Xiaolu | คุณหนูจอมซน

หรงเทียนกง - นักธุรกิจหนุ่มชาวจีนเจ้าของบริษัทเกมออนไลน์ มีลูกสาว 1 คนคือหรงเสี่ยวลู่ ลูกที่เกิดจากภรรยาชาวไทยเชื้อสายจีน เขาอยากมีลูกชายไว้สืบสกุล แต่ไม่มีวี่แววว่าภรรยาจะท้องอีกหน...



ประเทศไทย

เทศกาลกินเจ

[มี่เฟิง]

"สลัดผลไม้ชุดละเท่าไหร่คะ" ถามแม่ค้าที่แผงค้าในตลาดว่าสลัดผลไม้ที่จัดจำหน่ายเหล่านี้ชุดละเท่าไหร่

"150 บาทค่ะคนสวย" แม่ค้าชมอย่างนี้ฉันก็เขินแย่ ยิ้มบ้ายอจนน้องชายฉันที่ยืนอยู่ข้างกันอดส่ายหน้ายิ้มไม่ได้

ซื้อสลัดผลไม้มา 2 ชุด แล้วมานั่งกินด้วยกันกับน้องที่ม้านั่งหน้าบ้านใครไม่รู้ บ้านแต่ละหลังในละแวกตลาดปิดประตูบังตาแทบทุกหลัง เปิดอยู่หลังเดียวตรงนี้คือหลังที่มีเด็กผู้ชายตัวน้อยๆ คนหนึ่งกำลังใช้สีชอล์กวาดผนังหน้าบ้านเล่น - -

"นั่งมุมนี้ได้ที่มาก เดี๋ยวขบวนม้าทรงก็ขึ้นรถแห่ผ่านมาทางนี้ ตุ้งๆ แช่ ตุ้งๆ แช่" แจ็คพูดถึงม้าทรงในเทศกาล ม้าทรงคือความเชื่อพหุเทวนิยมเกี่ยวกับร่างทรงเทพเจ้าจีน
ด้านหน้าเราเป็นถนนที่มีรถขับผ่าน อีกเดี๋ยวขบวนรถแห่ม้าทรงก็จะผ่านมาทางนี้เพื่อมุ่งหน้าสู่ศาลเจ้าที่ใกล้ที่สุด

"นี่เจ้ทิ้งลูกทิ้งผัวมาเที่ยวได้ ปัญหาต้องไม่เล็ก"

ก่อนหน้านี้ฉันไปใช้ชีวิตอยู่มาเก๊าหลายปีจนแต่งงานมีลูก นานๆ จะกลับมาเยี่ยมครอบครัวที่ไทยที

"ก็ใหญ่ เทียนพูดเรื่องลูกขึ้นมาบ่อยๆ ว่าเมื่อไหร่ลูกชายจะมา ถ้าเจ้มองเห็นอนาคตได้ก็ต้องให้คำตอบเขาได้ไปแล้วว่าเมื่อไหร่ลูกชายเราจะมา หรืออาจไม่มา ก็พูดกับเขาไปนะว่าถ้าลูกชายไม่มา เราก็มีแค่เสี่ยวลู่ เขาโมโห โทษเจ้ว่าสมุนไพรบำรุงที่เขาจัดหาให้ เจ้ไม่ยอมดื่ม ไม่บำรุงตัวเอง ไม่ทำเพื่อเขา"

"ก็บำรุงสิ เสี่ยวลู่จะได้มีน้อง อย่างที่เจ้มีแจ็คเป็นน้องไง"

ยิ้มกับแจ็ค เรากินสลัดผลไม้ของใครของมัน อุดมไปด้วยผลไม้นานาชนิด เราสองพี่น้องเข้าร่วมเทศกาลรับประทานเจ

ฉันคือเจ้มี่ของแจ็ค หรือที่มาเก๊าผู้คนส่วนใหญ่จะรู้จักฉันในชื่อมีมี่ จาง หรือจางมี่เฟิง ภรรยาของไทก้า หรง หรือก็คือหรงเทียนกง ฉันกับเทียนอายุเท่ากันเลยไม่ค่อยยอมกัน

แจ็คกี้ จาง เป็นชื่อเรียกที่ฉันมักเรียกน้อง แจ็คมีชื่อจีนว่าจางจวินเจี๋ย เราโตทันกันแล้ว ทันกันชนิดว่าน้องชายสูงกว่าพี่สาวหนึ่งช่วงหัว

"ไม่ถึง 3 วันหรอก เจ้ทนคิดถึงลูกไม่ไหวต้องหอบผ้าหอบผ่อนกลับไปมาเก๊าแน่"

"กลับแน่อยู่แล้ว แต่ไม่รีบแน่"

เทียนเป็นชาวจีนที่ไม่มีเชื้อสายอื่นปะปน แม้ในมาเก๊าจะมากมายไปด้วยชาวจีนเชื้อสายโปรตุเกส แต่เทียนไม่ใช่ ส่วนฉันเป็นชาวไทยเชื้อสายจีน

พ่อของฉันเป็นนักธุรกิจเจ้าของบริษัทจัดนำทัวร์ พ่อหาคู่ครองให้ฉัน เป็นการจับคู่ให้โดยที่เราไม่ต้องคลุมถุงก็ชนกันเลย ชนกันจนมีเสี่ยวลู่ ลูกสาวใกล้ 3 ขวบแล้ว




ร้านเถ้าแก่กัวเก๊กฮวยโบราณ

[เทียนกง]

"นั่นๆ คนนั้นหน้าคล้ายๆ ไทก้าเลย พวกเอ็งว่ามั้ย..."

"ไอ้นิล เอ็งจำคนผิดแล้ว ไทก้าจะมาอยู่ที่นี่ได้ไง ไทก้าเป็นมหาเศรษฐีที่รวยจนจะซื้อโลกใบนี้ได้อยู่แล้ว ไทก้าไม่มาอยู่ในร้านหลืบเล็กๆ ของปู่ข้าได้หรอกโว้ย"

555 ถ้าไม่รู้ภาษาไทยจะเสียใจมากนะที่ฟังเด็กน้อยพูดกันไม่ออก แต่เพราะรู้ภาษาไทยเลยเข้าใจ
เรียนภาษาไทยมาหลายปีจนสื่อสารและเขียนได้ ส่วนหนึ่งเพราะได้ครูดี อีกส่วนเพราะเมียสอนให้

"แต่ข้าว่าใช่นะ"

เด็กๆ ยังมองมา เด็กๆ นั่งกันอยู่ที่ม้านั่งไม้ตัวยาวในมุมหนึ่งของร้าน แต่ละคนถือมือถือเล่นเกมอยู่ทั้งนั้น เกมที่เด็กๆ เล่นคือเกมตงอู้ สัตว์มหัศจรรย์แห่งป่ามืด

เกมนี้อำนวยการสร้างและให้บริการโดยไทก้าหรง นักธุรกิจที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในวงการเกมออนไลน์
เกมตงอู้เป็นเกมต่อสู้ระหว่างสัตว์วิเศษ ผู้คนเล่นกันทั่วโลกและเป็นที่นิยมมากในประเทศไทยอีกประเทศ

"ถ้าคนนั้นคือไทก้าจริง ข้าจะวิ่งไปบอกเลยว่าช่วยลดราคานกฟีนิกซ์หน่อย อยากซื้อ แต่ตัวละตั้ง 200฿ ตัวที่ข้ามีรุ่นพี่ส่งเป็นของขวัญมาให้ ดีใจมาก"

555 - - มันแพงไปสินะ 200 จะลดให้แล้วกัน...

"คุณคือไทก้ามั้ย" เด็กชายนามว่านิลส่งเสียงถามมาเพราะเรานั่งอยู่ไม่ไกลกัน สายตาเด็กคนนี้จ้องมองมาไม่วางตากว่าเด็กคนอื่นๆ ที่นั่งเกาะกลุ่มอยู่ด้วยกัน

"ใช่"

"หะ!!!" นิลเบิกตาโตก่อนจะลุกพรวดมาหาพร้อมเพื่อนๆ โดนเด็กๆ รุมกอด เป็นเพราะเคยออกสื่อหลายหน ผู้คนส่วนใหญ่ก็จะรู้จัก

"ไทก้าพูดภาษาไทยได้ด้วยเหรอครับ ผมรู้จากข่าวว่าไทก้าเป็นคนจีน" นิลว่า จนตอนนี้เด็กๆ ยังห้อมล้อม และนั่งด้วย - - เก้าอี้ทุกตัวที่ล้อมโต๊ะนี้อยู่เด็กๆ จอง อย่างกับเรามาด้วยกัน

"ใช่ พูดไทยได้"

"โอ้โห ไทก้ามาถึงร้านผม ที่นี่คือร้านเถ้าแก่กัว ปู่ของผมเอง ผมชื่อเพชรเป็นหลานชายเถ้าแก่กัว เก๊กฮวยร้านเราโด่งดังที่สุดในอำเภอ" เพชรหลานชายเถ้าแก่กัวรายงานตัวเต็มที่

เด็กชายเหล่านี้น่ารักจัง เป็นเด็กวัยเพิ่งจะโต เพิ่งจะเข้าเรียนประถม ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากมีลูกชาย มีลูกสาวแล้ว อีกคนอยากได้ลูกชาย แต่เมียยังไม่ท้อง หรืออาจไม่ท้องอีก

ถ้าไม่ท้องอีกก็จะไม่มีลูกชาย หรือถ้าท้องขึ้นมา ในท้องก็อาจจะเป็นลูกสาวอีกก็ได้ จะพึ่งแพทย์ก็ไม่อยากยุ่งยากเรื่องขั้นตอน

มี่หนีมาไทย ตอนนี้เราอยู่ห่างกันเพียงสองซอย ตามเธอมา เราต่างไม่ได้พาลูกมาด้วยเพราะเสี่ยวลู่ลูกเรายังเล็กมาก

เสี่ยวลู่ก็ติดปัญหาที่ป่านนี้แล้วยังพูดไม่ค่อยเป็นคำ ไม่อยากรีบเร่งลูก แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ถ้าพัฒนาการของแกช้าไป

"ไทก้า ผมต้องการให้คุณลดราคาสินค้าในเกมทุกอย่างเลย ได้มั้ย ผมไม่ค่อยมีเงิน" เพชรพร่ำขอ นิลด้วย รวมถึงเด็กๆ ที่เหลือ น่าเอ็นดูจริงๆ ผู้เล่นมีหลายวัย แม้แต่เด็กวัยประถม

"นั่นสิไทก้า ผมอยากซื้อกรงใหม่ให้นายพรานไว้ขังม้ายูนิคอร์น แต่ราคากรงตั้ง 100฿ เยอะกว่าเงินค่าขนมที่พ่อให้ผมไปโรงเรียนอีกครับ" นิลบอก

"อยากให้ลดเหลือเท่าไหร่ล่ะ"

"5 บาท"

โอ้โห 5 บาท - -

"นะไทก้า ถ้า 5 บาทผมจ่ายไหวทุกอย่างเลย 5 บาทจากทั่วโลก ไทก้าไม่จนลงหรอกนะ 5 บาทคูณกันทั้งโลก"

"ไทก้าจัดส่งของขวัญฟรีให้เราได้หรือเปล่า เดือนละกล่องเดียวก็ได้ ผมอยากได้จิ้งจอกเก้าหางมากๆ เลย" เพชรขอ เด็กๆ แต่ละคนต่างเปิดมือถือเลื่อนให้ดูว่าป่าของตัวเองตกแต่งสวยแค่ไหน

ธุรกิจตอนนี้อยู่ตัวมาก ในบริษัทมีเกมมากมายจัดจำหน่ายอยู่ มันมากมายจนมีบ้างแล้วที่ขายให้บริษัทเล็กๆ ได้เป็นที่รู้จัก

"ไว้เดือนหน้ารอดูราคาใหม่นะ จะลดให้แน่นอน แต่จะลงมาที่เท่าไหร่ รอดูนะเด็กๆ"

"เย้ๆๆๆๆ" เด็กๆ เฮ

"เฮ้ย ไอ้เพชร ใกล้ได้เวลาแล้ว ม้าทรงแห่ ไปขึ้นรถกันเร็ว" นิลพูดกับเพชรก่อนจะหันมาพูดกับไทก้า "ไทก้าครับ เราไปเข้าขบวนแห่กันเถอะ ขึ้นท้ายรถกระบะ ไปเป็นพี่เลี้ยงพระกันครับ"

พี่เลี้ยงพระ ?

ศัพท์ไทยคำนี้ถอดความออกมาได้สองอย่างคือพี่เลี้ยงและพระ พี่เลี้ยงหมายถึงพี่เลี้ยงเด็กไม่ใช่เหรอ ส่วนพระคือสงฆ์ ?

ในเทศกาลกินเจมีพระสงฆ์ด้วยเหรอ ?

โดนเด็กๆ ลากตัวไปด้วย ไปร่วมขบวนแห่ที่ว่า เด็กๆ บอกว่าม้าทรงแห่ แต่ม้าทรงไม่ใช่พระสงฆ์
ในหัวไทก้ามีแต่คำว่า งง - -