ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ

เรื่องย่อ

'ต่งซูเหวิน' บุตรสาวรองแม่ทัพต่ง หลานสาวแม่ทัพต่งและเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลต่ง ตระกูลนักรบเก่าแก่ที่ช่วยเหลือองค์จักรพรรดิให้ขึ้นครองราชย์ จนบ้านเมืองเป็นปึกแผ่น แต่แม่ทัพต่งและบุตรสาวอย่างรองแม่ทัพกลับต้องพลีชีพในสนามรบ

ฮ่องเต้รู้สึกผิดต่อต่งซูเหวินจึงพระราชทานบรรดาศักดิ์ท่านหญิงให้แก่นาง ด้วยความที่มารดาห้ามไม่ให้ฝึกขี่ม้า ใช้กระบี่ ชีวิตนางจึงไม่ต่างจากบรรดาคุณหนูทั่วไป กระทั่งนางตกหลุมรักหนึ่งในองค์ชายขององค์จักรพรรดิ ชีวิตนางจึงเปลี่ยนไปจนถึงที่สุด

ความรักของนางเป็นไปอย่างดีแต่วันหนึ่งกลับถูกคนรักขอให้เป็นเพียงชายารอง เพียงเพราะตระกูลนางไม่มีอำนาจใดในราชสำนักแล้ว 'องค์ชายสี่' ต้องขึ้นเป็นไท่จื่อจึงต้องยืมมือตระกูลซูที่มีพรรคพวกในราชสำนักมาก โดยการแต่งงานกับ 'ซูชิงเยียน' 

รักมากจึงยอมได้มาก เพราะความโง่งมในรักนางจึงตอบตกลงไม่มีเงื่อนไข ขอเพียงได้อยู่กับคนที่รัก แต่ชีวิตไม่เป็นเช่นนั้นหลังแต่งเข้าเป็นชายารอง นางก็ถูกพระชายากดขี่กลั่นแกล้งสารพัด ส่วนสวามีก็ช่วยนางไม่ได้เลยด้วยเกรงอำนาจตระกูลซูและมารดาตนเองที่เป็นหวงกุ้ยเฟย

ในที่สุดนางก็ถูกใส่ร้ายว่าคบชู้โดนจับถ่วงน้ำจนตาย ไม่รู้โชคดีหรือร้ายเหตุการณ์นั้นทำให้นางได้ย้อนกลับไปก่อนจะได้เจอคนรัก นางพยายามคิดจะเปลี่ยนสถานะตนเองจากชายารองให้เป็นชายาเอกแต่ไม่ได้ผล

ชาติต่อมานางก็ยังโง่งมหลงเชื่อเขาอีกครั้ง สุดท้ายก็เป็นไปเช่นเดิม นางถูกซูชิงเยียนหลอกไปไหว้พระที่วัด เจอโจรดักกลางทางต้องตายเป็นครั้งที่สอง

และคงเป็นโชคดีของนางที่อยู่ ๆ ก็ฟื้นขึ้นมาในวันเดิม ก่อนจะเจอองค์ชายสี่ ในชาตินี้นางพยายามหลบเลี่ยงเขาไม่ยอมหลงเชื่อคำพูดหวานหูเหล่านั้า ไม่ยอมแต่งเป็นชายารอง แต่นางถูกมารดาเลี้ยงและบิดาตอบตกลงส่งนางไปยังนรกนั้นอีกครา

คราวนี้เป็นเรื่องราวใหญ่เมื่อนางตั้งครรภ์และถูกพิษจนตายทั้งแม่และลูก โชคดีทั้งชีวิตของนางคงหมดสิ้นแล้ว เพราะนางฟื้นตื่นขึ้นมาเป็นครั้งที่สาม ชาตินี้นางจะเปลี่ยนทุกอย่างของตนเอง แม้แต่บิดาที่นางเคยยอมทุกสิ่ง นางจะไม่ยอมอีก

ชาตินี้นางมาเพื่อแก้แค้นและเปลี่ยนชีวิตตนเอง!!!

Xx
เนื้อหาบางส่วน

Xx
“ท่านหญิงเจียวจ้าน จะไม่แสดงความยินดีกับน้องหญิงชิงเยียนหน่อยหรือที่เสด็จพ่อจะประทานสมรสให้นาง” องค์หญิงหนิงลี่เอ่ยทักจากทางด้านหลัง แต่สำหรับนางเช่นนี้มิใช่การเอ่ยทัก ทั้งสองตั้งใจมาหาเรื่องนางมากกว่า นางจำไม่ผิดจริง ๆ ช่างน่ารำคาญ ต่งซูหนี่ยืนฟังอย่างเงียบ ๆ

“เหตุใดต้องยินดี ราชโองการยังไม่ออกหากยินดียามนี้เกรงจะผิดพลาดภายหน้าเช่นนั้นที่ข้ายินดีก็ไร้ผลแล้ว มิใช่หรือ” ก่อนหน้านี้นางไม่อยากทำให้สิ่งใดให้ซูชิงเยียนระแวงจนระแวดระวัง เพียงเพราะนางอยากสืบเรื่องราวรอบตระกูลซูโดยไม่มีผู้ใดสงสัย

ยามนี้นางได้ของที่ต้องการมาแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องทนถูกดูถูกอีกต่อไป

“เจ้ากล่าวเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรต่งซูเหวิน เสียมารยาทต่อองค์หญิงข้าสั่งลงโทษเจ้าได้รู้หรือไม่!”

“หม่อมฉันไม่ได้พูดกับองค์หญิงมิใช่หรือ สิ่งที่กล่าวไปก็แค่เตือนแม่นางซูเท่านั้น หากองค์หญิงคิดว่าหม่อมฉันเสียมารยาทแปลว่าทรงคิดว่าพระองค์เสียมารยาทต่อหม่อมฉันก่อนมิใช่หรือ จึงคิดว่าหม่อมฉันกระทำสิ่งเดียวกัน” องค์หญิงหนิงลี่ไม่พอใจมากยิ่งกว่าเดิม แต่ก่อนต่งซูเหวินไม่เคยตอบโต้ไม่ว่านางกับซูชิงเยียนจะพูดจาร้ายอย่างไร นางมักเอ่ยปากขอโทษเองด้วยซ้ำ ทั้งสองจึงคิดว่านางอ่อนแอยอมคนตลอดมาจึงหาเรื่องนางอยู่บ่อยครั้ง

ซูชิงเยียนไม่ชอบนางเพราะองค์ชายสี่ดูสนใจนาง องค์หญิงหนิงลี่ไม่ชอบนางเพราะหลิงเฟยหลงชอบนาง ทุกคนล้วนไม่ชอบนางเพราะบุรุษชื่นชมนาง

“พวกเจ้าตบปากนาง” องค์หญิงหนิงลี่หันไปสั่งนางกำนัลสองคนด้านหลัง นางกำนัลหันซ้ายหันขวามมองกันอย่างหวาดระแวง ผู้ใดบ้างไม่รู้ว่าท่านหญิงเจียวจ้านได้ชื่อว่าเป็นหลานรักฮ่องเต้ แต่ผู้สั่งกลับเป็นองค์หญิงจะไม่ทำตามคำสั่งก็ไม่ได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ พี่หญิงท่านจะทำสิ่งใด กล้านักรู้หรือไม่หากข้ากราบทูลเสด็จพ่อเรื่องนี้ ท่านจะถูกลงโทษอย่างไร แล้วเจ้า! อยู่ด้วยกันแต่ไม่ห้ามปราม สมรสเมื่อครู่ไม่ต้องการแล้วกระมัง ผู้ใดกล้าแตะต้องพี่หญิงของข้าอย่าโทษว่าข้าไม่ไว้ไมตรี” เป็นองค์หญิงน้อยของนางที่เข้ามาปกป้องนางจากบรรดาสตรีจอมริษยาพวกนั้น แท้จริงเมื่อครู่ถึงองค์หญิงไม่เข้ามานางก็จะสู้ให้เป็นเรื่องใหญ่โต บางทีฮ่องเต้อาจจะกริ้วจนยกเลิกสมรสเมื่อครู่ก็เป็นได้

Xx
เดิมทีบิดาไม่ได้ใช้แซ่ต่งแต่หลังมารดาตายฮ่องเต้ทรงอนุญาตให้เขาเปลี่ยนแซ่ คงตระกูลต่งเอาไว้เพื่อทดแทนน้ำใจที่ช่วยกอบกู้แผนดิน หากปล่อยไว้กลัวตระกูลต่งจะสิ้นสุดจึงได้ให้โอกาสบิดาขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูล

“กำเริบเสิบสานนัก”

“ไร้มารยาท ท่านพี่ข้าขอภัยที่สอนบุตรสาวได้ไม่ดีอย่างที่ควรเป็น ดังเช่นคุณหนูบ้านอื่น”

“เช่นนั้นก็ไม่มีจวนใด ตระกูลใดในเมืองหลวงปล่อยให้น้องสาวคอยกลั่นแกล้งทุบตีพี่สาวดังเช่นท่านหรอก ข้าทนให้พวกเจ้าอยู่อย่างสบายมาเท่าใด แสร้งเป็นแม่อยู่นานไม่อายตนเองหรืออย่างไร รังเกียจข้า ไม่ชอบข้า คิดว่าข้าชอบพวกเจ้าหรืออย่างไร ข้าให้อยู่ในจวนก็ดีเท่าใดแล้วยังกล้าใช้มารยาทำเรื่องใหญ่ให้ผู้อื่นบุกจวนทำร้ายข้ากลางดึก หากไม่อยากถูกประหารทั้งแม่ทั้งลูกก็พากันออกไปจากจวนข้าเสีย”

“ต่งซูเหวินเจ้าพูดเช่นนี้กับมารดาตนเองได้อย่างไรกัน ข้าไม่เคยสอนเจ้าหรืออย่างไรว่าควรพูดกับบิดามารดาอย่างไร เหตุใดจึงกำเริบได้ถึงเพียงนี้ น่าละอายต่อแม่เจ้ายิ่งนักที่ปล่อยให้เจ้าเติบโตขึ้นมาเป็นเช่นนี้” ต่งป๋อเหวินตำหนิบุตรสาวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดแต่นางหาได้กลัวไม่ ถึงเวลาหักย่อมต้องปล่อยให้หัก นางหมดอาลัยในตัวบิดานานแล้ว ไม่คิดหวังว่าเขาจะลุกมาปกป้องนาง

**1.ซื้อผ่านเว็บราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบIOSนะคะ
2.อย่าลืมอ่านตัวอย่างก่อนซื้อน้าา