คืนที่รักรอนแรม

ผู้หญิงที่ขับรถฝ่าฝนมาในคืนอันมืดมิด
กับการสูญเสียพรหมจรรย์ครั้งแรกที่แสนหอมหวาน...

ค่ำคืนที่ฟ้าฝนไม่เป็นใจ รถคู่ชีพดันเสียอยู่ข้างทาง

'กัลธลี' จึงต้องขอความช่วยเหลือจาก 'ปุริมทัต'

ผู้ชายแปลกหน้าที่มีนัยน์ตาสีน้ำตาลคาราเมลหวานล้ำ

แต่โคตรหยิ่ง กวนประสาท และหวงตัวยิ่งกว่าทองคำ

คนหนึ่งรุกไล่ พร้อมบวก ส่วนอีกคนขี้รำคาญ ปากไม่ดี

ทั้งคู่เริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ไร้ชื่อเรียกในช่วงเวลาที่แตกสลาย

จากคนแปลกหน้าและเพื่อนบ้านสู่การเป็น 'เพื่อนนอน'

//////////////////////////////////////////////////////////

คำโปรย

"ทำกันมั้ย" เขาโพล่งถามขึ้นมาด้วยถ้อยคำชวนพิศวงงงงวย

"ทำ อะไรคะ" มือขาวบางที่กำลังตักโจ๊กขึ้นเป่า หยุดชะงักอยู่หน้าปาก

"ทำอย่างว่าไง คุณโอเคไม่ใช่เหรอ งั้นคงไม่มาหาผมในเวลาแบบนี้หรอก" คราวนี้ปุริมทัตเลิกคนกาแฟแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ คิ้วเข้มได้รูปเลิกขึ้นนิดๆ กำลังประเมินว่าเธอจะเล่นด้วยหรือยื่นมือมาตบหน้าเขากันแน่

"คะ?" กัลธลีตาโตยิ่งกว่าเดิม เมื่อเขาตีความไปอย่างนั้น

"ถ้าคุณไม่สนใจผม ทำไมคืนนี้ถึงมาหาผมอีก"

"ฝนตกหนัก แล้วรถของกิ๋งก็เสีย"

"เมื่อกี้ผมออกไปเช็กมาแล้ว มันไม่ได้เสีย" คำพูดของเขาฟาดกระหน่ำใส่เธอจนมึนชา คลื่นความละอายแต้มขึ้นบนพวงแก้มจนซับสีระเรื่อ

"ค่ะ มันปกติดี กิ๋ง... ก็แค่อยากคุยกับคุณ"

"คุณชอบผมเหรอ?" ปุริมทัตถามเสียงเรียบ

"ถ้าใช่"

"ไม่ ผมไม่คบใครจริงจัง แต่ถ้าเล่นๆ กัน พอไหว"

"อ้อ ค่ะ" หญิงสาวลากเสียงยาวแล้วพยักหน้าหงึกหงัก

"แล้วยังไง ตกลงโอเคมั้ย" ปุริมทัตจ้องที่ปากสีชมพู รอคอยคำตอบ

"ก็ น่าจะโอเคมั้งคะ"

คนที่ไม่คิดว่าจะถูกรุกด้วยคำถามแบบนี้ตอบออกไปอย่างมึนงง

"คำว่าน่าจะโอเคเนี่ย สรุปว่ามันโอเคหรือไม่โอเค"

"ค่ะ" กัลธลีพูดออกไปแล้ว หัวใจแทบกระโดดออกมาจากอก

"แล้วค่ะของคุณ หมายถึง" เขาดูหงุดหงิด

"ค่ะ เรา... มาสนุกกันเฉยๆ ก็ได้" กัลธลีนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะคลี่ยิ้มจนดวงตาโค้งลงเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

"งั้นก็เอาเลย ลุกขึ้น ไปที่เตียง" ปุริมทัตลุกพรวดรวดเร็วจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง

"ขอกินโจ๊กก่อนไม่ได้เหรอคะ ยังไม่ได้ตักใส่ปากเลยสักคำ กิ๋งหิว" เธอแทบสำลักคำพูดตัวเอง

"กินผมเหอะ รับรองว่าผมอร่อยกว่าโจ๊กของคุณแน่"

************************************


กดซื้อผ่านหน้าเว็บจะได้ราคาถูกกว่า IOS นะคะ

กราบขอบพระคุณที่อุดหนุนค่ะ ^^