนี่ย อยู่ๆจะมาเป็นเจ้าบ่าวของเธอได้ไงเป็นไปไม่ได้แน่นอน
"ฉันจะไปถามพ่อ"
"ไม่ต้องหรอก ยังไงซะพี่ก็เป็นเจ้าบ่าวของน้องอยู่ดี"
"ทำไมคุณไม่บอกฉัน ทำไมต้องหายไป" นี่เธอเหมือนคนโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้มาปั่นหัวเธอเล่นกันแบบนี้
"พี่งานยุ่ง พึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อสามวันก่อน" เขาไม่ได้โกหกเธอเพราะมีปัญหาเลยต้องไปเคลียร์งานให้จบ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลังอีก
โทรศัพท์ไม่มีหรือไงยะ แค่โทรหรือส่งข้อความมาบอกก็ได้ แต่นี่อะไรมาบอกเอาตอนวันแต่งเลย แบบนี้เธอก็ตกใจน่ะสิ
"มานี่สิ พี่มีอะไรจะให้" กิรนายังยืนนิ่งไม่ขยับเธอเชิดหน้าหยิ่ง ให้เขารู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจ
พิพัฒน์ยิ้มมุมปากให้คนดื้อ เขาลุกขึ้นเดินไปหาเธอแล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เปิดออกแล้วหยิบสร้อยข้อมือที่มีเพชรเม็ดสีชมพู ที่เรียงกันเป็นดอกไม้คล้ายกับสร้อยที่เธอใส่ติดตัวตลอด
"เอามือมานี่สิ เดี๋ยวใส่ให้" กิรนาไม่ยอมส่งมือให้เขา จนชายหนุ่มต้องยืนมือไปจับเอง พิพัฒน์ตั้งใจใส่สร้อยข้อมือให้เธอจนเสร็จ ก่อนจับแขนเธอพลิกหน้าหลังดูความเรียบร้อย
"พร้อมรึยัง?"
"กะ..ก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ" เธอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหน้าแดง เพราะสายตาที่เขามองมันคล้ายว่าเขาจะจับเธอกินอยู่ตลอดเวลาเลย ผู้ชายคนนี้อันตรายแถมเจ้าเล่ห์ที่สุด
"เจ้าบ่าวตรงกับที่น้องกรีนคิดไว้รึเปล่า"
"หึค่ะ ฉันคิดว่าเจ้าบ่าวจะเป็นพวกสติไม่สมประกอบ หน้าตาเหมือนพวกไก่อ่อนมากกว่าค่ะ" เธอคิดไว้แบบนั้นจริงๆนะไม่ได้โกหก
"แล้วพอได้เห็นตัวจริงล่ะ"
"ไม่บอกค่ะ..คุณออกไปได้แล้ว ฉันต้องเตรียมตัวนะ" เธอทนฟังเขาพูดจาหวานๆแบบนี้ต่อไม่ไหวแล้ว อะไรเรียกเธอว่าน้องกรีนมันเกินต้านไปแล้ว น้องกรีนจะรับดาเมจไม่ไหวแล้วนะคะ
"ก็ได้ แล้วเจอกัน"
________________
เตรียมตัวฟินจิกหมอนกันได้เลย แล้วเจอกันนะคะนักอ่านทุกท่าน