เมื่อฉันกลายเป็นเด็กเสี่ย

"มีอะไรกินบ้างครับป้านิต" ชายหนุ่มถามนิตยา ที่กำลังเตรียมโต๊ะอาหารอยู่
"ป้าทำแต่ของที่คุณหนูชอบทั้งนั่นเลยค่ะ"
"กินๆ กับข้าวจะเย็นหมด" ศิลาพูดขึ้นมาหลังจากเงียบฟังอยู่นาน
"ว่าแต่ได้แบ่งไว้ให้หนูเพียงแล้วใช่มั้ย กลับมาน่าจะหิว" หนูเพียง? ชายหนุ่มได้แต่ เก็บความสงสัยไว้ในใจ
"เก็บไว้แล้วค่ะคุณท่าน อีกสักพักหนูเพียงน่าจะกลับมาแล้วค่ะ"
"นี่พ่อเลี้ยงเด็กหรอ" ถามออกไปเร็วกว่าความคิด
"ใช่ ฉันเลี้ยงไว้คนนึงอายุ 18" ศิลาตอบออกมาแบบไม่ได้คิดอะไร
"แค่ก.. แค่ก.." ชายหนุ่มถึงกับสำลักหลังจากผู้เป็นพ่อพูดจบ
"ป้านิตออกไปก่อนครับ" บอสตันหันไปบอกนิตยา
"พ่อว่าอะไรนะ พ่อเลี้ยงเด็กงั้นหรอ อายุ 18 นั่นเป็นลูกพ่อได้เลยนะ"
"พูดอะ..." ศิลายังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
"เพียงกลับมาแล้วค่ะ" เหมือนหญิงสาวจะไม่รู้ว่า มีแขกที่ไม่ได้คาดคิดนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย
"สวัสดีค่ะคุณลุง เอ่อ..." เหมือนหญิงสาวจะอึ้งๆเมื่อหันมาเห็นคนมาใหม่
มันยัยเด็กที่ยืนจู๋จี๋กันเมื่อหัวค่ำที่ผมเห็นนิ
"นี่หรอเด็กพ่อ แล้วพ่อรู้มั้ยว่าเด็กพ่อมีชู้!"

"มึงจำอีเพียงพิณได้มั้ย"

"เพียงพิณไหนวะ"

"เพียงพิณไงที่เป็นเด็กเสี่ย"

"เด็กเสี่ยที่ไหนดูจนขนาดนี้วะ"


Warning

ในเนื้อหามีการใช้คำหยาบคาย มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีการใช้ยาปลุกเซ็กส์ และมีฉากร่วมเพศที่ไม่ได้ป้องกัน โปรดป้องกันทุกครั้งเมื่อมีเพศสัมพันธ์

เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน