คนข้างใจ

"คุณอิง..ทะ..ทำไมคุณเป็นแบบนี้ไปได้คะ" เธอถามเบาๆ เสียงคล้ายละเมอราวกับว่าสองปีที่ผ่านมาเราไม่รู้จักกันสักนิดเดียวผู้ชายเงียบขรึมซึนๆ คนนั้นได้หายไปราวกับไม่เคยมีตัวตน
"แบบไหนหืม.."
"ก็.....?" ยังไงดีเรียบเรียงไม่ค่อยถูกเพราะใจสั่นจนสมองตื้อตันไปหมดแล้ว คือก็ประมาณแบบที่จีบผู้หญิงแพรวพราวแบบที่ไม่เคยคิดว่าคำพูดพวกนี้จะออกจากปากหนุ่มเนิร์ดอย่างเขานะ ตอนนี้บรรยากาศรอบตัวมืดสลัวลงโดยมีแสงไฟสีอบอุ่นเข้าแทนที่ พอช่วยบดบังสีหน้าขัดเขินของเธอลงได้บ้างจึงกล้าเงยหน้าขึ้นมองทะเลสีดำที่แซมด้วยแสงไฟจากเรือประมง
"แบบที่จีบคุณนะเหรอ"
"อ่า..ค่ะ"
"เฝ้ามาตั้งนานแล้วไม่จีบตอนนี้ แล้วจะให้จีบตอนไหนหืม.."