ดอกไม้ไฟ ฤดูฝน

ดอกไม้ไฟ ฤดูฝน
------------------------------
คุณ เปรียบเสมือน ดอกไม้ไฟ
ใจของคุณ ก็เหมือนกับ ฤดูฝน
และฉัน คือ คนจัดงานเทศกาล
เพราะว่าดอกไม้ไฟ ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ ชวนให้หลงใหล ฉันจึงเสี่ยงจัดมันขึ้นมา ท่ามกลาง...ฤดูฝน
------------------------------

เธอที่ถูกพามาทิ้งไว้ในเมืองที่ไม่รู้จัก ได้ไปพบกับเขาเข้าโดยบังเอิญ...

"ผัวะๆ ปัง" มีเสียงปืนดังขึ้น 1 นัด เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาดู ผู้ร้ายคนหนึ่งที่ยืนดักอยู่ตรงประตูทางเข้า ตอนนี้ทรุดลงไปนอนกับพื้นแล้ว ใกล้กันนั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนถือปืนอยู่ เส้นผมสีดำขลับ นัยตาสีเทาเข้มฉายแววอำมหิต ท่าทางดูเยือกเย็น และรอยยิ้มที่เหมือนกับเย้ยหยัน ดูลึกลับอย่างบอกไม่ถูก

"ของปลอมนี่ หึ เสียเวลาจริงๆ" เขาพูด

เสียงบทสนทนาจากผู้คนรอบๆ ตัวเธอ ที่พูดถึง คุณคิระ คนนี้ และจากคำพูดของผู้จัดการธนาคาร รวมถึงซองหนาๆ ที่ยื่นให้ ก็พอเดาได้ไม่ยาก คนๆ นี้ เก็บค่าคุ้มครองสินะ เธอคิด

"อ๊ะ" สายตาอันเย็นเฉียบของเขา หันมาสบตากับเธอเข้าพอดี และเธอไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย ถ้าฉันอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ ต้องทำยังไงนะ ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธอ ขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านฝูงคน และเดินผ่านเธอออกไปแล้ว

"หมับ" ไวกว่าความคิด เธอคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้

"....." เขาขมวดคิ้ว หันมามองหน้าเธอ

"ขะ...ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขะ...ขอบคุณมากนะคะ" เธอรีบปล่อยเขาทันที หลังจากที่ได้สติ แล้วรู้ว่าตัวเองทำเรื่องน่าอายลงไป

"หึ พรวดพราดเข้ามา เดี๋ยวก็งาบซะหรอก" เขาพูดทิ้งท้าย ก่อนเดินจากไป
------------------------------

หลังจากนั้น ปฎิบัติการอ่อยจึงเริ่มต้นขึ้น "ยังไงซะ ก็ต้องเขาเท่านั้น"

"ถ้าฉันปฏิเสธ แล้วยังไงต่อ"
"ฉันก็จะหยุดแค่นี้ พอแค่นี้ค่ะ" เธอพูดแววตาเศร้า
"จะถอดใจจริงๆ สินะ"
"....." เธอพยักหน้า "ฉันไม่ได้อยากเป็นแค่คู่นอน"
"....." เขานิ่งอึ้งไป
"ขอโทษนะคะ ที่เคยบอกว่าจะไม่มีข้อผูกมัดอะไรทั้งนั้น จริงๆ แล้วฉันทำไม่ได้ ฉันพยายามแล้ว แต่ไม่ว่ายังไง ในใจฉันก็ยังหวัง ให้คุณรักฉันเหมือนกัน"

"ก็ไม่ได้อยากจะปฏิเสธหรอกนะ แต่อย่าล้ำเส้นเข้ามาจะดีกว่า ถ้าเธอรู้สึกว่าที่ผ่านมา ฉันไม่ชัดเจน งั้นวันนี้ฉันจะขอพูดให้ชัดๆ เลยแล้วกันว่า...ขอปฏิเสธ"