มาดามหลังวัง เล่ม 3

เจวี๋ยอ้ายซิน หัวหน้าเชฟชื่อดังระดับมิชลิน อนาคตกำลังรุ่งทั้งงานและความรัก แต่จากเหตุแผ่นดินไหวจึงได้ย้อนกลับไปสู่อดีตของตระกูล ทั้งอดีตและปัจจุบันเหตุใดต้องถูกคนรักหักหลังเสมอ ดังนั้นต่อแต่นี้เธอจะสนแค่เมคมันนี่ เพื่อทวงทุกอย่างที่เคยเป็นของตนกลับมา โดยเฉพาะชื่อเสียงที่ถูกย่ำยี และร้านต้าเฟยหลงอายุเกือบสองร้อยปีที่ถูกคนรักยึดไป ด้วยสองมือที่รังสรรอาหารอันวิจิตรบรรจง แล้วองค์ชายที่ใครต่างขนานนามพยัคฆ์ร้ายอะไรกัน นี่มันองค์ชายจอมวอแวชัด ๆ

"ใช้งานแต่ส่วนล่าง ขาดการใช้งานสมองเลยฝ่อสินะ"

"หลายคนสะสมความฉลาด มีเจ้านี่แหละนอกจากใช้เงินจ่ายก็ยังไปคุ้ยเขี่ยความโง่มาสะสมไม่เว้นแม้จากถังขยะ"

"เจ้ามีเงินแล้วไง สถานะข้าก็ไม่ด้อยไปกว่าเจ้า ทำชั่วอันใดไว้ หรือต้องให้ข้าเปิดโปง"


ก่อนอื่นคือ สั่งทุกคนในภัตตาคารห้ามเรียกเธอว่าคุณหนูเล็ก ให้เรียกว่า "มาดาม" ใครไม่ทำตามโดนริบเบี้ยหวัดค่าจ้าง การสรรหาอาหารคาวหวานแปลกตาออกมามากมาย การนำคำศัพท์สมัยใหม่ไปใช้ในการเขียนตำรา ใครอ่านออกก็บ้าแล้ว ไหนจะแอบเขียนตำราผิดๆ ที่กินแล้วเป็นพิษถ่ายท้อง


ส่วนท่านองค์ชายเบื้องสูงที่มักหัวเราะกับความฉลาดและแสบสัน หลายครั้งยังหลอกเอาเขามาเป็นโล่ห์กำบัง ยิ่งทำให้เขาสนใจหญิงสาวคนนี้มากขึ้น ไหนจะวิธีที่จู่ ๆ เธอค่อย ๆ สวยขึ้นมาอีก แต่ดันมีคู่หมั้นนี่สิ ไม่ได้..พระองค์ไม่ยอม

"นี่ทำเต้าหูหม้อไฟให้พระองค์ ใยถึงมากินเต้าหู้หม่อมฉันอีกแล้ว" ด้านเธอได้แต่ร้องในใจ

ใครช่วยเอาตาองค์ชายหน้าตายคนนี้ออกไปไกล ๆ ที แม้ไม่เปิดโปงสารพัดวิธีแก้แค้นของเธอ แต่ก็ชอบมาแบล็คเมล์เธออยู่เรื่อย จะทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะรายนี้แบ็คอัพใหญ่บิ๊กบึ้มและเค้ากระเป๋าหนัก

ส่วนคู่หมั้นเลวคนนั้นรอรับกรรมได้เลย!!


การแก้แค้นที่คนหนึ่งหลั่งน้ำตา แต่อีกคนหนึ่งหัวเราะเฮฮา เพียงเพื่อหวังในการทวงกิจการร้านอาหารกลับมาสู่ตระกูลและไหนจะต้องปกป้องชื่อเสียบรรพบุรุษสาวที่อาภัพผู้นี้


#นางมารหน้าหยก