แรงรัก จอมใจ

"ฉันไม่ชอบฝืนใจใครถ้าการอ้าขาให้ฉันเอามันทรมานนักก็ออกไป!" ทว่าจนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับ จึงเป็นเขาเสียเองที่ต้องเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่บอกให้เธอได้รู้ ว่าเขานั้นกำลังไม่พอใจ กับท่าทีที่เธอแสดงออก!
"มะไม่ใช่แบบนั้นนะคะนาย!" เธอไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาคิดแบบนั้น แต่ที่แน่ๆ เธอไม่ได้รังเกียจสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้เลยสักนิด
"ขึ้นมานั่งคร่อมที่ตัก!" ชายหนุ่มไม่ยอมฟังคำอธิบาย เขาเลือกที่จะใช้น้ำเสียงดุดันออกคำสั่ง ก่อนจะจ้องมองเรียวขาสวยที่ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ก่อนที่ในนาทีถัดมามันจะวาดขึ้นมาคร่อมตัก
"เป็นผู้หญิงของฉันไม่ยากหรอก แค่อ้าขากว้างๆ และร้องให้ดังก็พอ!" เสียงเข้มว่า พร้อมๆ กับมือหนาที่จัดแจงใบหน้าอ่อนหวานให้เงยหน้าอยู่ในองศาที่เหมาะเจาะ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ แนบริมฝีปากเข้าหาอย่างช้าๆ ไม่ได้ป่าเถื่อนรุนแรงเหมือนอย่างในคืนนั้น
รสสัมผัสของเด็กนี่เป็นแบบนี้เองสินะ!
มันทั้งอ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนลุ่มหลงอย่างถึงที่สุด นาทีนี้เขาไม่แปลกใจตัวเองแล้ว ว่าทำไมนับตั้งแต่คืนนั้น ถึงได้รู้สึกโหยหา
ไหนจะพวกอารมณ์ความรู้สึก ที่มันไม่ชอบใจทุกครั้งเวลาที่เห็นหล่อนเที่ยวไปยิ้มหวานให้ใครต่อใครไปทั่ว โดยเฉพาะผู้ชายพวกนั้น ทั้งๆ ที่สิ่งที่ว่ามาทั้งหมดนี้ มันควรเป็นเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ควรได้เห็น!