นารินของซินเบ

"ไงเด็กน้อย อาชื่อนารินนะ เรียกว่าอารินก็ได้นะคะ" พอนารินเดินมาถึงห้องนั่งเล่นแล้วเธอก็ทักทายหลานของเพื่อนอย่างเป็นกันเอง เพื่อไม่ให้คนตรงหน้ารู้สึกอึดอัดที่จะมาอยู่ร่วมบ้านกับเธอ
"ผมไม่ใช่เด็กน้อย ผมไม่ให้เรียกแบบนั้น แล้วผมก็มีอาซันคนเดียวคนอื่นผมไม่เรียกอา"
เพียงแค่เห็นใบหน้าสวยเพื่อนสนิทของอาตนเอง ซินเบก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้าไม่เหมาะที่จะเป็นอาของเขาเลยสักนิด
"อย่างไรเราก็เป็นหลานของเพื่อนอานะ เราต้องเรียกอารินน่ะถูกแล้ว" นารินย้ำอีกครั้งเพื่อที่จะให้คนตรงหน้าเรียกตนเองว่าอาริน
'ลงหลานอะไรใครเขาอยากเป็นกัน'
"ผมไม่เรียก" ซินเบทำเป็นตีมึนไม่ยอมเรียกนารินว่าอาเพราะไม่มีใครเรียกคนที่ตนเองตกหลุมรักว่าอาหรอกนะ
"แล้วอยากเรียกอาว่าอะไรล่ะคะ เรียกพี่ดีไหม"
"ไม่ครับ หน้าของคุณไม่เหมาะเป็นพี่ผม"
พอนารินได้ยินคำตอบของหลานชายเพื่อนเธอถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วถามซินเบอีกครั้งว่าต้องการเรียกเธอว่าอะไร
แค่วันแรกที่เจอกันก็ทำให้นารินรู้ทันทีว่าเธอต้องซื้อยามาเตรียมไว้เยอะ ๆ เพราะดูท่าแล้วเธอคงจะปวดหัวกับคนตรงหน้าทุกวันแน่
"เฮ้อ!!! แล้วเราอยากเรียกอาว่าอะไร"
"เรียกผมว่าซิน ส่วนผมจะเรียกคุณว่าเธอ"
"........." นารินยืนอึ้งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินสรรพนามของคนตรงหน้าที่อยากจะใช้เรียกเธอ