นางเอกเช่นข้าขอเกี้ยวท่านตัวร้ายผู้นี้

"จู่ ๆ ก็ดันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางเอกที่แสนอ่อนแอ แถมพระเอกก็โคตรโง่เง่า หูเบา เชื่อคำสตรีอื่นมากกว่าคนรักตน แล้วไยนางต้องทนเล่า? เกี้ยวท่านตัวร้ายที่ซิกแพกซ์แน่นเยี่ยงก้อนขนมปังผู้นี้มิดีกว่าหรือ" 

หมูหวาน สาวรูปร่างสมบูรณ์ที่ถูกบูลลี่จากคนรอบตัวมาตั้งแต่เด็กเสียชีวิตหลังจากกินขนมเบเกอรี่ฝีมือตนเองจนท้องอิ่มแปล้แล้วผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ดันถูกลักพาตัวอุ้มพาดบ่าศีรษะห้อยโตงเตงและพาขึ้นหลังม้าที่สั่นเร่าราวแผ่นดินไหว เขาข่มขู่จะตัดลิ้นนางทิ้งเสียเพียงเพราะนางพูดให้เขารำคาญหู! 

บัดซบ!!! นางจับพลัดจับพลูมาอยู่ในร่างของของ "กุ้ยไป๋หลาน" นางเอกนิยายจีนโบราณที่เพิ่งอ่านไปก่อนตาย และรู้สึกมันเขี้ยวขบฟันอยากจับตัวเขย่าแรง ๆ แล้วเอ่ยถามว่า “จะโง่ไปถึงไหนห๊ะ!” มิหนำซ้ำดูเหมือนสถานการณ์ตอนนี้ยังทำให้นางขวนเสียวสันหลังวาบเพราะคนตรงหน้าที่นั่งทำตาถลึงใส่นาง คือ "เล่อหยางหลง" ตัวร้ายสุดโต่ง ขึ้นชื่อด้านความโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าฟันผู้คนง่ายดายอย่างกับผักปลา เจ้าของฉายา ‘บุรุษไร้หัวใจ’

ที่ร้ายไปกว่านั้น! เล่อหยางหลงผู้นี้ จงเกลียดจงชังเล่อเยี่ยนเฉิน พระเอกนิยายจีนโบราณ พระเอกโง่เง่าเข้ากระดูกดำ แล้วนางดันโผล่เข้ามาในร่างคนรักศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขาจะไปเหลือรอดอะไร! และที่สำคัญ นางยังอ่านเรื่องนี้ไม่จบ!!! อ่านไม่ถึงครึ่งเรื่องด้วยซ้ำ แล้วนางจะเอาตัวรอดจากบุรุษตัวร้ายผู้นี้ได้เช่นใด 

เอ...แต่จะว่าไป เขาทั้งหล่อ ล่ำ สั่น สูง ยาว เข่าดี รวย สายเปย์ ปากจัดเล็กน้อย แบดบอยบ่อย ๆ ชั่วนิด ๆ ซ้ำซิกแพกซ์โคตรแน่น วางเรียงกันอย่างกับก้อนขนมปังปลา นางที่ช้ำรัก รอคอยขึ้นคานทองอุตส่าห์ได้รับโอกาสจากสวรรค์ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของสตรีที่งดงามจนถึงขั้นมีบุรุษเกือบฆ่าแกงกันตายเพราะหมายยื้อแย่งใจนาง (แม้นจะโง่เง่า อ่อนแอ ตามแบบฉบับนางเอกไปหน่อยก็ถาม) ฉะนั้นจะทนชอกช้ำอยู่กับผู้ชายที่มิเคยเชื่อใจนางอย่างเยี่ยนเฉินไปใย สู้ลองเกี้ยวท่านตัวร้ายผู้นี้ไม่ดีกว่าเหรอ