ล็อกอินเข้าระบบ
เข้าระบบผ่าน Social Network
เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
เข้าสู่ระบบด้วย Line
เข้าสู่ระบบด้วย Apple
เข้าสู่ระบบด้วย Google
หรือ เข้าระบบด้วยบัญชี meb
จำ Password ไม่ได้
จำ Username ไม่ได้
หากยังไม่สมัครบัญชี meb โปรด
สมัครสมาชิก
สมัครสมาชิก MEB Account
กรุณาใส่ข้อมูลที่มีเครื่องหมาย * ให้ครบถ้วน
Username
*
ต้องมีไม่ต่ำกว่า 4 ตัวอักษร และยาวไม่เกิน 32 ตัวอักษร และใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษ a ถึง z, A ถึง Z หรือเครื่องหมาย _-@.
Password
*
ระบุอย่างน้อย 8 ตัว
Retype Password
*
E-mail
*
Display name
*
Phone
ระบุเฉพาะตัวเลข
First Name
Last Name
Gender
Not specified
Male
Female
ส่งข้อมูล
ล็อกอินเข้าระบบ The1
สำหรับผู้ที่มีบัญชี meb อยู่แล้ว
ครอปรูปภาพ
ล็อกอินเข้าระบบ / สมัครสมาชิก
ล็อกอินเข้าระบบ
ตะกร้า
จัดการอีบุ๊กที่วางขาย
จัดการอีบุ๊ก
อีบุ๊กทั้งหมด
เมนู
อีบุ๊กทั้งหมด
นิยายทั้งหมด
นิยายแปล
การ์ตูนทั้งหมด
อีบุ๊กทั่วไป
หนังสือเด็ก
หนังสือเรียน
หนังสือเสียง
บุฟเฟต์
หมวดหมู่ทั้งหมด
สำนักพิมพ์
เลือกหมวดหมู่ย่อย
ค้นหาสำนักพิมพ์
หน้าแรก
ขายดี
มาใหม่
โปรโมชัน
ฟรีกระจาย
ฮิตขึ้นหิ้ง
แนะนำ
กรุณาเข้าสู่ระบบก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ล็อกอินเข้าระบบ
กรุณายืนยันบัตรประชาชนก่อนดำเนินรายการด้วยค่ะ
ไปยืนยันบัตรประชาชน
ขณะนี้อยู่ในขั้นตอนการตรวจสอบข้อมูลบัตรประชาชน
กรุณาดำเนินการใหม่อีกครั้งในภายหลังค่ะ
ขออภัยค่ะไม่สามารถเข้าชมได้
เนื่องจากเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
คุณสามารถให้กำลังใจนักเขียนได้ โดยให้ทิปเพิ่มจากราคาปกติ
黑色的宝藏 ของหวงจอมทมิฬ
โดย
เซียวอิ๋นฮวาบุปผารัตติกาล
สำนักพิมพ์
พลอยพันแสง
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
ทดลองอ่าน
ซื้อ 179 บาท
5.00
15 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
เซียวอิ๋นฮวาบุปผารัตติกาล
สำนักพิมพ์
พลอยพันแสง
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
08 มกราคม 2567
ความยาว
483 หน้า (≈ 103,584 คำ)
ราคาปก
399 บาท (ประหยัด 55%)
黑色的宝藏 ของหวงจอมทมิฬ
โดย
เซียวอิ๋นฮวาบุปผารัตติกาล
พลอยพันแสง
นิยายรักจีนโบราณ
ทดลองอ่าน
ซื้อ 179 บาท
5.00
15 Rating
อยากได้
ซื้อเป็นของขวัญ
ติดตาม
นักเขียน
เซียวอิ๋นฮวาบุปผารัตติกาล
สำนักพิมพ์
พลอยพันแสง
หมวดหมู่
นิยายรักจีนโบราณ
แชร์
Facebook
Twitter
LINE
#คัทซีนยั่วๆ #นางเอกแน่นะวิ!?
"แม่นางจางฝากของเหล่านั้นเอาไว้ที่ใด"
พอได้ฟังคำถามจางเยี่ยนจื่อจึงยิ้มกว้าง จนจงเจิ้งตาพร่ามัวไปชั่วขณะ ต้องกระแอมกระไอขับไล่อาการแปลกดังกล่าวเลยทีเดียว ฝ่ายจางเยี่ยนจื่อนั้นไปทราบหรอกที่รอยยิ้มตนเองไปทำลายน้ำแข็งในหัวใจแกร่งของผู้ใดบ้าง นางเพียงดีใจที่จงเจิ้งรับปากจะไปเอาเครื่องมือคู่ชีพของตนเองมาให้เท่านั้น นางรีบลงมือหยิบกิ่งไม้มาวาดแผนที่ง่ายๆ บอกที่ของโรงเตี๊ยมที่ตนเอาสิ่งของส่วนตัวไปฝากเอาไว้
"นี่คือใบรับฝาก ส่วนนี่เงิน ขอบคุณมากนะเจ้าค่ะ พี่จงเจิ้ง ขอบคุณจริงๆ"
"ก็เพียงเครื่องมือแพทย์ชุดหนึ่ง จะดีใจอันใดหนักหนา ข้าหายแล้วจะซื้อใหม่ให้เจ้าสักสิบยี่สิบชุดหรือสั่งทำให้เจ้าใหม่ก็ยังได้"
เสียงคนป่วยแต่ปากดีลอยมากระทบหู จางเยี่ยนจื่อถอนหายใจดังเฮือกทันที จงเจิ้งไม่อยากมีส่วนร่วมจึงเร่งเดินทาง คนตัวเล็กนั้นไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงแต่บางทีและบางคนยอมมากไปกลับยิ่งได้ใจข่มเหงกันด้วยคำพูดย่ำแย่ไม่หยุด ดังนั้นนางจึงหันกายกลับมาเผชิญหน้ากับคนป่วยบนเตียงด้วยกิริยาใบหน้าตึงและเท้าสะเอวหมับ
"เผื่อไท่จื่อทรงหลงลืมไป ขณะนี้พระองค์ไม่มีเงินติดกายสักอีแปะ ป้ายหยกเอย เครื่องประดับที่ทรงติดกายมาเอย หากนำไปแลกเป็นเงินทองก็มีแต่ตายกับตาย ที่มีเงินขณะนี้ล้วนเป็นหม่อมฉันเพคะ หม่อมฉันที่มีเงิน มีทอง มียา มีเครื่องมือรักษาชีวิตพระองค์ได้ กระจ่างนะเพคะ!"
"เจ้า!"
"หุบปากเสียคุณชายเซียว ข้าเหนื่อยล้าเต็มทีจะนอนพักบ้าง ส่วนท่าน..."
จางเยี่ยนจื่อหันซ้ายแลขวาเมียงมองว่าจงเจิ้งจากไปไกลพอแล้วหรือไม่ ส่วนฉางเฉี่ยนนั้นคงไปปลดทุกข์ คาดว่าอีกครู่จึงกลับมา เมื่อทางสะดวกสาวน้อยวัยสิบแปดหนาวจึงยิ้มร้ายออกมาหนึ่งสาย ทนกับอีกฝ่ายมานานแล้วได้โอกาสไม่เอาคืนก็ไม่ใช่ท่านหมอจางนะสิ
"ก็ไสหัวลงไปนอนบนพื้นเลย!!!"
ปึก! โครม!
ผู้เป็นคุณชายเซียวหรือเซียวอู๋เกอไม่คิดว่าสตรีรูปร่างบอบบางที่เขารังแกมาตลอดนั้นจะเดินอ้อมขึ้นมาบนเตียงที่มีอยู่หลังเดียวในกระท่อมแล้วใช้เท้าเล็กถีบเรือนกายสูงใหญ่ของเขาจนหล่นโครมลงมานอนนับดวงดาวทั้งที่พระอาทิตย์ยังสาดแสงแรงกล้าเช่นนี้ พอเขาจะหันไปเอาเรื่องกับนาง สตรีสมควรตายผู้นั้นก็นอนยักคิ้วส่งมาให้ จากนั้นก็ยกเท้าไขว่ห้างกระดิกปลายเท้าแล้วปิดเปลือกตาหลับไปทันที
ไอ้ครั้นเขาจะลุกขึ้นไปจับนางทุ่มลงมาบนพื้นก็พบว่าตนเองไม่มีแรงจะทำได้ อย่ากล่าวถึงจะขยับกายลุกขึ้นเลยบัดนี้ แต่พลิกเรือนกายขยับนอนบนพื้นให้ดีชายหนุ่มยังไม่อาจทำได้ ขณะนี้เขาแค่เพียงเผยอใบหน้าไปมองคนบนเตียงก็เจ็บแผลจนต้องร้อง "ซี้ด" ออกมาแล้ว จางเยี่ยนจื่อเปิดตามองคนบนพื้นหนึ่งข้างจากนั้นก็พลิกตะแคงนอนหันหลังให้อีกฝ่ายอย่างคนใจดำ
"นี่เจ้า! เยี่ยนจื่อเจ้าเป็นหมอจริงหรือไม่เหตุใดจึงใจดำอำมหิตต่อคนไข้ของตนเองได้เพียงนี้"
"หมอก็คนเจ้าค่ะคุณชายเซียว กับคนไข้ที่ดีก็สมควรดีตอบ แต่กับคนไข้ปากสุนัข เช่นท่านถูกถีบยังน้อยไป"
"จางเยี่ยนจื่อ!"
"หุบปาก! คนจะหลับจะนอน เมื่อคนข้าต้องถ่างตาดูแลท่านทั้งคืน พอยามเช้ามาเยือนยังต้องไปปีนภูเขาลำบากยากเย็นเพื่อเก็บยามารักษาท่าน ขอบใจหนึ่งคำไม่พบเจอ คิดสิเจ้าค่ะ คิดให้ดี ว่าหากเป็นคุณชายเซียวบ้างจะอยากรักษาคนไข้ต่ำทรามต่อหรือไม่ ที่ข้าถีบท่านลงไปนอนบนพื้นนับว่าเป็นค่ารักษาก็แล้วกัน"
"หลัวเฟยเฟิ่ง!!!"
คราวนี้หญิงสาวไม่พูดอันใดอีกนางก้าวลงจากเตียงหันซ้ายแลขวาคล้ายจะหาบางสิ่ง แต่ไม่พบสิ่งที่เหมาะสมจนเหลือบไปเห็นถุงเท้าของคนป่วยแต่ปากเสีย ปากมากพูดจาทำร้ายผู้อื่นไปทั่วก็กดยิ้มร้าย เซียวอู๋เกอเริ่มรู้สึกหนังตาข้างขวากระตุกแล้วก็ไม่ผิดจากที่ลางสังหรณ์เขาร้องเตือนเพื่อหญิงสาวก้าวสืบเท้าเข้ามาหาราวกับปีศาจร้ายชั่วช้า
"ข้าเตือนท่านแล้วนะว่าให้หุบปาก ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟังก็..."
"เจ้าจะทำอันใดข้า หลัวเฟยเฟิ่ง!"
"ถามได้โง่งมสมกับเป็นไท่จื่อดีนี่หึ!"
"ปล่อยข้านะ หากเจ้ารังแกข้าในยามนี้เมื่อข้าหายเจ้าตายแน่"
"ขู่ข้าหรือคุณชายเซียว ท่านขู่ท่านหมอผู้เดียวที่จะรักษาชีวิตตนเอง ท่านนี่โง่แล้ว ก็อยู่ และยังโง่ต่อไปจริงๆ ข้าเป็นท่านหมอ สมุนไพรทุกต้นรู้แจ้งตั้งแต่เก้าหนาวยาพิษข้าก็ไม่ด้อยหรอกนะ ยากตายสำหรับท่านไม่ยาก ขอเตือนให้ท่านคิดทบทวนก่อนจะลงมือเอาชีวิตข้า หลีเซี่ยงหลิ่ว!!!"
"นี่เจ้า!โอ๊ะ!!!"
ถุงเท้าข้างซ้ายของเซียวอู๋เกอถูกย้ายไปยัดเยียดอยู่ในปากแกร่งโดยที่ชายหนุ่มมิอาจต่อต้านได้เลย ต่อมาอีกครู่ชายหนุ่มจึงค่อยกระจ่างที่ตนเองสิ้นเรี่ยวแรงไม่ใช่ว่าเพราะบาดเจ็บหรืออาการอักเสบของบาดแผล แต่เป็นเพราะจางเยี่ยนจื่อนั้นวางยาสลายกำลังให้ตนเองดื่มพร้อมกับยาหม้อเมื่อครู่ใหญ่ ดูจากที่ฉางเฉี่ยนยังไม่กลับมาก็คงเจอฤทธิ์เดชของสตรีต่ำทรามไร้จรรยาบรรณของการเป็นท่านหมอรักษาคนแล้วเช่นกัน
"วางใจเถอะข้ายังไม่กล้าหลบหนีไปในยามนี้หรอก ข้าไม่ได้โง่เขลาเช่นท่านสักหน่อย ที่ทำเช่นนี้ก็แค่อยากนอนหลับพักผ่อนให้สนิทเท่านั้น"
แน่นอนว่านางกล่าวความจริง เมื่อคืนนางก็ไม่ได้หลับ หนึ่งอาการของอีกฝ่ายไม่ดี กับสองนางไม่วางใจนอนหลับในหมู่บุรุษ ถึงฉางเฉี่ยนจะเป็นขันทีและ เซียวอู๋เกอนั้นบาดเจ็บหนักก็ตาม แต่จงเจิ้งนั้นยังปกติร่างกายเป็นบุรุษแท้อีกทั้งยังแข็งแรงดี นางไม่วางใจย่อมปกติมาก แต่นางเองก็ฝืนร่างกายไม่หลับไม่นานได้เพียงไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น
"มองอันใด คราวท่านบีบคอข้าจนเกือบตาย ข้ายังไม่ได้กล่าวโทษท่านเลย คราวนี้ก็ถือว่าหายกัน ต่อไประหว่างเราก็คือว่าไม่ติดค้าง น่ะ ยังมองด้วยสายตาอาฆาตอีก รักชีวิตอย่าคิดร้ายกับท่านหมอจะดีกว่านะคุณชายเซียว หึ หึ หึ"
กล่าวไปพลางยักคิ้วให้อีกฝ่ายไปพลาง จากนั้นจึงหันหลังให้อีกฝ่ายแล้วหลับไปจริงๆ เพราะร่างกายของนางเริ่มจะไม่ไหวแล้ว อย่างน้อยคิดจะหนีคนร่างกายต้องพร้อม และที่นางนั้นกล้าลงมือกับพญายมเซี่ยงหลิ่วถึงเพียงนั้นก็เพราะนางมั่นใจว่าอีกฝ่ายยังไม่กล้าสังหารตนเองในเร็ววันนี้เป็นแน่ อย่างน้อยเขาจะต้องรอให้ตนเองมีทางไปมีเงิน กับร่างกายกลับมาแข็งแรง
ก็บอกแล้วว่าคนมีเงินมีทองมักเป็นใหญ่เสมอหึ! บัดนี้ใครมีเงินก็ให้มันรู้กันเสียบ้าง ไท่จื่อแล้วอย่างไร ไท่จื่อไร้เงินทองก็เป็นเพียงเสือกระดาษวาดเอาไว้หลอกเด็กสองหนาวเท่านั้น หลอกนางให้เสียขวัญเกรงว่าจะยากสักหน่อย...
--------------------------
อัปเดตไฟล์พิสูจน์อักษร16/02/2567
จีนโบราณ
ตลก
โรแมนติก
โรมานซ์
ย้อนยุค
ประเภทไฟล์
pdf, epub
(สารบัญ)
วันที่วางขาย
08 มกราคม 2567
ความยาว
483 หน้า (≈ 103,584 คำ)
ราคาปก
399 บาท (ประหยัด 55%)
เขียนรีวิวและให้เรตติ้ง
คุณสามารถ
เข้าสู่ระบบ
เพื่อแสดงความคิดเห็นได้จ้า
รีวิวทั้งหมด