เกิดใหม่เป็นนางร้ายในนิยายที่ข้าเกลียด (เล่ม ๒) (จบ)

คนเขียนโง่ ๆ - ยี๋ คนเขียนสก๊อยนี่เอง

เกียด - จาอ้วก

ถ่มถุย - บัดซบ ลามกอนาจาร แหวะ ใช้ตีนเขียน น่าจะไม่ใช้ฉมอง ฉมองเป็นของที่สูง คงไม่สามารถเขียนเรื่องต่ำ ๆ ได้ ไร้ยางอาย ไม่กลัวบาปกรรม ไม่เกรงใจต่อผู้ให้กำเนิด ใช้จิตชั่วจินตนาการซาตานวิปริต สกปรกจริง มอมเมา ถุย ไร้คุณค่า สกปรกทั้งเรื่อง

สกปรก - ส่งรายงานแจ้งแบนแจ้งลบไอ้เนื้อหาสกปรกโสโครก

สมองตัน - ไม่เมนต์ใครหรอก เว้นแต่จะโคตรหมั่นไส้

น่าเบื่อมาก - คงคิดได้แค่นี้

กากโนะ - 5555 มีแต่คนด่า ก็เข้มแข็งหน่อยงับ เป็นกำลังจัยให้นะงับ

นิยายแบบเน้ครัยจะอ่าน - นี่มันเนื้อหาซาตานผุดจากนรกมาเขียนเอง แต่งได้ไง ทำลายสังคม เกรดต่ำ คือบับว่าบทสนทนาโคตรไร้สาระและเวิ่นเว้อ สมควรตายห่าง่าย ๆ ขยะแขยง ยิ่งอ่านยิ่งเสียดายเงิน เทเหอะ เท สองสามบาทที่ซื้อตอนไปถือว่าให้ทานหมา

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ สิ่งแรกที่ทำคือการหยิบสมาร์ตโฟน

แต่สิ่งที่ทำอยู่นั้น ไม่ใช่การคุยกับแฟน แซ็ตกับเพื่อน ทำงาน ดูคลิปสัตว์โลกน่ารักแต่อย่างใด แต่คือการเปิดเข้าไปในหน้านิยายของไอ้คนเขียนเวร albaflore ที่ไม่ว่ามันจะมีกี่นามปากกา จะเป็น ชีบั่นเถา แม่เร้า หรือ vidakkha แฟนขับอันดับหนึ่งก็จะต้องตามไปจองล้างจองผลาญไม่รู้จักเหนื่อย

ริมฝีปากกระตุกยิ้มเยาะเมื่อจิตนาการว่าคนเขียนจะเจ็บปวดรวดร้าวที่โดนด่า แต่ขณะที่กำลังจะคอมเมนต์ด่าอีกคอมเมนต์ จู่ ๆ ก็เหมือนมีกระแสไฟฟ้าผ่านร่าง หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดทั่วร่างกาย ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองรูปโปรไฟล์คนเขียนที่ตัวเองเกลียดอย่างอาฆาตมาดร้ายและทุกอย่างก็นิ่งไป

......................................................................................................................................................

"คุณหนูเหลียง!"

"ตื่นสิเจ้าคะ!"

"คุณหนูตายแล้วเหรอ?"

"ตายบ้าอะไรกัน!?" หญิงสาวสะดุ้งโหยง ใครบังอาจมาโวยวายให้รำคาญอยู่ตรงนี้กันนะ แล้วนี่อะไรกัน คุณหนูเหลียงอะไร เหอะ เธอไม่ใช่ชื่อเหลียงสักหน่อย แต่ขณะที่กำลังจะนั่งด้วยความรู้สึกเวียนหัว ก็เพิ่งสังเกตว่ามือไม้ตลอดจนร่างกายและเสื้อผ้าเปลี่ยนไป ยิ่งเห็นบรรยากาศรอบข้างก็ยิ่งมั่นใจ

เธอเกิดใหม่เป็นเหลียงหลิ่งฟู่ในนิยายเรื่องสะใภ้ตระกูลชี

นิยายที่เธอเกลียดที่สุดของคนเขียนที่เธอเกลียดที่สุดนั่นเอง!