ร้อยเล่ห์เสน่หาพิชิตใจท่านแม่ทัพ

เยี่ยนหวนยืนมองร่างที่กำลังทำท่าเต้น ห้อยโหน ทั้งวิ่ง ด้วยแววตาแปลกใจ


"ดูนางแต่งตัวสิ อวดก้น อกก็กระเพื่อม มันน่านัก" เขายืนมองแล้วคิดในใจ ก่อนจะไล่สาวใช้ให้ออกไปให้หมด


"แอบดูเราแล้วอยากสินะ" เผยเถียนที่อ่านความคิดของมนุษย์ได้ เธอเห็นนานแล้วว่าผู้เป็นสามีมายืนดูก็นึกอยากจะแกล้ง เธอทำท่าสะพานโค้ง อวดส่วนอวบอูมหันไปทางชายหนุ่ม


"เจ้า!------" เยิ่นหวนหมดความอดทน เขาเดินมาหาร่างที่แอ่นกายอวดสิ่งที่ไม่ควร เขาเกรงว่าผู้อื่นจะมาเห็น ชายหนุ่มโยนเสื้อคลุมบนร่างนั้นทันที ใบหน้าของเขาแดงจัด


"อุ้ย! สามี" นางแกล้งอุทาน ก่อนจะแกล้งล้มลงนอนหงายอ้าขาอยู่บนพื้น


"เจ้ากำลังทำสิ่งใด" เขาเอ่ยถามเสียงแหบพร่า


"ออกกำลังกายเจ้าคะสามี" เธอเอ่ยบอกเสียงหวาน


"ออกกำลังกายคือสิ่งใดข้าไม่เข้าใจ เร็วๆสิรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ ข้าหิวแล้ว" เขาเอ่ยบอกกำกวม


"อุ้มภรรยาสิเจ้าคะสามี" เธอออดอ้อนเสียงหวาน


"เจ้านี่มันมัน------" เยิ่นหวนทั้งโมโหทั้งอาย เขาก้มลงช้อนร่างนางขึ้นมา หญิงสาวเอามือโอบรอบคอเขากระซิบเสียงหวาน


"สามีหิวสิ่งใดหรือเจ้าคะ หิวข้าหรือเจ้าคะ" เธอขบใบหูเขาเล่นเบาๆ เป่าลมให้เขาใจเต้นระรัว


"!!------"



นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ