SET เมียทระนง + อุ้มรักเคียงใจ

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 2 เรื่อง คือ
เมียทระนง
*************************
"คุณนุมีเรื่องอะไรจะคุยกับดาคะ" หญิงสาวเอ่ยถามออกมาหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และก็พร้อมที่จะฟังเรื่องที่เขาอยากจะคุยกับเธอ
"มีสิเรื่องสำคัญมากด้วย" ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงจริงจัง แม้ว่าจะไม่อยากพูด แต่เขาก็คงต้องพูด เพราะมันใกล้เวลาแล้ว ใกล้เวลาที่เขาจะต้องทำตามความต้องบิดามารดาแล้ว
"เรื่องของเราคงต้องจบลงตรงนี้แล้วแหล่ะดา" ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงเย็น ไร้ความรู้สึกใดๆ แต่คนที่ฟังถึงกับใจสั่น โลกทั้งโลกของเธอล่มสลายลงตรงหน้า ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ จากเขา ทุกอย่างมันปกติมาก ปกติมากจริงๆ จนเธอคิดว่าเธอจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่านาน
"ทำไมคะ ดาทำผิดอะไร ทำไมอยู่ดีๆ คุณนุถึงบอกเลิกสัญญาของเราคะ" ภิรดาเอ่ยถามพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลซึมออกมาจากหางตาของเธอ นี่มันถูกบอกเลิกกลางอากาศชัดๆ เมื่อคืนเขาและเธอยังมีความสุขอยู่เลย แล้วอยู่ดีๆ เขามาบอกเลิกแบบนี้ ใครจะไปรับไหว เจ็บปวดจวนเจียนจะขาดใจตายเสียด้วยซ้ำ
"ทุกอย่างมันถึงเวลาแล้ว ฉันกำลังจะแต่งงาน คู่หมั้นของฉันกำลังจะกลับมาที่เมืองไทยอาทิตย์หน้านี้แล้ว ฉันไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี ถ้าเขารู้เรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นเธอกับฉันมันควรจะจบกันตั้งแต่ตอนนี้ เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ให้เธอจบฟรีๆ หรอก ฉันมีเงินให้เธอก้อนใหญ่ ให้เธอไปตั้งตัว แต่มีข้อแม้ เธอจะต้องลาออกจากงานที่โรงงาน ฉันจะได้ไม่ต้องระแวงว่าเธอจะมาพูดอะไรที่จะทำให้พิมเขาไม่สบายใจ" เขาปกป้องความรู้สึกของพิมใจว่าที่เจ้าสาวของเขา แต่เขาไม่คิดจะปกป้องความรู้สึกของนางบำเรอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาสักนิด ทุกอย่างมันดูแตกสลายไม่มีชิ้นดี ความหวังที่เคยวาดไว้มันพังลงตรงหน้า พังลงแบบไม่มีชิ้นดี

อุ้มรักเคียงใจ
********************************************
"แกพักที่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง" คนที่โดนไล่ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด เขาตั้งใจจะพาเธอไปส่งที่ที่พักของเธอ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สบายใจแน่ๆ
"เซ้าซี้อยู่นั่นแหล่ะ น่ารำคาญจริงๆ ทำไมวันเซ็งๆ ของฉัน ฉันต้องมาเจอคนอย่างแกวะทิว" ฝ่ายหญิงยังโยกโย้ไม่ยอมบอกว่าตนเองพักที่ไหน
"ช่วยไม่ได้ แกซวยมาเจอฉันเอง เพราะฉะนั้นบอกที่อยู่ของแกมาดีๆ ถ้าไม่อยากโดนรุมโทรมข้างถนน" ทิวเขาเอ่ยจริงจัง
"โว๊ะ!! ทำไมแกต้องวุ่นวายขนาดนี้ด้วย" เตยหอมบ่นอุบ เขามาขัดขวางการดื่มของเธอ ทำไมน่ารำคาญแบบนี้ก็ไม่รู้ วันเซ็งๆ ที่เซ็งเสียยิ่งกว่าเดิมอีกหลายเท่า เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองทำไมต้องซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้
"ฉันไม่ได้อยากวุ่นวายหรอกนะ ถ้าฉันไม่บังเอิญซวยเจอแกเหมือนกัน" ทิวเขาเอ่ยออกมาอย่างฉุนๆ
"ถ้าซวยมากก็ไปสิ กลับไปนั่งที่โต๊ะของแกสิ" เตยหอมไล่ส่งอีกครั้ง
"ไม่ ฉันจะพาแกไปส่งก่อน กินเหล้าน่ะกินเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ถ้าแกเป็นอะไรไป ฉันให้อภัยตัวเองไม่ได้จริงๆ ว่ะ" ทิวเขาเอ่ยจริงจัง มันน่าจะซาบซึ้ง แต่ทว่าอีกฝ่ายติดจะรำคาญซะอย่างนั้น
"ฉันไม่บอก ถ้าอยากจะพาฉันกลับก็พาไปคอนโดแกสิ ฉันไม่มีทางให้คนอย่างแกรู้ที่อยู่ฉันหรอกไอ้ทิว" เตยหอมเอ่ยออกมาอย่างท้าทาย

*************************************************
กรุณากดโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ ขอบคุณค่ะ