บ่วงแค้นพ่ายรัก

เธอไม่รู้ตัวเลยว่ารักเขามาก จนในคืนนั้นยอมเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจสุดท้ายเขากับบอกเธอว่า
"ฉันจะรับผิดชอบเธอเองแต่..ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเลื่อนสถานะ เธอคงเข้าใจนะ"

_______________
“ปิดประตูล็อกห้องซะ แล้วเดินมาหาฉัน” น้ำตาลยิ่งหน้าเสียเข้าไปอีก เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิดหรือว่ามีคนไข้คนไหนเกิดปัญหาถึงขนาดที่หมออาร์มเรียกตัวเธอมาแล้วยังต้องสั่งให้ปิดห้อง

“คุณหมอน้ำตาลทำอะไรผิดเหรอคะ” น้ำตาลค่อยๆ เดินไปหาด้วยท่าทางหวาดกลัวเธอไม่เคยเห็นหมออาร์มดูโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย

“เดินมาหาฉันทำไมถึงชักช้า ทีไปกับผู้ชายคนอื่นเดินเร็วจังเลยนะ” หมออาร์มที่รู้สึกว่าหญิงสาวเดินชักช้าไม่ทันใจเขาจึงเข้าไปกระชากแขนเธอ

“คุณหมอกำลังพูดถึงอะไรคะน้ำตาลไม่เข้าใจ” น้ำตาลมองไปที่แขนตัวเองที่โดนบีบแน่น เธอรู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกทั้งยังงงที่เขาพูดออกมาแบบนั้น

“จำไว้นะเธอยังเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งหรือไปอ่อยใครทั้งนั้นเข้าใจไหม”

“น้ำตาลไม่ได้ไปอ่อยใครนะคะ คุณหมอเข้าใจผิดแล้ว”

“แล้วเมื่อกลางวันที่ฉันเห็นมันคืออะไร” มือหนาบีบไปที่ปลายคางหญิงสาวให้หันมามองหน้าเขา

“คุณหมอน้ำตาลเจ็บ” เธอจับไปที่มือของเขาที่กำลังบีบคางเธอแน่นขึ้น หญิงสาวน้ำตาคลอด้วยความเจ็บปนน้อยใจ