เงารัก ลุ่มน้ำไนล์ (๓)

มันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่เราจะลืมใครสักคนที่รักมาก แต่ก็ไม่ใช่เลือกยากเกินไปที่จะทำใจ เมื่อรู้ว่าใครคนนั้นไม่เคยรักเรา...

[ร่างเล็กๆ เปลือยเปล่า ขาวโพลน ท่ามกลางแสงไฟสลัวบนหัวเตียง ช่วยพิสูจน์คำพูดของชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน เมื่อเขาจัดการถอดทุกสิ่งอันเป็นพันธะปิดกั้นการสานสัมพันธ์ระหว่างเขาและหล่อนออกจนหมดสิ้น และบรรจงวางร่างน้อยที่กำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความหฤหรรษ์นั้นลงบนเตียงวิวาห์ของเขาและหล่อน ก่อนจะจุกพิตที่แก้มแดงระเรื่อ และหน้าผากกลมกลึง ซึ่งยังคงชื้นไปด้วยระอองไอน้ำ และหยาดเหงื่อ จากการกระทำเมื่อครู่ที่ผ่านมาของเขา…
“ผมรักคุณ”
เขากระซิบแนบใบหูหล่อน ขณะลากไล้ริมฝีปาก และปลายลิ้นร้อนไล่ลงมาตามลำคอระหง ที่ช่วยสร้างความตื่เต้น และตื่นตัวให้กับอีกฝ่ายไม่น้อย โดยเฉพาะอาการสะดุ้งเล็กๆ เมื่อเขาวางทาบท่ามือลงบนเนินเนื้ออวบอิ่ม และไร้ปลายนิ้วแผ่วเบาหยอกเย้ากับยอดบัวงามนั้น นีรชาก็สะเทิ้สะทกทุกครั้งที่เขาสัมผัสแตะต้องมัน แต่ถึงกระนั้น เขาก็อยากให้หล่อนรู้ว่า อวัยวะทุกส่วนในกายเขา ปรารถนาเพียงใดที่จะครอบครองหล่อนในทุกอณูเนื้อเช่นกัน…
]