สถานะแค่เมียบนเตียง

มาเฟียหนุ่มรูปหล่อต้องใช้เด็กในสังกัดเกือบร้อยเพื่อบุกชิงตัวกระต่ายน้อยแสนหวาน น้ำตาล  ผู้หญิงของเขาที่เผลอทำร้ายเธอด้วยขายเธอให้เสี่ยบ้ากาม 

“นายเข้าไปก่อนเลยครับทางนี้พวกผมจะจัดการเอง”

“เอ่อกูฝากด้วย”

เขาถีบประตูห้องที่มีน้ำตาลอยู่ด้านใน ภาพที่เขาเห็นมันเขาให้เขาแทบจับร่างของไอ้ เสี่ยบ้ากาม ฉีกเป็นชิ้นๆ ไอ้เลวมัน กำลังแกะกระดุมเสื้อของคนร่างเล็กที่นอนไม่ได้สติ




“ไอ้แทนไทมึงเข้ามาที่นี่ได้ยัง? มึงขายนังนี่ให้กูแล้ว กูไม่ยอมปล่อยนังนี่ไปง่ายๆ แน่ มึงน่าจะรู้ว่าที่นี่ถิ่นกู”

“ถิ่นมึงหรือ”

มาเฟียหนุ่มใช้ปืนจ่อที่ขมับของไอ้เสี่ยวินิจ อย่างเดือดดาล สายตาของเขาพร้อมลั่นไกเพื่อเอาชีวิต ที่มันกล้าแตะต้องผู้หญิงของเขา

“ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว เอาเงินของมึงไป แล้วส่งผู้หญิงของกูมา”

“แทนมึงใจเย็นๆ ก่อน คุยกันดีๆ ถ้าถึงจะเอานังนี่ไป กูมีข้อเสนอ และจะไม่ตอแยกับมึงเรื่องนี้อีก”

“ว่ามา ก่อนที่มึงจะพูดอะไร มึงดูปืนที่จ่อหัวมึงไว้ด้วย"

“กูขอแค่เอานังนี่แค่ครั้งเดียว ถ้ามึงไม่ว่าอะไร  ออกไปรอข้างนอกก่อน"


แทนไทไม่รอช้าที่จะลั่นไกยิงเข้าที่หน้าขาของเสี่ยวินิจอย่างเย็นชา บอกแล้วว่าอย่าทำให้เขาโมโห ขออะไรก็ขอได้ แต่อย่ามาขอเอาคนของเขา

"โอ้ยยยยยยยย แมร่งเอ้ยยย ไอ้แทนไทไอ้เลวระยำ  ชาติหมา  มึงขายนังนี่ให้กูเอง  กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่"

"นัดต่อไปมึงจะให้กูยิงตรงไหนดี  ช่วยเลือกหน่อย"

"อย่าๆ พอแล้วๆๆ   ครั้งนี้ถือว่าหายกัน  แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกกูไม่ยอมมึงแน่ไอ้แทนไท"

"เอ่อ มันจะไม่มีครั้งหน้าอีก"

เขาใช้มือใหญ่แตะร่างเล็กของ น้ำตาลเบาๆ เพื่อปลุกให้เธอตื่น แต่ทว่าร่างเล็กก็ยังไม่ได้สติ




“นี่เด็กบ้า เธอต้องตื่นเดี๋ยวนี้ ฉันไม่มีทางอุ้มผู้หญิงอย่างเธอ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ อย่าสำออยสิวะ เดี๋ยวก็ได้ตายห่ากันที่นี่หรอก ตื่นๆ”

แทนไท ยกร่างเล็กที่นอนไม่ได้สติขึ้นฟาดไหล่กว้างของเขา แล้วพาเธอออกมาจากห้องที่เยือกเย็นของเสี่ยวินิจ

“ฉันแบกเธอนะจำไว้ ไม่ได้อุ้ม ยัยเด็กกำพร้า ถ้ารู้ถึงหูไอ้วิท ล้อกูตายเลย”