เรือนหลอน ซ่อนวิญญาณ

"คนกับผีร่วมรักกัน รู้ไหมอะไรจะเกิดขึ้น"

"....."

กุลธิดาก้มหน้าหลบสายตาดุๆ ของหลวงตาที่จ้องมองกุลธิดาเขม็งจนกุลธิดาได้แต่หวาดเกรง

"ถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นอะไร อาตมาจะบอกให้ว่า คนกับผีถ้าได้ร่วมรักกันแล้ว คนที่มีชีวิตอยู่ก็จะเริ่มค่อยๆ ตัวแห้งไปที่ละนิด จนสุดท้ายก็ตายกลายเป็นแค่ซากศพแห้งๆ ที่ชาวบ้านเขาชอบเรียกว่าผีดูดกินข้างในนั่นแหละ "

"แล้วพอจะมีทางช่วยหยกมณีได้ไหมคะหลวงตา กุลขอโทษ กุลไม่รู้ผลที่จะตามมาจริงๆ ค่ะ"

"มันมีแค่ทางเดียว มันอยู่ที่ว่าโยมจะยอมทำหรือเปล่า"

"วิธีไหนคะหลวงตา"

"โยมต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับโยมคนนั้น แล้วปล่อยให้เขาไปอยู่ที่อื่นซะ นั่นแหละคือวิธีที่จะทำให้คนนั้นรอดตายได้"

"แต่ว่ากุล..."

กุลธิดานั่งใจหายน้ำตาคลอขึ้นมา เธอจะทำใจปล่อยหยกมณีไปได้ยังไง เธอรักหยกมณีมากขนาดนี้ และเธอก็เชื่อได้เลยว่าหยกมณีไม่ยอมเลิกกับเธอแน่นอน

"ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วเหรอคะหลวงตา กุลทำร้ายหัวใจตัวเองและหัวใจของหยกไม่ได้"

"ไม่มี คนกับผีมันก็อยู่ร่วมกันไม่ได้อยู่แล้วคนกับผีมันจะใช้ชีวิตคู่ผัวตัวเมียได้อย่างไร แค่ข้อนี้โยมกุลก็บาปมากแล้วนะ โยมอย่าสร้างกรรมเพิ่มอีกเลย"