มาเฟียติดร.

กูล่ะแซดจริงๆ คงเป็นหมาหัวเน่าก็คราวนี้" ทันทีที่ปิยะนั่งรถออกจากโรงพยาบาล เขาก็เอ่ยปากบ่นกับลูกน้องสองคน คือไอ้เคกับไอ้เบ้า

"ปกติคุณยะก็หัวเน่าอยู่แล้วนี่ครับ ตั้งแต่คุณลินเธอย้ายเข้ามา"

"คราวนี้เน่ากว่า" ปิยะทำปากยื่นหน้างอง้ำ

ลินลดาหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง พลางพึมพำเบาๆ "คนอะไรกลัวหัวเน่า"

"นี่เราหัวเราะป๋าเหรอคะ" เขาหันไปทำหน้าดุใส่ลินลดา

"ใช่ค่ะ" เธอยิ้มทั้งปากทั้งตา พร้อมทำหน้าทะเล้นใส่เขา

เขาอุ้มเอาคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก "เดี๋ยวก็จับฟัดบนรถเสียหรอก คนอะไรมาหัวเราะเค้า เค้าไม่อยากเป็นคนหัวเน่านะ" ปิยะก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากอวบอิ่ม "อยากจับเมียกิน" ปิยะกระซิบข้างหูแผ่วเบาพร้อมขยำนมเมียเบาๆ ด้วย

"คนฉวยโอกาส เดี๋ยวพี่เคกับพี่เบ้าจะเห็นเอานะคะ"

"พวกมึงเห็นอะไรบ้างวะ" ปิยะตะโกนถามใบหน้าเปื้อนยิ้ม

เคตอบกลับยิ้มๆ "ไม่เห็นอะไรเลยครับคุณยะ"

"แล้วถ้ากูจะจิ้มหนูลินในรถล่ะ พวกมึงก็คงไม่เห็นสินะ..ใช่มั้ย"

"ตามสบายเลยครับคุณยะ หรือจะให้ผมเลี้ยวตรงรีสอร์ทข้างหน้าดีครับ"

"เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะคะ เจ้านายกับลูกน้อง"