ลลิลนำพา

"ต้องให้ลิลตายตามลูกเลยไหม พี่ต้นถึงจะพอใจ"
"เอาสิ ถ้าทำได้ก็ทำเลย" ดวงตาของต้นกล้าไม่ปรากฏแววอาทรเหมือนในอดีต เขาไม่รู้ว่าที่ผ่านมา ลลิลอยู่ได้อย่างไรกับการสูญเสีย แต่สำหรับเขา 'ตายทั้งเป็น' คือสิ่งที่ทนทุกข์มาตลอดสิบปีเต็ม
"สิบปีที่ผ่านมาลิลไม่รู้ว่าชีวิตพี่ต้นเป็นยังไง แต่ชีวิตของลิลตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าจะตายอีกครั้ง ลิลก็ไม่มีอะไรต้องกลัว"
น้ำตาหยดสุดท้ายไหลย้อยลงบนแก้ม เธอจะไม่เสียน้ำตาให้ต้นกล้าอีกแล้ว พอกันที...
ไม่ว่าอีกกี่ชาติ ขอภาวนาอย่าได้กลับมาเจอกันอีกเลย


--นิยายรัก ไม่มีนอกกายนอกใจ ดรามาหน่วงหัวใจนิด ๆ
--โปรดอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อค่ะ
--นิยายผ่านการตรวจคำผิดมาแล้ว ถ้ามีหลุดออกไปขออภัยด้วยค่ะ จะรีบแก้ไขให้โดยด่วน
อย่าเพิ่งลดดาวเพราะคำผิดนะคะ
--อ่านแล้วถูกใจขอหัวใจ 5ดวงด้วยนะคะ^^
--กดซื้อผ่านเวปหรือระบบแอนดรอยด์จะได้ราคาที่ต่ำกว่าแอปเปิ้ลค่ะ

##นิยายถูกปรุงแต่งจากจินตนาการ ไม่มีส่วนใดเกี่ยวข้องกับความจริง##
--6/1/67--